فقدان انواع خاصی از رابطه اجتماعی خطر مرگ زودرس را افزایش می‌دهد

نتایج یک مطالعه اخیر نشان می‌دهد که افراد باید حداقل یک بار در ماه به دیدار دوستان و عزیزانشان بروند. زیرا افرادی که هرگز یا به ندرت با نزدیکان خود نشست و برخاست می‌کنند، بیشتر در معرض مرگ زودرس قرار می‌گیرند.

محققان هشدار دادند که حتی کسانی که با شخص دیگری زندگی می‌کنند، اگر کسی را نداشته باشند که به‌طور پیوسته به آنها سر بزند، ممکن است در معرض خطر باشند.

مطالعات پیشین قبل از این هم تنهایی را با افزایش خطر مرگ زودرس مرتبط دانسته بودند، اما کارشناسان می‌خواستند با تحقیقات جدید خود نحوه تاثیرگذاری تعاملات اجتماعی مختلف را دریابند.

تیمی از دانشگاه گلاسکو، پنج نوع مختلف تعامل اجتماعی را که توسط بیش از ۴۵۰ هزار نفر گزارش شده بود، تجزیه و تحلیل کردند.

میانگین سنی شرکت کنندگان در شروع مطالعه ۵۷ سال بود و حدود ۱۲ سال تحت نظر بودند.

آنها باید گزارش می‌دادند که هر چند وقت یکبار خانواده یا دوستان به ملاقاتشان می‌روند، آیا در فعالیت‌های گروهی هفتگی شرکت می‌کنند و اینکه آیا تنها زندگی می‌کنند یا خیر.

از آنها همچنین در مورد اینکه آیا احساس می‌کنند می‌توانند به یکی از نزدیکان خود اعتماد کنند و اینکه «اغلب» احساس تنهایی می‌کنند یا نه، سوال پرسیده شد.

در طول دوره پیگیری، ۳۳ هزار و ۱۳۵ نفر جان باختند.

تجزیه و تحلیلی که در مجله BMC Medicine منتشر شد نشان داد افرادی که در ماه کمتر از یک بار کسی از دوستان یا خانواده به ملاقاتشان می‌رود، احتمال مرگشان در ۱۲ سال آینده بیشتر است.

خطر مرگ در افرادی که هرگز عزیزانشان به ملاقات آنها نرفته بودند، در مقایسه با افرادی که روزانه کسی به آنها سر می‌زد، ۳۹ درصد بیشتر بود.

نویسندگان این مقاله می‌گویند افرادی که حداقل یک بار در ماه کسی به دیدارشان می‌رود، به طور قابل توجهی کمتر در معرض خطر مرگ قرار دارند، که نشان می‌دهد این تعامل اجتماعی ممکن است یک اثر محافظتی داشته باشد.

اما به نظر می‌رسد که چه فرد روزانه ملاقاتی داشته باشد و چه چند بار در هفته، هفتگی یا ماهانه، خطرِ کاهش یافته، ثابت باقی می‌ماند.

جیسون گیل یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: «به نظر می رسد این خطر در میان افرادی است که بسیار منزوی هستند و هرگز دوستان و خانواده خود را نمی بینند یا کمتر از یک بار در ماه آنها را می‌بینند. اطمینان از اینکه به دیدن اقوام تنها و منزوی خود می‌روید یک کار فوق‌العاده مفید است زیرا به نظر می‌رسد مهم است که مردم حداقل یک بار در ماه ملاقاتی داشته باشند.»

همچنین مشخص شد که افرادی که با شخص دیگری زندگی می‌کنند نیز نیاز به بازدیدهای ماهانه دارند.

محققان همچنین دریافتند افرادی که در فعالیت‌های گروهی هفتگی شرکت می‌کنند، کمتر در طول این مطالعه تحقیقاتی جان خود را از دست دادند.

دکتر همیش فاستر، نویسنده اصلی این مقاله توضیح داد که دلیل یافته‌های آنها می‌تواند این باشد که افرادی که از نظر اجتماعی منزوی‌تر هستند ممکن است درگیر رفتارهای ناسالم‌تری مانند سیگار کشیدن یا نوشیدن مشروبات الکلی شوند.

به گفته او از آن‌سو دوستان و خانواده می‌توانند سطح خاصی از حمایت را به افراد ارائه دهند و ممکن است به آنها کمک کنند تا به خدمات بهداشتی دسترسی پیدا کنند، که می‌تواند به اثر محافظتی کمک کند.

محققان گفتند که این یافته‌ها می‌تواند برای کمک به شناسایی افرادی که به دلیل عوامل اجتماعی در معرض خطر بالاتر مرگ قرار دارند، استفاده شود.