رتبه‌ بندی بهترین فیلم‌ های لئوناردو دی کاپریو؛ از Critters 3 تا The Revenant [قسمت اول]

لئوناردو دی کاپریو اخیراً در فیلم Don’t Look Up بازی کرده است اما این فیلم در میان دیگر فیلم های وی چه جایگاهی را به خود اختصاص می دهد و آیا از بهترین فیلم های اوست؟ دی کاپریو یکی از بزرگ ترین و گرانقیمت ترین ستاره های هالیوود در تمام دوران است؛ از فیلم های عاشقانه Titanic ساخته جیمز کامرون و Romeo + Juliet ساخته باز لورمن تا همکاری های متعدد دی کاپریو با مارتین اسکورسیزی و اسکاری که در نهایت برای فیلم The Revenant ساخته آلخاندرو ایناریتو بدست آورد، اینطور به نظر می رسد که وی از ابتدای هالیوود تاکنون حضور داشته است و دوران حرفه ای طولانی پیش روی خود دارد.

تازه ترین آثار دی کاپریو یک مینی سریال به نام The Devil in the White City برای شبکه Hulu  در کنار کیانو ریوز و یک تریلر پلیسی به نام  The Black Handو البته اقتباس سینمایی از کتابی به نام  Killers of the Flower Moon به کارگردانی مارتین اسکورسیزی خواهند بود. دی کاپریو بازیگری را در سن ۱۴ سالگی آغاز کرده و از حضور در تبلیغات اپل و جکس و  ماتل به حضور در سریال های تلویزیونی Roseanne  و Growing Pains رسید. بعد از اولین نقش بزرگش در فیلم This Boy’s Life در کنار رابرت دنیرو و What’s Eating Gilbert Grape  با جانی دپ، دی کاپریو از یک کودک بازیگر جدی به یک نوحوان دلبر و سپس یک بازیگر بالغ دراماتیک تبدیل شد که فیلموگرافی بسیار متنوع و رشک برانگیزی دارد، کسی که در پروژه های بزرگ و بلاک باستر بسیاری نقش آفرینی کرده است.

با هفت نامزدی اسکار و یک بار بردن این جایزه، دی کاپریو خود را به عنوان ستاره ای تثبیت کرده که نقش های شجاعانه، چالش انگیز و متفاوت را می پذیرد که به برخی از بهترین فیلم های تاریخ هالیوود تبدیل می شوند. دی کاپریو تاکنون در ۲۹ فیلم سینمایی بازی کرده است. این فیلم ها از اولین حضورها و نقش های کوتاه او مانند Critters تا بازی های تحسین برانگیز و تحسین شده در فیلم های Titanic یا Shutter Island متفاوت است. در ادامه این مطلب می خواهیم ۲۹ فیلم لئوناردو دی کاپریو را از بدترین به بهترین رتبه بندی کنیم.

۲۹-Critters 3

طرفداران لئوناردو دی کاپریو شاید به مدت یک سال در مورد بهترین نقش آفرینی های او بحث کنند و هرگز نامی از اولین نقش آفرینی او در سال ۱۹۹۲ در فیلم Critters 3 نامی نبرند. این فیلم بی کیفیت که می خواست شبیه Gremlins  باشد، یک داستان بی سروته در مورد نژادی از موجودات فضایی پشمالو است که یک آپارتمان را در وحشت فرو می برند. لئو در این فیلم نقش پسر صاحب آپارتمان با نام جاش را بازی می کند و در حالی که از دست موجودات فضایی داستان جان سالم به در می برد، اما برای حضور در قسمت چهارم بین کهکشانی این فرانچایز ناخوشایند بازنگشت.

