ابوالحسن مختاباد، نویسنده، منتقد، روزنامه‌نگار و پژوهشگر موسیقی ایرانی، شب دوم بهمن بر اثر سکته قلبی در سان فرانسیسکوی آمریکا درگذشت. او پنجاه و سه سال داشت. عبدالحسین مختاباد خواننده شناخته شده کشورمان این خبر را تأیید و دلیل درگذشت برادرش را سکته قلبی عنوان کرد.
ابوالحسن مختاباد که سال‌ها خارج از کشور زندگی می‌کرد، فعالیت صنفی در حوزه موسیقی را با انتخاب به عنوان بازرس کانون پژوهشگران خانه موسیقی در سال ۸۱ آغاز کرد، طی دهه‌های اخیر با رسانه‌هایی چون روزنامه همشهری، کتاب هفته، روزنامه کارگزاران، روزنامه صبح امروز، روزنامه آفتاب امروز، خبرنامه خانه موسیقی، هفته‌نامه آتیه و وبسایت انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران همکاری داشت.
بیوگرافی ابوالحسن مختاباد
سید ابوالحسن مختاباد امرائی ٢٢ دی ماه سال ١٣۴٨ در روستای امره از توابع شهر ساری در استان مازندران متولد شد.
او دوران ابتدایی و راهنمایی را در روستا و دبیرستان را در دبیرستان ١۵ خرداد ساری گذراند. همزمان با قبولی در رشته حسابداری دانشگاه علامه طباطبایی به کار در یک شرکت تولیدی تجاری به عنوان حسابدار پرداخت، اما علاقه به هنر و فرهنگ سبب شد تا گرایش مدیریت را در همان دانشگاه انتخاب و لیسانس خود را در رشته مدیریت دولتی از دانشگاه علامه طباطبایی گرفت.
آغاز فعالیت حرفه ای
او در تابستان سال ١٣٧٢ از کار حسابداری کناره گرفت و به تحریریه نشریه تازه تاسیس ری به مدیرمسئولی احمد پورنجاتی رفت. بهمن همان سال با کار در بولتن جشنواره تئاتر فجر کار حرفه‌ای خود را آغاز کرد و سپس در بهار سال ١٣٧٣، به عنوان عضو تحریریه روزنامه همشهری وارد این روزنامه شد.
مختاباد از میانه‌های دهه هفتاد و به عنوان دبیر سرویس ادب و هنر هفته نامه آتیه، ۱۰ سال (١٣٧۴ تا ١٣٨۴) به شکل مرتب و هفتگی با این نشریه همکاری کرد.
او از سال ١٣٧٧ به مدت شش ماه مسئولیت صفحه اندیشه و کتاب روزنامه صبح امروز را عهده دار بود و در ادامه همین مسئولیت را در روزنامه آفتاب امروز تا زمان توقیف برعهده گرفت. عضویت در شورای سردبیری کتاب هفته در سال های ٨٠ تا ٨۴ و سردبیری خبرنامه خانه موسیقی در همین مدت به همراه سردبیری نشریات جشنواره موسیقی نواحی ایران در دوره هایی که دبیری جشنواره با محمدرضا درویشی بود و نیز سردبیری بولتن جشنواره موسیقی فجر در سال های ٨١ و ٨٢ از دیگر تجربه‌های مطبوعاتی او در حوزه موسیقی به شمار می‌رود.
مختاباد در سال ٨۵ دبیری گروه اندیشه و کتاب روزنامه کارگزاران را تا قبل از تعطیلی آن در دوره اول کاری این روزنامه به سردبیری محمود صدری عهده دار بود.
او فعالیت صنفی در حوزه موسیقی را با انتخاب به عنوان بازرس کانون پژوهشگران خانه موسیقی در سال ٨۱ آغاز کرد و سپس در کنار سردبیری بولتن این نهاد، در دوره های بعد به عنوان عضو (۱۳۸۳-۱۳۸۵)، نایب رئیس (۱۳۸۵-۱۳۸۷) و رئیس هیئت مدیره (۱۳۸۷-۱۳۸۹) این کانون انتخاب شد و ادامه فعالیت داد و در سال های ٨۶ تا ٨٩ از سوی مجمع عمومی خانه موسیقی به عنوان بازرس این نهاد انتخاب شد. او در بهمن همین سال به عنوان مسئول برگزاری مجامع عمومی و انتخابات کانون‌ها و با برگزاری ١٧ مجمع عمومی کانون‌های مختلف خانه موسیقی و نیز مجمع عمومی و انتخابات نهایی و با نامزدنشدن در دوره بعدی انتخابات این نهاد، فعالیت صنفی در خانه موسیقی را رها کرد.
