سلب مسئولیت: روزیاتو صرفا نمایشدهنده این متن تبلیغاتی است و تحریریه مسئولیتی درباره محتوای آن ندارد.
به گزارش تریبون نیوز برنامهنویسی در سالهای اخیر به یکی از محبوبترین مباحث برای یادگیری تبدیل شده و موسسات آموزشی بسیاری در این زمینه مشغول به کار شدهاند. با رشد تکنولوژی و کاهش سن ورود به کار، سرگرمی کودکان و نوجوانان نیز تغییر کرده و آنها بیشتر وقت خود را پشت سیستمهای کامپیوترشان میگذرانند. کدنویسی یکی از سرگرمیهای نسل جدید شده و همین مسئله به رشد کسبوکارهایی انجامیده که در حوزه برنامهنویسی و آموزش آن مشغول به فعالیت هستند. یکی از این موسسات آموزشی، پُلاستار است که به صورت تخصصی روی آموختن مباحث برنامهنویسی به کودکان و نوجوانان متمرکز شده است. گفتوگویی اختصاصی با مهرگان روحی، راهبر موسسه بینالمللی شتابدهی استعداد و آموزش برنامهنویسی پلاستار داشته و با این موسسه و فعالیتهای آن بیشتر آشنا شدیم.
پلاستار چه زمانی راهاندازی شد؟
کار تحقیق و توسعه موسسه پُلاستار از سال ۹۵ آغاز شد و ما توانستیم این موسسه را در سال ۹۷ بهصورت رسمی راهاندازی کنیم. پُل استار، اولین موسسه آموزش زبان برنامهنویسی به کودکان و نوجوانان است که بهصورت بینالمللی فعالیت میکند. چون ما این خلاء و نیاز به ایجاد فضای آموزشی در حوزه برنامهنویسی را حس میکردیم، تصمیم گرفتیم برای رشد آیندگان قدمی برداریم.
رویکرد و هدف شما از راهاندازی این موسسه چه بوده است؟
هدف از راهاندازی موسسه پلاستار، فضای خالی موجود در مدارس است. این موضوع نه تنها در مدارس ایران، بلکه در مدارس تمام دنیا وجود دارد. با این حال، برخی از کشورها، ضعفها و فضاهای خالی ایجاد شده در مدارس را با مهارتآموزی پر میکنند. این مهارتآموزی شامل مهارتهای شغلی و مهارتهای نرم میشود.
ما هم در پلاستار روی این مهارتها متمرکز هستیم. بلاکچین، هوش مصنوعی، یادگیری ماشین برخی از مهارتهای شغلی و تفکر استراتژیک، مهارت حل مسئله، تفکر خلاق نیز مهارتهای نرم موجود در حال حاضر هستند که در ۱۰۰ سال گذشته دغدغه نبودند.
از آنجا که برنامهنویسی تفکر خلاق و مهارت حل مسئله را رشد میدهد، پلاستار راهاندازی شد تا از سنین کم بچهها مهارتهای شغلی و نرم را بیاموزند. از طرفی باید بدانیم که نمیتوان به همان روشی که به بزرگسالان برنامهنویسی یاد میدهیم، به کودکان و نوجوانان هم این مهارت را بیاموزیم.
واقعیت این است که برنامهنویسی به خودی خود، کاری جدی و خشک است که به آموزشی ساختارمند نیاز دارد. ما هم برای اینکه آموزشی ساختارمند را ایجاد کنیم، از مربیان حرفهای در خارج از کشور کمک گرفتیم. متاسفانه مدرکگرایی سبب شده برخی از نیروهایی که در این حوزه فعالیت میکنند، تخصص لازم را برای آموزش صحیح نداشته باشند. پلاستار راهاندازی شد تا این افراد هم از منتورهای حرفهای کمک بگیرند و بتوانند علاوه بر توسعهفردیشان، تدریسی ساختارمند در حوزه برنامهنویسی داشته باشند.
ایده راهاندازی این کسبوکار از کجا شکل گرفت؟
ایده راهاندازی پُلاستار یکشبه به ذهن من خطور نکرده است. بخشی از ایده این کسبوکار از تجربیات و ضعفهای خودم ناشی میشود و بخش دیگری از آن، به مشاهدات من در مدارس کشورهای دیگر برمیگردد. متاسفانه ما تاکید داریم بچههایمان مسیری را طی کنند که خودمان هم از آن عبور کردهایم اما سرعت تغییرات به ما این اجازه را نمیدهد که آینده بچهها را براساس مسیری که همه رفتهاند، هموار کنیم. به نظرم در جهان امروز، بچهها باید خودشان مسیر شغلیشان را در سنین کم انتخاب کنند و مهارتهای نرم را در اولویت قرار دهند.
من پیش از آنکه در محیطهای آکادمیک خارج از کشور قرار بگیرم، کمبود نیروی تخصص را احساس میکردم و همیشه دغدغهام پرورش افراد حرفهای در زمینه آموزش بود. متاسفانه برخی از تحصیلکردههای دانشگاههای مطرح، بهخصوص کسانی که در فضاهای کسبوکار حضور نداشتند، فاقد روحیه حل مسئله و تفکر خلاق بوده و هستند. یکی از چالشهای کسبوکارها، ضعفهای فارغالتحصیلان دانشگاهی است و پلاستار با هدف آموزش نیروی انسانی متخصص که توانایی حل مسائل را دارد، پا به این عرصه گذاشته است.