عاشقانه های «گرگ وال استریت»؛ علاقه «لئوناردو دی کاپریو» به زنان مدل زیر ۲۵ سال

۲۸-The Man in the Iron Mask

بازسازی فیلم The Man in the Iron Mask یکی دیگر از فیلم های ضعیف لئوناردو دی کاپریو است. بدنبال موفقیت بزرگ تایتانیک در سال ۱۹۹۷، این اقتباس نصف و نیمه از دومین دنباله الکساندر دوما بر سه تفنگدار، در واقع در باکس آفیس عملکرد خوبی داشت. در واقع این فیلم یک اثر بسیار آبکی بی کیفیت بود که استعداد ستارگان بزرگی مانند دی کاپریو و جرمی آیرونز، جان مالکوویچ، ژرارد دپاردیو و گابریل بایرن را هدر داد. خود لئو نیز در این فیلم دو نقش شاه لویی شانزدهم و برادر دوقلوی زندانی شده اش را بازی می کند که در هیچ کدام یک بازی ماندگاری نداشت. به کارگردانی رندال والاس که پیش تر  Braveheart را ساخته بود، انتظار از این فیلم بسیار بیشتر از چیزی بود که در نهایت ساخته شد.

۲۷- Total Eclipse

بر اساس رابطه واقعی بین پل ورلین که یک شاعر قرن نوزدهمی بود و آرتور ریمبو، این درام عاشقانه یک بمب باکس آفیسی بود که به خاطر رابطه بحث برانگیز بین شخصیت دی کاپریو و دیوید ثولیس با نقدهای تندی مواجه شد. دو شخصیت اصلی فیلم دو انسان خودخواه، مغرور و پرافاده هستند که هرگز نتوانستند نظر مخاطبان را جلب کنند.

۲۶-The Basketball Diaries

فیلم The Basketball Diaries داستان جیم کارول را روایت می کند، بازیکن بسکتبال آینده داری در یک دبیرستان که به دام اعتیاد به مواد مخدر می افتد و در حالی که بر اساس رمان زندگینامه ای کارول از زندگی خود به همین نام ساخته شده، اغلب اوقات کلیشه ای بوده و گاهی اوقات از واقعیات سرگذشت کارول دور می شود. با بازی های فوق العاده و مونتاژ بی نقص از بسکتبال و مصرف مواد مخدر، این فیلم فرو رفتن ویرانگر شخصیت اصلی به درون اعتیاد را به شکلی باورنکردنی به تصویر می کشد که ارزش تماشای فیلم را دوچندان می کند. اگر چه این فیلم در زمره فیلم های بد دی کاپریو قرار دارد اما بازی او در فیلم بسیار الهام بخش و قابل توجه است.

۲۵- J. Edgar

ایده ساختن فیلمی بر اساس سرگذشت رییس بحث برانگیز و افسانه ای FBI  به کارگردانی کلینت ایستوود و بازی لئوناردو دی کاپریو بسیار جالب به نظر می رسد. اما افسوس که نتیجه فیلمی است که در این کار موفق نیست زیرا در فیلم از ادگار یک شخصیت شرور آمریکایی به تصویر کشیده می شود که سکروب جنسی او در کودکی باعث می شود علیه مردم به حاشیه رانده شده کشورش اعلان جنگ دهد. شخصیت دی کاپریو در فیلم نیز همانند خود فیلم مبهم و دائماً در حال نوسان است و میکاپی که او در این فیلم دارد نیز به هیچ عنوان جلوه خوبی ندارد.

۲۴- Body of Lies

دهه ۲۰۰۰ مملو از فیلم های تریلر اکشن مرتبط با تروریسم بود. با بازی لئوناردو دی کاپریو و راسل کرو، فیلم Body of Lies می بایست در زمره بهترین کارهای او قرار می گرفت اما متاسفانه این اتفاق رخ نداد. کارگردانی ریدلی اسکات پرتنش و باکیفیت است اما نتیجه اصلاٌ مانند دیگر فیلم هایی نیست که از اسکات می شناسیم. حتی با سناریویی از ویلیام موناهان که سناریو فیلم The Departed را نوشته بود نیز نتوانست این فیلم را به اوج پتانسیلش برساند. این فیلم از آن دسته فیلم هایی بود که در کارنامه هنری دی کاپریو به سرعت فراموش شد.

