فریماه فرجامی ستاره دهه های ۶۰ و ۷۰ سینمای ایران پس از تحمل یک دوره بیماری و در پی نزدیک به دو هفته کما پس از سکته مغزی، روز گذشته (۹ تیرماه ۱۴۰۲) در سن ۷۱ سالگی درگذشت.
انجمن بازیگران سینما روز جمعه نهم تیر ماه با انتشار بیانیه‌ای خبر درگذشت فریماه فرجامی را به طور رسمی اعلام کرد و افزود که «این بازیگر توانا و هنرمند سینما و تئاتر» پس از تحمل «دوران سخت و طولانی بیماری چشم فرو بست و به آرامش جاودان پیوست.»
شورای مرکزی انجمن صنفی بازیگران سینما در این بیانیه افزود که زمان و چگونگی مراسم تشییع پیکر فریماه فرجامی را متعاقبا اعلام خواهد کرد.
در همین حال علی دهکردی، عضو هیات مدیره خانه سینما، با بیان اینکه این تشکل صنفی هنرمندان سینما «ساعاتی قبل خبری رسمی از درگذشت فریماه فرجامی» دریافت کرده است، گفت: «پیگیر خاکسپاری پیکر فریماه فرجامی در قطعه هنرمندان» بهشت زهرا خواهیم بود اما «خانواده خانم فرجامی نیز در نظر گرفته خواهد شد چرا که ممکن است خاکسپاری در شهر زادگاه یا مقبره‌ای خانوادگی مدنظر این خانواده باشد.»
فریماه فرجامی حدود دو ماه قبل دچار سکته مغزی شد و پس از بهبود نسبی، درمان را تحت نظر پزشک در منزل ادامه داد اما مدتی قبل دوباره بر اثر سکته راهی بیمارستان شد و نزدیک به دو هفته در یکی از بیمارستان های تهران در حالت بیهوشی و کما بود.
فریماه فرجامی که سال ها به دلیل بیماری خانه نشین بود، بعد از بازی در فیلم «کاغذ دیواری زرد» ساخته رامین لباسچی در سال ۸۲ دیگر در هیچ فیلم سینمایی ظاهر نشد و تنها گاهی در محافل سینمایی حضور می‌یافت.
او بالاخره پس از ۱۱ سال دوری از سینما، در سال ۹۳ در فیلم «نیم» به کارگردانی بهمن کامیار بار دیگر جلوی دوربین رفت و در سال ۹۸ نیز حضوری افتخاری در فیلم «لامینور» داریوش مهرجویی داشت که آخرین حضور او جلوی دوربین سینما بود.
مصاحبه جنجالی فریماه فرجامی با برنامه «هفت»
در سال ۸۹ مصاحبه از پیش ضبط شده ای از فریماه فرجامی در برنامه تلویزیونی «هفت» شبکه سه سیما پخش شد که جنجال برانگیز شد.
فرجامی در این مصاحبه انتقادات تندی را در مورد برخی سینماگران از جمله فاطمه معتمدآریا بیان کرد و شکستگی چهره و تغییر ظاهر شدید او مخاطبان را شوکه کرد.
پخش این مصاحبه مورد انتقاد امین تارخ، رخشان بنی اعتماد و بسیاری از دیگر اهالی سینما قرار گرفت که معترض نمایش این بازیگر در وضعیتی بد و نامناسب بودند. در ادامه شورای تهیه کنندگان نیز به همین دلیل برنامه «هفت» را تحریم کرد. این شورا اعلام کرد به دلایلی از جمله «نمایش دردناک چهره‌های سرشناس سینما» این برنامه را تحریم میکند.
جیرانی در برنامه هفته بعد خود از فریماه فرجامی عذرخواهی کرد اما با اشاره به وضعیت زندگی بازیگران در ایران گفت: «واقعیت تلخ است و فرار از این واقعیت دردی را دعوا نمی کند». او همچنین درباره تصمیم خود برای پخش این مصاحبه از فریماه فرجامی گفت: «عزیزان آبروی هر چیزی من‌جمله بازیگری زمانی حفظ می‌شود که بازیگران در شرایط خوبی باشند و در واقع اگر در شرایط بدی بودند آن واقعیت را منکر نشویم. چرا که انکار چنین واقعیتی فقط و فقط به ضرر بازیگران تمام می‌شود که روزهای شکننده‌ای را سپری می‌کنند. باید شرایط خوب را ایجاد کنیم و برای ایجاد این شرایط باید اطلاع‌رسانی کنیم.»