دبیری سمینار «سه دهه موسیقی» که با همکاری کانون پژوهشگران خانه موسیقی و دبیرخانه جشنواره فجر در زمستان سال٨٧ برگزار شد و دبیری دو دوره بخش کتاب جشن خانه موسیقی از دیگر تجربه‌های او در خانه موسیقی به شمار می‌رود.
پیشنهاد طرح برگزاری سلسله نشست‌های نقد نغمه و اداره آن در چهار دوره متوالی و برگزاری سلسله نشست های نقد و بررسی موسیقی در شهر کتاب از دیگر تجربه های مختاباد در عرصه نقد موسیقی است. عضویت در هیئت داوران دو دوره جشنواره وبلاگ‌ها و سایت‌های موسیقی از دیگر مسئولیت‌های او بود.
او از سال ٨٢ با انتخاب به عنوان بازرس تعاونی مسکن انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران تجربه صنفی در حوزه روزنامه نگاری را آغاز کرد و برای هشت دوره متوالی بازرسی تعاونی مسکن انجمن صنفی روزنامه نگاران بود. مختاباد یک سال بعد به عنوان بازرس این انجمن انتخاب شد و در سال ١٣٨۵ در انتخابات هیئت مدیره این نهاد صنفی شرکت و به عنوان عضو هیئت مدیره این نهاد برگزیده شد که به دلیل اختلاف میان وزارت کار و انجمن صنفی کار به برگزاری مجمع عمومی و انتخاباتی مجدد در سال ۸۷ کشید که باز هم به عنوان عضو هیئت مدیره انتخاب شد. او همچنین دبیری کمیته حل اختلاف انجمن صنفی را در این دوره عهده‌دار بود.
دبیر داوران تخصصی بخش ادب و هنر جشنواره مطبوعات در چند دوره‌ای که برگزاری آن بر عهده انجمن صنفی روزنامه نگاران بود (۱۳۸۰-۱۳۸۴) و نیز دبیری دومین دوره جشنواره رسانه و کتاب (۱۳۸۳) از دیگر تجربه‌های او در این زمینه به شمار می‌رود.
همکاری با تلویزیون
همکاری با برنامه «کتاب ۴» به مدت دو سال و سردبیری این برنامه در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در سال ۱۳۹۰ و نویسندگی برنامه موسیقی‌محور «دستان» از جمله تجربه‌های او در زمینه روزنامه نگاری تلویزیونی به شمار می‌رود.
کتاب ها
او کتاب «بهارستان» را در سال ۱۳۸۶ از سوی انتشارات همشهری و کتاب «روح‌الله خالقی» را در سال ۱۳۸۹ از سوی انتشارات امیر کبیر روانه بازار نشر کرده است. مختاباد در زمینه نشر هم یادداشت‌ها و نوشته‌هایی داشت که ماحصل آنها در سال ۱۳۹۵ در کتابی به نام «نشر و نوشتار» از سوی خانه کتاب ایران به بازار نشر عرضه شد.
برخی از مقالات او در نشریات و کتاب‌ها و یا سمینارهای علمی ارائه و منتشر شده‌اند که از جمله آنها می‌توان به مقاله «تاثیر نظریه فرهنگی بر مدیریت هنری در حیطه موسیقی» در نخستین سمینار مدیریت هنری ایران و نیز مقاله «تاثیر شوراهای موسیقی رادیو بر رشد و اعتلای موسیقی ملی» در سمینار بین المللی رادیو اشاره کرد که در هر دوی این مقالات در کتاب‌های این دو سمینار منتشر شد.
موسیقی و آواز
او آموزش موسیقی را با آموزش آواز در سال‌های اولیه دهه هفتاد نزد استاد کریم صالح عظیمی آغاز کرد و در ادامه مدتی نزد استاد زنده یاد سیدنورالدین رضوی سروستانی ردیف آموخت و نیز شیوه آوازی مرحوم طاهرزاده به روایت نورعلی خان برومند را نیز نزد حمیدرضا نوربخش فرا گرفت. ضمن آنکه چند مدتی هم نزد کمال الدین عباسی به فراگیری ردیف آوازی پرداخت.
در این مدت آموزه های آوازی و صداسازی را با برادرش سید عبدالحسین مختاباد استمرار داد و سلفژ و تئوری موسیقی را نزد محسن الهامیان و نواختن سه تار را هم برای مدتی کوتاه نزد حمید سکوتی، رضا موسوی زاده، پیمان سلطانی و بهداد بابایی آموخت.
بدون نظر