۲۳- Don’s Plum

جذاب ترین بخش این ماجراجویی سیاه و سفید چیزی است که پشت صحنه رخ داد. این فیلم که در سال ۱۹۹۵ و ۱۹۹۶ با حضور دی کاپریو پیش از تایتانیک و توبی مگوایر پیش از مرد عنکبوتی ساخته شده، وقتی خبرساز شد که آن ها با شکایت خود در سال ۲۰۰۱ مانع از اکران فیلم شدند. وقتی به Don’s Plum نگاه می کنیم، این فیلم تهدید زیادی برای ستاره شدن این دو نبود و آن ها در این فیلم پیچیده اما آشفته در مورد گروهی از دوستان جوان که در یک رستوران و در یک شب شنبه با هم دیدار می کنند بازی های خوبی از خود ارائه داده اند. نکته جالب اینکه هنوز هم انتشار این فیلم در کانادا و ایالات متحده ممنوع است.

۲۲- Don’t Look Up

کمدی آخرالزمانی کنایه آمیز آدام مک کی، دی کاپریو را در نقش دانشمندی دارد که به کشف رازی هولناک کمک می کند: یک ستاره دنباله دار در حال حرکت به سمت زمین است و وقت کافی برای مقابله با آن وجود ندارد. در کنار دی کاپریو، ستارگان دیگری مانند جنیفر لارنس، مریل استریپ، جوناه هیل، تایلر پری، کیت بلانشت، تیموتی شالامی، مارک رایلنس و راب مورگان در این فیلم بازی می کنند، فیلمی که توسط نتفلیکس ساخته شده و انتشار بحث برانگیزی داشت و به همه انتقاد می کند؛ از سیاستمداران و رسانه ها تا علم و چیزهای دیگر. این فیلم تلاش دارد بر سیکل ناکارآمد و ولنگار موجود در دنیای امروزی تاکید کند، به ویژه وقتی که با یک تهدید جهانی مواجه می شویم. دی کاپریو در این جا نقش یک شخصیت کمتر برجسته را بازی می کند اما وقتی که فرصت می یابد قدرت بازیگری خود را به رخ می کشد.

۲۱- Marvin’s Room

نسخه سینمایی نمایشنامه اسکات مک فرسون، یک اثر باکیفیت از چری زکس است که چهار بار برنده جایزه تونی شده است. مریل استریپ، دیان کیتون و رابرت دنیرو دیگر بازیگران فیلم هستند که توانسته اند کیفیت  یک درام خانوادگی نسبتاً استاندارد را بالاتر ببرند. دی کاپریو نیز در فیلم نقش پسر استریپ را بازی می کند که به خاطر آتش زدن خانه مادرش به تیمارستان منتقل می شود. لئو به خوبی در کنار این ستارگان افسانه ای خود را نشان می دهد و به خوبی از قالب یک نوجوان دچار مشکل که در اکثر فیلم های اولش بازی می کرد خارج شد.

۲۰- The Quick and the Dead

در سال ۱۹۹۵، سام ریمی وسترن The Quick and the Dead را با الهام از سرجیو لئونه ساخت، جایی که جین هکمن نقش یک شهردار سادیسمی را بازی می کند که یک تورنمنت تیراندازی سریع را بین شخصیت های اصلی با بازی، لئو، شارون استون و راسل کرو و البته شخصیت های دیگر برگزار می کند. این فیلم با سبک بصری باشکوه و جلوه های ویژه فراوان در سکانس های خشن خود، در صدر بهترین آثار ریمی قرار نمی گیرد. اما دی کاپریو به خوبی در میان دیگر بازیگران برجسته فیلم خود را نشان داده و در نقش یک گاوچران شبیه بیلی کوچیکه که ارتباطی عمیق تر با شهردار دارد، یکی از بهترین شخصیت های فیلم به شمار می آید.

۱۹- Celebrity

فیلم فلینی وار وودی آلن در سال ۱۹۹۸ چیزی بین سرزندگی آثار اولیه او مانند Annie Hall و Manhattan و بی حالی فیلم های اروپایی بعدی اوست. این بار او از کنت برانا در نقش یک روزنامه نگار حوزه سرگرمی بازی می کند که از یک سلبریتی به سراغ سلبریتی دیگری می رود. یکی از بهترین این برخوردها با دی کاپریوست، در یک بازی فراموش نشدنی که یادآور تهمت های امروزی به دی کاپریوست.

