پاسخ به یک پرسش اساسی؛ آیا لازم است موهای بدن خود را بزنیم؟

رشد مو بر روی بدن ما بی دلیل نیست. موها کارکرد به خصوصی دارند که در ادامه به آن خواهیم پرداخت و می خواهیم ببینیم آیا اصلاً لازم است موهای بدن خود را بزنیم یا خیر.

اصلاً چرا مو داریم؟

پیش از پاسخ به این پرسش، بیایید ببینیم که مو اصلاً چه هست و چه فایده ای دارد.

پستاتنداران از مکانیزمی داخلی برخوردارند که امکان کنترل دمای بدن را به مغز آن ها می دهد، امری که در اصطلاح به آن ترمورگولاسیون (Thermoregulation) گفته می شود. بنابراین وقتی عرق می کنیم، اندام های داخلی بدن مان خنک می شوند. اما برای آنکه عرق بتواند کار خود را انجام دهد و ما را خنک کند، موها نباید خیلی ضخیم باشند. به همین دلیل است که ما موهای نازکی روی بدن مان داریم که این کار را به نحو احسن انجام می دهند.

بدن اجداد ما پوشیده از موهای ضخیم بود اما انسان مدرن حدود ۲ تا ۲/۳ میلیون سال قبل این موها را از دست داد.

در تصویر زیر می توانید ساختار درونی و بیرونی پوست را ببینید که از سلول های مرده، غدد چربی و عرق و پایانه های عصبی تشکیل شده است.

چربی تولیدی غدد چربی سلامت موها را حفظ می کند و ماهیچه ی راست کننده موها را راست نگه می دارد. موها که از کراتین تشکیل شده اند، از فولیکول مو رشد می کنند که به هر تار مو متصل متصل است. موها رسانای گرما نیز هستند و جذب و دفع گرما را ممکن می سازند. علاوه بر این ها، موها پوست را از آسیب های زیادی حفظ می کنند.

اما طی روند تکامل، به دلیل گرمای هوا و فعال شدن سبک زندگی، لایه ی موها نازک تر و نازک تر و بدن انسان دستخوش تغییر شد. برخی دانشمندان معتقدند حفظ گرمای بدن در مقایسه با حفظ سلامتی در برابر انگل ها اهمیت کمتری یافته است.

انسان امروزی نزدیک به ۵ میلیون فولیکول مو در سرتاسر بدن خود دارد. محل قرارگیری و حجم موها ممکن است بر حسب سن و هورمون ها در هر فردی متفاوت باشد. ما کماکان به مو به دلیل کارکرد مهمش نیاز داریم.

موهای سر دمای مغز را تنظیم می کنند. موهای فر از جمجمه و مغز در برابر داغ شدن محافظت می کنند و در تبخیر عرق بسیار مؤثر هستند. ضخیم تر بودن موها در نواحی تناسلی و زیربغل به احتمال زیاد با مقوله ی گزینش جنسی مرتبط است. مواد شیمیایی بوداری که توسط غده عرق آپوکرین تولید می شوند در هر فردی منحصر به آن شخص هستند و به جذب جنس مخالف کمک می کنند، مانند کاری که فرومون ها در حیوانات انجام می دهند.

بخشی از مو که نه روی پوست، بلکه زیر آن قرار دارد هم کارکرد مهمی دارد. این بخش از موبه احیا شدن پوست کمک می کند و همچون انباری از سلول های بنیادی عمل می کند.

پیشینه ی زدن موهای بدن

اگر موهای بدن مان تا این حد ضروری اند، پس اصلاً چرا دلمان می خواهد از آن ها خلاص شویم؟ پاسخ این پرسش را بادی دوران جست. از کار زدن موهای بدن برای نشان دادن جایگاه اجتماعی و جنسیت خود استفاده می شد. در مراحل ابتدایی تاریخ بشر، انسان ها تنها برای تمیز نگه داشتن بدن خود موها را آن را می زدند. اما اولین تیغ های مسی در مصر و هند مورد استفاده قرار گرفت.

در دوران زندگی کلئوپاترا، مردم از یک ترکیب شکری برای حذف موها استفاده می کردند. زنان رومی هم از روش های مخختلفی همچون موچین برای این منظور استفاده می کردند.

یکی از تئوری ها درباره ی علت تمایل انسان به زدن موهای بدن خود، پس از انتشار کتاب «تبار انسان» چارلز داروین در سال ۱۸۷۱ مطرح شد. بر اساس تئوری گزینش طبیعی، انسان ها دوست دارند از چیزهای بی مصرف خلاص شوند و داشتن موهای ضخیم هم ضرورتی ندارد. تب حذف موهای بدن توسط صنعت مُد، رسانه ها، شرکت های تولیدکننده ی لوازم اصلاح موها و چیزهای دیگری که پول ساز هستند، به وجود آمد. پس از اختراع وکس در یکی از سالن های زیبایی آمریکا در سال ۱۹۸۷، موی بدن به یک تابو بدل شد.

آیا لازم است موهای بدن خود را بزنیم؟

در دوره ای که حفظ تمیزی بدن دشوارتر بود، زدن موهای بدن تنها راه برای خلاصی از بوی بد و انگل ها به شمار می رفت. در قرن بیست و یکم اما وضعیت اینگونه نیست، بنابراین زدن یا نزدن موهای بدن امری کاملاً شخصی است.

با این حال این نکته را باید در نظر داشت که زدن موها می تواند باعث رشد موی زیرپوستی، حساس شدن پوست، بروز عفونت و زخم شدن پوست شود.