فرجامی در سال ۹۳ در بخشی از گفتگوی خود به مناسبت بازگشتش به سینما با فیلم «نیم» بهمن کامیار، درباره مصاحبه جنجالی اش با برنامه «هفت» گفت: «یادآوری آن برنامه و مصاحبه را اصلا دوست ندارم و خیلی ناراحتم میکند. خیلی متاسفم بابت این موضوع و دلم می‌خواهد همه آن را فراموش کنند. من اصلا دوست نداشتم در آن برنامه و مصاحبه شرکت کنم، اما با اصرار و پیگیری مداوم جیرانی این کار را قبول کردم. قبلاً فیلم «آب و آتش» را با جیرانی کار کرده بودم. وقتی جیرانی برای مصاحبه بارها با کیک و شیرینی به دیدنم آمد و خواست مصاحبه‌ای برای برنامه‌اش داشته باشیم، به واسطه اینکه قبلا با او کار کرده بودم، اعتماد کردم و گمان می‌کردم او هم مثل سایر دوستان و همکارانم، هدفی خیرخواهانه دارد، اما متاسفانه این‌گونه نبود.»
او در همان مصاحبه درباره دوری طولانی اش از عرصه بازیگری گفته بود: ««آخرین بار در فیلمی با عنوان «کاغذ دیواری زرد» رامین لباسچی بازی کردم. پس از آن چند پیشنهاد داشتم که خوب نبود. فیلمنامه‌ها را می‌خواندم اما به دلم نمی‌نشست؛ بنابراین ترجیح دادم بازی نکنم تا پیشنهاد خوبی از راه برسد که متاسفانه با گذشت زمان پیشنهادها کم و کمتر شد و نهایتا موجب ۱۱ سال دوری از سینما شد تا زمانی که بهمن کامیار پیشنهاد بازی در فیلم «نیم» را داد. فیلمنامه‌اش را خواندم و نقشی که پیشنهاد داده بود را پسندیدم.»
فرجامی در پاسخ به این پرسش که در سال‌های دوری اش از سینما چه می‌کرده، گفت: «در این سال‌ها بیشتر وقتم به مطالعه و خواندن سناریو و کتاب و همچنین دیدن فیلم‌های جدید و قدیمی می‌گذشت. دورادور سینما را که بسیار به آن علاقمند هستم، پیگیری می‌کردم و حالا هم اگر فیلم‌های خوبی پیشنهاد شود، دوست دارم که باز هم بازی کنم.»
بیوگرافی فریماه فرجامی
فریماه فرجامی متولد ۱۸ اردیبهشت سال ۱۳۳۱ در تهران و دانش‌آموخته دانشکده هنرهای دراماتیک دانشگاه تهران بود. او در سال ۱۳۵۶ از این دانشگاه لیسانس کارشناسی دراماتیک دریافت کرد و در همان سال در مرکز مطالعات و هماهنگی فرهنگی «شورای عالی فرهنگ و هنر» و فصلنامه فرهنگ و زندگی به عنوان ویراستار، محقق و پژوهشگر مشغول به کار شد.
از سال ۱۳۵۵ با گویندگی نمایش‌های رادیویی و بازی در نمایش تلویزیونی «آدمک مومی» فعالیت هنری خود را آغاز کرد. در سال ۱۳۵۹ با فیلم «گفت هر سه نفرشان» به کارگردانی غلامعلی عرفان وارد عرصه سینما شد. سریال «بخش چهار جراحی» به کارگردانی مسعود فروتن اولین تجربه وی از حضور در یک سریال تلویزیونی بود که در سال ۱۳۶۷ روی آنتن رفت.
او در سال ۱۳۶۷ برنده دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول زن برای بازی در فیلم «سرب» ساخته مسعود کیمیایی از جشنواره فیلم فجر شد.
او همچنین در سال ۱۳۶۹ سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن را برای بازی اش در فیلم «پرده آخر» به کارگردانی واروژ کریم مسیحی دریافت کرد.
از دیگر فیلم ها و سریال های مشهور او می توان به فیلم های سینمایی «اجاره نشین ها»، «مادر»، «نرگس» و «آب و آتش» و سریال های تلویزیونی «پهلوانان نمی میرند»، «ولایت عشق» و «روشن تر از خاموشی» اشاره کرد.
فریماه فرجامی و همسرش
فریماه فرجامی ازدواج کرده بود اما از زندگی شخصی او اطلاعاتی در دست نیست.
بدون نظر