زنی که روی صورتش ریش دارد، مدام در خیابان و شبکه های اجتماعی با توهین‌های کلامی و رفتارهای زشت روبه‌روست. اما او خودش را همان‌طور که هست پذیرفته و می‌گوید با وجود نام‌های توهین آمیزی که دیگران رویش می‌گذارد چانه پرموی خود را دوست دارد.
خوسی کانیزی باتلزی (Khosi Nkanyezi Buthelezi) از زمان نوجوانی از موهای زائد غیرعادی خود روی صورت، سینه و دست و پاهایش آگاه بود اما تا همین اواخر دلیلی نمی‌دید که به دنبال پیدا کردن دلیل این موضوع برود.
او که حالا ۴۲ ساله است می‌گوید از آنجایی که سایر زنان خانواده‌اش نیز پُرموتر از حد معمول بوده‌اند به این قضیه به عنوان یک نگرانی مهم نگاه نمی‌کرد. اما اواخر سال گذشته کنجکاو شد که دلیل وضعیت خود را بدانید و برای همین بالاخره به پزشک مراجعه کرد.
خوسی که یک ویراستار کتاب اهل ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی است می‌گوید: «من از کودکی زنان پرمویی را دوروبرم دیدم؛ مثل عمه‌‌هایم که به عنوان افرادی قوی و سرسخت به آنها نگاه می‌شد. برای همین فکر می‌کردم این چیزی است که به ارث برده‌ام.»
او می‌گوید هرگز احساس نکرد که برای موهای بدنش باید به دکتر مراجعه کند چون مشکل جسمی نداشت. اما وقتی بالاخره به پزشک عمومی خود مراجعه کرد، آزمایش های اندازه گیری سطح هورمونی و سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) برایش تجویز شد.
جواب هر دو آزمایش منفی شد. به این معنی که او اگر بخواهد می‌تواند بچه‌دار شود و نیازی به درمان هورمونی ندارد و همه چیز خوب به نظر می‌رسید. با این حال دکتر به او گفت که ممکن است به هیرسوتیسم مبتلا باشد؛ وضعیتی که به رشد بیش از حد مو با الگوی مردانه در زنان اطلاق می‌شود.
خوسی می‌گوید: «من قبلا هرگز در مورد این اختلال نشنیده بودم، اما منطقی بود. به یاد دارم که با اعضای خانواده‌ام در مورد آن صحبت می‌کردم، آنها به من هشدار می‌دادند که اصلاح این موها باعث رشد بیشترشان می‌شود، اما من فکر کردم که این فقط یک افسانه است.»
او تکنیک‌های مختلف حذف موهای زائد را امتحان کرد اما هیچ‌کدام نتیجه‌بخش نبود. خوسی می‌گوید: «هرچه بیشتر می‌تراشیدم بیشتر رشد می‌کرد. اپیلاسیون را امتحان کردم اما پرهزینه و دردناک بود. لیزر موهای زائد را امتحان کردم که مدتی جواب داد اما موهای زائد خیلی زود دوباره برگشتند. بعد از ۱۰ جلسه موها ریزتر و پوستم صاف‌تر شد اما بعد از یک سال موها دوباره رشد کردند و مجبور شدم دوباره به استفاده از تیغ برگردم.»
درنهایت خوسی تصمیم گرفت به جای مبارزه با موهای زائد صورتش، آنها را بپذیرد. او می‌گوید: «تیغ زدن را متوقف کردم و به جایش شروع به دوست داشتن خودم کردم. یاد گرفتم که خویشتن‌پذیری جنبه بسیارمهمی از خودمراقبتی است. این پایه و اساس اعتماد به نفس و عزت نفس ماست. من باید این را به خاطر بسپارم که زیبایی در اشکال، اندازه‌ها و قالب‌های مختلف ظاهر می‌شود و من موهای بدنم را در معادله زیبایی جای داده‌ام.»
اما با وجود نظرات نطلبیده مردم در فضای آنلاین و در کوچه و خیابان، این برای خوسی تصمیم آسانی نبوده است. او می‌گوید: «مردم در مکان‌های عمومی با تعجب، خیره شدن، انزجار و تقبیح به ریش من واکنش نشان می‌دهند اما من فعالانه تلاش می‌کنم تا نیاز به تایید بیرونی را از ذهنم پاک کنم. متاسفانه آدم‌ها می‌توانند نسبت به کسی که ظاهر متفاوتی دارد قضاوتگر و بی‌رحم باشند بنابراین مهم است که به خاطر بسپارم نظرات آنها تعیین کننده ارزش من نیست.»
بدون نظر