داستان عشق دیوانه‌وار شاگرد ژوزه مورینیو در مدرسه به او و سفر ۱۶ ساعته برای دیدارش

آرمنیو آنژوس ۵۰ ساله در دوره کوتاهی که ژوزه مورینیو معلم ورزش مدرسه بود شاگرد او بود. زمانی که مورینیو بین پایان دوره کوتاه بازی‌اش و آغاز حرفه سرمربی‌گری‌، در شهر کوچکی نزدیک لیسبون یک سال به تدریس تربیت بدنی پرداخت.

مورینیو که در آن زمان در اوایل دوره ۲۰ سالگی‌اش بود حتی سرمربی تیم فوتبال مدرسه هم نبود اما با این حال یکی از اولین شگردهای تاکتیکی خود را پدید آورد و تاثیر زیادی بر شاگردش گذاشت.

آنژوس می‌گوید: «ژوزه مورینیو به مدت یک سال معلم ورزش من بود. قبل از آنکه به اسپورتینگ برود. ۲۳-۲۴ ساله بود و من ۱۴ یا ۱۵ سال داشتم. انتظار نداشتم مورینیو آن چیزی باشد که الان هست.»

او ادامه می‌دهد: «یک چیزی را در موردش دوست دارم، اینکه مورینیو هرگز عوض نشد. آن موقع هم همین شکلی بود. همیشه رُک. هر فکری که درباره‌ات می‌کند می‌گوید. من عاشق او هستم. هرگز از علاقه به او برنداشتم، حتی در مدرسه. فقط من نبودم. یک عالم آدم دیگر مثل من دوستش داشتند و البته یک عالم آدم دیگر هم از او متنفر بودند. مثل همین الان.»

آنژوس می‌گوید: «در پرتقال اگر یک سال در امتحانات مدرسه قبول نشوی، دوباره باید آن را بخوانی و به همین دلیل خیلی از دخترها بزرگ‌تر بودند.» آن موقع خیلی از هم‌کلاسی‌هایم می‌گفتند «این یارو برای من زیادی بی‌ادب است.» او همیشه خوش‌قیافه بود و آن موقع یک رنو ۱۸ داشت که ماشین محبوبی بود.»

آنژوس ادامه می‌دهد: «مورینیو سرمربی نبود اما به من گفت در دروازه بایستم. من هم همین کار را کردم و کارم خوب بود. برای همین به دروازه‌بان تیم مدرسه تبدیل شدم. او همه چیز به من یاد داد. بسکتبال، والیبال.»

«ما همیشه فکر می‌کنیم ورزش یا تربیت بدنی درسی است که نیاز به کار چندانی ندارد. می‌دوی و لگدی به توپ می‌زنی و… . اما با مورینیو این‌طور نیست. می‌گفت: «من هم مثل معلم انگلیسی و ریاضی شما دانشگاه رفتم. باید به من هم همان‌‌طور احترام بگذارید. باید از من یاد بگیرید. من برای وقت تلف کردن به اینجا نیامدم» و همه شوکه شده بودند.»

«زنگ تفریح‌ها اکثر معلمان به دفتر مدرسه می‌رفتند اما او همیشه با ما بیرون بود، نگاه می‌کرد که چه کار می‌کنیم و با ما حرف می‌زد. واقعاً به آدم انگیزه می‌داد.»

مورینیو همان‌طور که در نزدیک به چهار دهه بر بازیکنان بسیاری تاثیر گذاشت، اثر ماندگاری هم بر آنژوس به جا گذاشته است. این دانش آموز سابق همواره کارهای معلم قدیمی‌اش را دنبال کرده؛ از دوران مترجمی برای سِر بابی رابسون در اسپورتینگ در سال ۱۹۹۲ تا پورتو و بارسلونا، جایی که ایدئولوژی فوتبالِ عملگرایانه‌اش با سبک هجومی رابسون ترکیب شد.

آنژوس از زمان به شهرت رسیدن مورینیو تنها یک بار او را از نزدیک دید؛ زمانی که از انگلیس به لیسبون پرواز کرد تا در جشن امضای کتاب معلم محبوبش شرکت کند.

او برای آنکه نشان دهد چقدر مورینیو را دوست دارد تعریف می‌کند: «اولین بازی رئال مادرید در فصل ۲۰۱۲-۱۳ در خانه با والنسیا بود. من در آلگاروه در جنوب پرتغال در تعطیلات بودم. بعدازظهر شنبه به همسرم گفتم فردا برای تماشای بازی رئال به استادیوم می‌رویم. او گفت: «چی؟ هوا ۴۰ درجه سانتیگراد است و تو می‌خواهی از اینجا تا مادرید رانندگی کنی که فقط مورینیو را ببینی؟» گفتم: «هرجا که او برود من هم می‌روم.» برای ۷ نفر بلیط خریدم، آن موقع یک ماشین هفت نفره داشتیم. ۸ ساعت طول کشید تا برسیم. بازی را تماشا کردیم. مساوی شد. و بعد، ۸ ساعت دیگر در راه برگشت بودیم.»

او ادامه می‌دهد: «بعداً بعد از اینکه رئال مادرید در نیمه نهایی لیگ قهرمانان ۲۰۱۳ مقابل بورسیا دورتموند شکست خورد، مورینیو را دیدم که زانو زده بود. خیلی برایش ناراحت شدم و احساس کردم باید از او حمایت کنم. برای همین یکشنبه بعد به مادرید پرواز کردم. به سانتیاگو برنابئو رفتم. ۳۰۰ پوند پول بلیط دادم تا پیروزی رئال مادرید مقابل سِویا را ببینم و بعد دوباره برگردم.»

«من به خاطر دیدن مورینیو آنجا بودم. مادرید برایم مهم نیست. برای این مرد حاضرم بیشتر از آنچه برای بچه‌هایم می‌کنم، مایه بگذارم.»

آنژوس با الهام از مورینیو، پس از شش سال بسکتبال را رها کرد و وارد فوتبال شد؛ ابتدا به عنوان بازیکن و بعد به عنوان مربی. او ۱۷ سال پیش به انگلیس نقل مکان کرد و حالا سرمربی تیم زیر ۱۸ سال باشگاه فوتبال بارکینگ است.