۱۸- Blood Diamond

دی کاپریو و همبازی اش جیمون هونسو همیشه بی نقص، هر دو به خاطر بازی در فیلم Blood Diamond نامزد دریافت جایزه اسکار شدند، یک تریلر جنگی جاه طلبانه اما کلیشه ای از ادوارد زوییک. این فیلم دی کاپریو در مرد یک ماهیگیر سیاهپوست به نام مندی است که با یک قاچاقچی سفیدپوست اهل آفریقای جنوبی همراه می شود تا یک الماس خونین نادر را پیدا کرده و بدین ترتیب بتواند نزد خانواده اش بازگردد. تم اصلی فیلم در مورد الماس هایی است که در مناطق جنگی استخراج شده و برای تامین هزینه های جنگ های داخلی به کار می رود، اما پیام فیلم در برجسته کردن این موضوع خیلی خوب منتقل نمی شود، با این وجود، الماس خونین هنوز هم یک اکشن قوی و دارای شخصیت های جذابی است.

۱۷- The Beach

اولین پروژه ای که لئوناردو دی کاپریو بعد از فیلم تایتانیک در آن نقش آفرینی کرد فیلم The Beach به کارگردانی دنی بویل بود که بر اساس رمانی نوشته الکس گارلند ساخته شده است. وی در این فیلم در سن ۲۵ سالگی نقش نسخه ای از خودش را بازی می کند که در جستجوی جزیره ای آرمانشهری به دور از تکنولوژی های جامعه مدرن است. اگر چه کلیت فیلم چندان باکیفیت نیست اما یک ساعت اول فیلم تصویری بسیار مسحور کننده از لوکیشن داستان را به تصویر می کشد، جایی که دی کاپریو به سادگی بازی خوبی از خود ارائه می دهد. اما در بخش سوم فیلم است که همه چیز از مسیر خارج می شود. با فیلم The Beach بود که دی کاپریو اولین گام خود را در یک مسیر حرفه ای خارق العاده گذاشت.

۱۶- This Boy’s Life

فیلم This Boy’s Life به عنوان اولین بازی دی کاپریو در نقش اصلی، اقتباسی از خاطرات توبیاس وولف است. لئو در این فیلم نقش دوران نوجوانی توبیاس را بازی می کند که زندگی اش به یکباره به بن بست می خورد، وقتی مادر تنهایش به اخنه مردی در ظاهر با اخلاق ملایم نقل مکان می کند. خود فیلم بسیار تاثیرگذار و یک الماس کشف نشده است اما بیش از همه، این فیلم اولین نشانه از قدرت دی کاپریو در بازی در نقش های پیچیده بود. این فیلم از بازیگر جوان خود چیزهای زیادی می خواهد و دی کاپریو به خوبی در کنار رابرت دنیرو و الن بارکین توانسته بازی کرده و رابطه ای قوی و عمیق را با مادرش و رابطه ای پرتنش را با دنیرو به زیبایی به تصویر بکشد.

۱۵- The Revenant

فیلم The Revenant همان فیلمی است که در آن لئو توسط یک خرس لت و پار شده و در ادامه مجبور می شود کبد خام یک بوفالو را بخورد، فیلمی که بعد از سال ۱۹۵۰، الخاندرو ایناریتو را به اولین برنده اسکار در دو سال پیاپی تبدیل کرد و امانوئل بوزکی نیز برای سومین سال پیاپی توانست جایزه بهترین فیلمبرداری را از آنِ خود کند، فیلمی که همه با آن رکورد شکستند. اینکه آیا این فیلم ترانس مالیکی در مورد انتقام لیاقت چنین تاریخ سازی بزرگی را دارد همواره مورد بحث بوده است. البته سکانس ابتدایی این فیلم بسیار زیبا و دینامیک به تصویر کشیده می شود اما اغلب اوقات مخاطب برای دیدن اتفاقات داستان باید تقلا کند، به ویژه وقتی دوربین به سمت شخصیت شرور تام هاردی می چرخد. با وجود همه این ها، دی کاپریو در این فیلم خود را تحت سخت ترین شرایط قرار داده و یک بازی به شدت فیزیکال را از خود ارائه می دهد که در نهایت جایزه اسکاری که مدت ها بود از او دریغ شده بود را برایش در پی داشت.