بدنسازی یکی از مشهورترین ورزش ها در جهان است و در حالی که روی صحنه عظیم و باشکوه به نظر میرسد، شانس داشتن در رقابت ها، سرسختی زیادی را از سوی شرکت کنندگان میطلبد.
آندریاس مونزر (Andreas Munzer)، بدنساز اتریشی الاصل، به خاطر اندام تکه تکه و پوست نازک کاغذی اش که دلیل آن درصد چربی صفر بدنش بود شهرت داشت.
او که از نظر ژنتیکی با سیستمی ساخته شده بود که به سرعت حجم پیدا میکرد، آنقدر پیشرفت کرد تا تبدیل به یک بدنساز افسانه ای همانند اسطوره خود، آرنولد شوارتزنگر شد. اما زندگیاش به دلیل استفاده بیش از حد از استروئیدها و دیورتیک ها، پایان غم انگیزی داشت و در ۳۱ سالگی از دنیا رفت.
مونزر بدون شک یکی از ورزیده ترین بدنسازان آن زمان بود. او از نوجوانی شروع به رقابت در مسابقات اتریش کرد و پیش از حضور در مسابقات بین المللی، با پیشرفت روزافزون خود در چندین رقابت محلی پیروز شد.
هنگامی که به دوران اوج خود رسید، برخلاف سایر بدنسازان که در طول زمانهایی که در رقابت نیستند تغییر فرم میدهند، در تمام طول سال در وضعیت خوبی قرار داشت. بالاترین وزنی که او اضافه کرده بود ۶.۸ کیلوگرم بیشتر از وزن معمولش در مسابقات بود.
آندریاس مونزر از یک رژیم غذایی کم کالری شامل ۲۰۰۰ کالری پیروی میکرد که برای هر ورزشکاری که تمرینات ورزشی سخت و شدید را دنبال میکند بسیار کم است. از این رو، جای تعجب نیست که مردم همچنان او را با سیاست صفر درصد چربی بدنش به یاد میآورند. با این حال، رژیم غذایی ضعیف او، همراه با دوزهای بالای استروئیدها و دیورتیک ها، پایان دلخراشی برایش رقم زد.
پایان کار با درد معده شروع شد
درد بخش اجتناب ناپذیر ورزش است. ورزشکاران ورزش های قدرتی برای رسیدن به نقطه اوج حرفه خود دردهای طاقت فرسایی را تحمل میکنند.
در سال ۱۹۹۵، مونزر در شکم خود احساس درد کرد. او این موضوع را با دوستانش در میان گذاشت، اما چندان به آن توجه نکرد. سال بعد، او در رقابت های آرنولد کلاسیک شرکت کرد.
اسطوره سابق بدنسازی و قهرمان زندگیاش، آرنولد شوارتزنگر، درصد چربی پایین و عضلانی بودن او را تحسین اما از عدم تعادلش انتقاد کرد و مونزر در این رقابت ششم شد. چند هفته پس از این مسابقه، این بدنساز بر اثر پارگی رگهای خونی در معده در ماه مارس سال ۱۹۹۶ درگذشت. جراحی اورژانسی و تلاش های پزشکان نتوانست مونزر ۳۱ ساله را نجات دهد.
یادآوری این بدنساز افسانهای که رفتار گرم و مهربانی داشت، شور و اشتیاق شدید او به این ورزش را نشان میدهد. نظر شما در مورد ماجرای این بدنساز چیست؟ آن در بخش نظرات با ما به اشتراک بگذارید.
رونی کولمن یه جورایی فلج شده
اسحاق قویدل هم فوت کرد
تو استانمون نائب قهرمان کشوری باشگاه داشت. زیر نظرش کار کردم تا ۲ سال. سیکس پک اوردم. اما شونه هام زانوهام به درد افتادن. ول کردم بدنسازی رو و تنها به نرمش و ورزش هوازی و باشگاه عادی رو اوردم. ۲ سال طول کشید خوب بشم. هنوز شونه هام بعضی وقتا درد میگیره. میگن ساییده شده قسمتش.
این نائب قهرمان کشوری هم تو ۴۰ سالگی عمرشو داد به همه. خدا بیامرزتش.
تقریبا خیلیا تو این راه فوت کردن تو سن های پایین. یادمه یکی از هم باشگاهی هام سکته مغزی کرد.
یکی دیگه لخته خون اورد سرش. یکی دیگه الان با عصا راه میره. تو جمع بحثش بود و اکثرا اینده خوشی نداشتن. به جز ارنولد که اونم اگه ببینین بدنش هارمونی داره و اصلا عضله رو بزرگتر از حد نکرده. به اندازه بزرگ کرده.
در این که بدنسازی ورزش پر فشاری هست شک نیست، اما مصرف مکمل ها و استروئید ها جادو میکند و اگر پول داشته باشید بدن خوبی هم دارید.