از لحاظ علمی چه دلایلی لیونل مسی را به بهترین بازیکن تاریخ فوتبال جهان تبدیل کرده است؟

لیونل مسی به رویای خود یعنی قهرمانی در جام جهانی با تیم ملی آرژانتین دست یافت و از نظر بسیاری، جایگاه خود را به عنوان بهترین بازیکن تاریخ فوتبال جهان تثبیت کرد.

این بدان معناست که او اکنون یک جام در قفسه افتخارات خود دارد که رقیب دیرینه اش کریستیانو رونالدو ندارد. اما از نظر علمی چه دلایلی مسی را از تمام بازیکنان دیگر متمایز می کند؟

قد

مسی در ۱۱ سالگی به اختلال هورمون رشد یا GHD مبتلا شد و تقریباً مجبور شد از رویاهای خود برای تبدیل شدن به یک بازیکن فوتبال دست بکشد. در ۱۳ سالگی، باشگاه بارسلونا به مسی پیشنهاد حضور در تیم خود را داد و از درمان او حمایت مالی کرد که به او کمک کرد تا در بزرگسالی به قد tugd خود برسد. با این حال قد ۱.۶۹ متری مسی، مرکز ثقل او را پایین تر می آورد؛ مرکز ثقل نقطه تعادل بین بالا تنه و پایین تنه محسوب می شود که به فرد تعادل و ثبات بهتری در هنگام دویدن می دهد.

در حقیقت، قد او توضیح می دهد که چرا مسی در دویدن دارای چنین تعادل فوق االعاده ای است. او می تواند علی رغم برخورد فیزیکی تعادلش را حفظ کند. با تعادل بهتر، چابکی بهتری نیز حاصل می‌شود؛ چراکه در این شرایط کنترل بهتری بر روی حرکت بدن خود دارد و می‌تواند تغییر جهت‌های سریع را بدون افتادن انجام دهند. این ترکیب تعادل و چابکی به او اجازه می‌دهد تا با نمایشی خیره‌کننده‌، مدافعان را پشت سر بگذارد، آنها را از خودش دور کند و حریفانش را متحیر کند.

او سرعت مثال زدنی هم دارد. مسی در دوران اوج خود می توانست به سرعت بیش از ۳۲ کیلومتر در ساعت برسد و او را به یکی از ۱ بازیکن سریع تاریخ فوتبال تبدیل کند.

بازیکنان قد کوتاه‌تر به طور طبیعی گام‌های کوچک‌تری نسبت به حریفان قد بلندتر دارند، به همین دلیل می توانند اندام‌های خود را سریع‌تر از رقیبان قد بلند خود حرکت دهند. اگرچه سرعت بازیکنی مانند رونالدو با حداکثر سرعتش ۳۳.۶ کیلومتر در ساعت، کمی بیشتر از مسی است، اما او باید توپ را جلوی پای خود نگه دارد، گام هایش را کوتاه کند. این بدان معنی است که مسی می تواند توپ را در حالی که نزدیک به حداکثر سرعت دویدن خود است کنترل کند.

بازیکنان فوتبال با مرکز ثقل پایین‌تر مانند مسی می توانند در زمان کم تری از سرعت خود کم کنند و یا شتاب بگیرند؛ امکانی فوق العاده که مسی در زمین از آن استفاده می‌کند.

رژیم غذایی

رژیم غذایی سنتی آرژانتینی مملو از گوشت است، اما مسی ۳۵ ساله به توصیه جولیانو پوزر، متخصص تغذیه ایتالیایی خود، مجبور شد از مصرف زیاد گوشت خودداری کند. آقای پوزر از سال ۲۰۱۴ با این بازیکن آرژانتینی کار می کند و پنج عنصر حیاتی: آب، روغن زیتون، غلات کامل، میوه های تازه و سبزیجات تازه را به عنوان پایه رژیم غذایی مسی شناسایی کرده است. آجیل و دانه ها نیز مهم هستند.

مسی معمولاً در طول بازی‌ها گاهی اوقات در زمین استفراغ می‌کرد و بسیاری می‌ترسیدند که این نشانه‌ای باشد که او نمی‌تواند فشار زیادی را که در برخی مواقع تحت آن قرار می‌داد تحمل کند. در مصاحبه ای، در سال ۲۰۱۸، این بازیکن آرژانتینی فاش کرد که استفراغ او نتیجه رژیم غذایی نامناسبش بوده است. مسی در سال‌های جوانی در بارسلونا از اعتیاد به نوشابه رنج می‌برد تا جایی که پپ گواردیولا، مربی وقت بارسلونا، دستگاه های نوشابه را از محل تمرین حذف کرد تا آنها را از بازیکن جوان دور نگه دارد.

آقای پوزر به مسی دستور داد مسی الکل، نوشابه های گازدار، آرد، گوشت قرمز و گندم های تصفیه شده را از رژیم غذایی خود حذف کند. مسی اکنون نوشابه را با چای یربا ماته جایگزین کرده است، یک انتخاب محبوب در میان سایر بازیکنان فوتبال، از جمله لوئیس سوارز و ستاره فرانسوی و فینال جام جهانی، آنتوان گریزمان.

این نوشیدنی سنتی کافئین دار آمریکای جنوبی به عنوان یک محرک، تمرکز را افزایش می دهد، خلق و خو را تقویت می کند و می تواند خواب را بهبود بخشد. همچنین حاوی آنتی اکسیدان های پلی فنول است که مشابه چای سبز، کاهش وزن را آسان تر می کند. ویتامین های B و C موجود در این نوشیدنی نیز نقش مهمی در متابولیسم و حفظ سلامت سیستم ایمنی دارند.

علاوه بر چای یربا ماته، آقای پوزر مسی را تشویق کرد تا از عصاره گل «باخ» برای مبارزه با استرس و اضطراب استفاده کند. تصور می‌شود که گل «باخ» با هدف قرار دادن سیستم لیمبیک – ناحیه‌ای از مغز که با احساسات، خاطرات و برانگیختگی سروکار دارد – تعادل بین ذهن و بدن را باز می‌گرداند.

بیشتر بخوانید:

لیونل مسی؛ داستان نابغه «سمج» دنیای فوتبال از زمین خاکی‌های روزاریو تا قهرمانی جام جهانی

مقایسه آمارهای لیونل مسی و کیلیان امباپه در جام جهانی در آستانه فینال