ژاپن برای ساختن دو فروند از بزرگ ترین کشتی های جنگی آسیا آماده می شود، که به احتمال فراوان بزرگ ترین کشتی های جنگی قابل اعزام در جهان خواهند بود. این دو ناوشکن که هنوز نامی برایشان انتخاب نشده از ژاپن در برابر موشک های بالستیک کره شمالی و چین محافظت خواهند کرد، موشک هایی که می توانند مسلح به کلاهک های شیمیایی و حتی هسته ای باشند. این دو ناوشکن به طور ویژه برای استفاده از سیستم جنگی Aegis ، رادار و رهگیرهای موشکی SM-3 طراحی خواهند شد. هر کشتی وزنی معادل ۲۰,۰۰۰ تن با طول ۶۹۰ فوت (۲۰۷ متر) داشته و طول دکل آن ها به ۱۳۰ فوت (۳۹ متر) خواهد رسید. بزرگ ترین کشتی جنگی نیروی دریایی ایالات متحده ناوشکن پنهانکار کلاس Zumwalt است که از کشتی های جنگی آینده ژاپن کوچکتر خواهد بود.
وزن هر کدام از این کشتی های جنگی آمریکایی تنها ۱۶,۰۰۰ تن ، طول آن ها ۶۱۰ فوت (۱۸۳ متر) و طول دکل آن ها ۸۰ فوت (۲۴ متر) است. کشتی های جدید ژاپن از رزمناوهای چینی کلاس Type 055 Renhai نیز بزرگتر خواهند بود. در حال حاضر بزرگ ترین کشتی جنگی جهان رزمناو روسی Pyotr Velikiy است که متعلق به ناوگان شمالی مسکو بوده و ۸۲۷ فوت طول (۲۴۸ متر) دارد در حالی که ارتفاع دکل اصلی آن ۹۴ فوت (۲۸ متر) است. اما کشتی های جنگی جدید ژاپن به چندین دلیل غیرمعمول در زمره بزرگ ترین کشتی های جنگی جهان قرار خواهند گرفت. یک دلیل این این کشتی ها به احتمال فراوان سیستم رادار موشکی و هوایی SPY-6 ساخت کمپانی ریتون را روی عرضه خود خواهند داشت، سیستمی که در حال حاضر روی ناوشکن های آمریکایی کلاس Arleigh Burke نصب شده است.
دوم اینکه این کشتی ها باید تعداد نسبتاً زیادی موشک های رهگیر SM-3 Block IIA برای ایجاد دفاعی قابل اطمینان و پایدار روی عرشه خود حمل کند. سوماینکه این دو کشتی مدت زمان زیادی در دریا خواهند ماند، رادارهای آن ها دائماً در حال کار بوده و منتظر شناسایی تهدیدهای نزدیک شونده خواهند بود. این کشتی ها به منبع سوخت بزرگی برای تامین نیروی پیشرانه، سیستم های جنگی و رادارها نیاز خواهند داشت. در طی ۲۰ سال گذشته، ژاپن به تدریج یک توانایی دفاع موشکی مبتنی بر کشتی های جنگی ساخته است. این کشور هشت ناوشکن با قابلیت شلیک موشک های هدایت شونده ساخته که هر کدام از لحاظ دفاع موشکی قابلیت هایی مشابه کشتی های آمریکایی کلاس Burke دارند.
افزایش زرادخانه موشکی و سلاح های هسته ای کره شمالی و چین باعث شده که نتوانند ناوگان دریایی خود را به همان اندازه توسعه دهند. این دو کشتی جنگی جدید ژاپن به ناوشکن های کنونی ژاپن امکان خواهند داد که به همان نقش ناوشکنی خود بازگردند. قابلیت دفاع موشکی این دو کشتی جنگی در ابتدا قرار بود توسط یک پایگاه زمینی با تکنولوژی پیشرفته با نام Aegis Ashore تامین شود. Aegis Ashore رادار و موشک ها را در خشگی نگه می دارد اما کمیابی شناخته شده خشکی های قابل استفاده در ژاپن و دیدگاه داشتن سیستم های دفاعی متحرک و همراه با کشتی ها در دولت های مختلف ژاپن باعث شده که توکیو تمام سیستم خود را در دریا مستقر کند. ژاپن در واقع سیستمی را انتخاب کرده که در ابتدا از کشتی ها به خشکی منتقل شده و اکنون بار دیگر آن را به دریا بازگردانده است.
در اواخر دهه ۲۰۱۰، در واکنش به توسعه نظامی نیروی دریایی چین، ژاپن نیز ناوگان زیردریایی های تهاجمی خود را از ۱۲ فروند به ۲۲ فروند رساند که شامل زیردریایی های جدید کلاس Taigei بود که از باتری لیتیومی برای تامین انرژی استفاده می کردند. این کشور همچنین ناوهای هلیکوپتربر Izumo و Kaga را با تغییراتی به ناوهای هواپیمابر کامل تبدیل کرده که بتواند جنگنده های F-35B را روی آن ها مستقر کند. بعد از تکمیل شدن، این دو ناو اولین ناوهای هواپیمابر ژاپن از زمان پایان جنگ جهانی دوم خواهند بود. نزدیکی ناخوشایند ژاپن به کره شمالی و چین باعث شده این کشور مجبور باشد توان دفاعی خود را تقویت کند. بدون شک دو کشتی جنگی جدید ژاپن می توانند حباب حفاظتی بزرگی برای جمعیت ۱۲۵ میلیونی ژاپن خواهند بود هر چند نیاز به افزایش چنین کشتی هایی به وضوح در نیروی دریایی ژاپن حس می شود.
*فقط می توان گفت ژاپنی ها با این سیاست ها مسیر* *خود را به سمت نابودی طی می‌کنند*