مخاطبان این موسسه چه کسانی هستند؟
مخاطبان پُلاستار، کودکان و نوجوانان فارسیزبان سراسر دنیا هستند. در ابتدا فعالیتهای ما فقط حضوری بود اما پس از کرونا که آنلاین شدیم، توانستیم جامعه مخاطبانمان را گسترش دهیم. در حال حاضر، کودکان و نوجوانان ۸ تا ۱۴ ساله فارسیزبان که در کشورهای آمریکا، کانادا، آلمان، هلند، ایتالیا، کشورهای حاشیه خلیجفارس، کشورهای آفریقایی و آسیای شرقی زندگی میکنند، از طریق پُلاستار مهارتهای برنامهنویسی را یاد میگیرند.
به نظر شما، مهارتآموزی کودکان و نوجوانان چهطور میتواند به جامعه کمک کند؟
به نظرم هر کسی در حد توان خود میتواند برای آینده ایران نسل آگاهتری را تربیت کند. نسل پرسشگری که آگاه است، سواد رسانهای دارد و میتواند آینده بهتری را بسازد. فکر میکنم وقتی نسل آینده را با اعتمادبهنفس و پرسشگر بار بیاوریم، بسیاری از مشکلات آزاردهندهای که در جامعه وجود دارد، برطرف میشود.
یکی از نگرانیهای والدین در حال حاضر، استفاده بیش از حد کودکان و نوجوانان از بازیهای کامپیوتری و شبکههای اجتماعی است. وقتی بچهها برنامهنویسی را یاد میگیرند، خواه ناخواه از اینستاگرام و شبکههای اجتماعی فاصله میگیرند.
در مسیر راهاندازی این کسبوکار با چه چالشهایی مواجه شدهاید؟
تغییر تفکر خانوادهها کار سختی است. هنوز هم بسیاری از خانوادهها با تفکرات قدیمی زندگی میکنند و میخواهند فرزندانشان همان مسیری را بروند که خودشان پیش از این رفتهاند. یکی دیگر از چالشها، مربوط به صنعت آموزش و چهارچوبهای قدیمی این صنعت است.
مزیت رقابتی پلاستار نسبت به دیگر موسسات مهارتآموزی چیست؟
پلاستار، مبتکر شتابدهی استعداد از طریق آموزش زبان برنامهنویسی است. ما در این چند سال، رقبایی داشتهایم اما چون آنها بیشتر روی آموزش بزرگسالان متمرکز بودهاند، توانایی مهارتآموزی به کودکان و نوجوانان را با توجه به حساسیتهای آموزش به این گروههای سنی نداشتند. ما خودمان را با رقبای خارجی که با قدرت کار میکنند مقایسه میکنیم.
آموزش به بزرگسالان سرفصلهای خاصی دارد، اما مدلهای آموزشی و اهدافی که ما برای بهینهسازی مهارتهای نرم در کودکان و نوجوانان داریم، یکی از مزیتهای رقابتی ما به حساب میآید. به باور من، آموزش به کودکان و نوجوانان سرمایهگذاری بلند مدت است که متاسفانه بسیاری از افراد فعال در حوزه آموزش به آن بیتوجه هستند و فقط میخواهند در زمان حال زندگی کنند.
شما بیشتر روی چه زبانهای برنامهنویسیای متمرکز هستید؟
بیشتر از آنکه در پلاستار روی زبان خاصی متمرکز باشیم، تمرکزمان روی روشهای آموزش زبان برنامهنویسی است. ما سعی میکنیم از طریق زبانبرنامهنویسی، بچهها را با علوم مختلف آشنا کنیم و کاربرد ریاضیات و مهارت حل مسئله را به آنها بیاموزیم.
تکنولوژی سریع پیش میرود و با توجه به زمان، تعداد زبانهای برنامهنویسیای که ما در موسسه آموزش میدهیم هم بیشتر میشود. در حال حاضر، پایتون یکی از زبانهای برنامهنویسیای است که بچههای پلاستار آموزش میبینند.
برنامه شما برای توسعه این کسبوکار چیست و آیا قصد راهاندازی موسسه آموزش برنامهنویسی برای بزرگسالان را دارید یا خیر؟
حداقل تا ۳ یا ۴ سال آینده، هیچ برنامهای برای ورود به آموزش برنامهنویسی برای بزرگسالان نداریم و در حال طراحی پلتفرمی برای انتقال تجربهمان به موسسات دیگری هستیم که میخواهند به حوزه آموزش برنامهنویسی برای کودکان و نوجوانان وارد شوند.
سرویس اسپانسری، یکی دیگر از خدماتی است که میخواهیم در آینده نزدیک راهاندازی کنیم تا بچههای مستعدی که مشکلات مالی دارند، بتوانند با خیال راحت از آموزشهای پلاستار بهرهمند شوند. قصد داریم با شرکتهای بزرگی که در راستای مسئولیت اجتماعیشان اقداماتی را انجام میدهند، بحثهای اسپانسری را مطرح کنیم. براساس این صحبتها، شرکتها نوجوانان مستعد را بورسیه آموزشی میکنند و آنها بدون دغدغه مالی دانشی را فرا میگیرند. در واقع، ما میخواهیم کار خیر برای کودکان و نوجوانان مستعد و کمبضاعت را سیستماتیک کنیم تا کودکان کمبرخوردار در دورترین نقاط کشور هم بتوانند برنامهنویسی و مهارتهای نرم را بیاموزند.
بدون نظر