محمدعلی فردین یکی از برجسته‌ترین بازیگران سینما و تئاتر ایران بود که در طول دوران فعالیت خود، در بیش از ۱۰۰ فیلم و سریال نقش آفرینی کرد. فردین با بازی زیبا و قدرتمند خود، توانست به یکی از الگو‌های فرهنگی ایران تبدیل شود. در ادامه با بیوگرافی محمدعلی فردین بیشتر آشنا می‌شویم.
بیوگرافی محمد علی فردین
محمدعلی فردین، متولد ۱۵ بهمن ۱۳۰۹ در تهران، بازیگر و کشتی گیر بود.
فارغ التحصیل مقطع پایان دبیرستان (دیپلم) است و فعالیت خود را از کشتی و با غلامرضا تختی آغاز کرد. سپس وارد عرصه سینما شد و به عنوان «سلطان قلب‌ها» شهرت یافت.
خانواده محمدعلی فردین
محمدعلی در خیابان ادیب الممالک، کوچه صحت به دنیا آمد.
پدرش، علی گل فردین، کارمند اداره تسلیحات و همچنین بازیگر تئاتر بود و مادرش خانه‌دار. محمدعلی فرزند بزرگ خانواده بود و دو برادر و یک خواهر کوچکتر از خود داشت.
از کودکی، عاشق شنا و نقاشی بود و در اوقات فراغت خود به باشگاه «نیرو» می‌رفت تا در کنار شنا، تمرین ژیمناستیک نیز انجام دهد.
در سن ۱۳ سالگی اما به سمت رشته وزنه‌برداری رفت و مدتی در این رشته فعالیت کرد. اما بعد از مدتی به دعوت کیومرث ابوالملوکی، «پدر کشتی ایران» وارد رشته کشتی شد.
قهرمانی محمدعلی فردین در کشتی
بعد از عضویت در باشگاه تهران، محمدعلی با غلامرضا تختی آشنا شد و تحت نظارت کشتی‌گیر تیم ملی، آقای حبیب الله بلور، تمرینات سختی را انجام داد.
در سال ۱۳۳۲، وقتی ۲۳ ساله بود، در مسابقات قهرمانی کشور در رشته آزاد، مدال برنز را به دست آورد. سال بعد، در انتخابی تیم ملی برگزیده شد و در سال ۱۳۳۳، در کنار اعضای تیم ملی کشتی و با همکاری غلامرضا تختی، در مسابقات جهانی توکیو در وزن ۷۳ کیلوگرم، مدال نقره را کسب کرد.
در سال ۱۳۳۷، محمدعلی از کشتی آزاد به کشتی فرنگی روی آورد و به عنوان قهرمان کشور توجه همگان را به خود جلب کرد. با این حال در همین سال، با بیش از ۸ مدال رنگارنگ، به علت آسیب دیدگی و برخی نامهربانی‌ها، از کشتی خداحافظی کرد.
ورود فردین به دنیای بازیگری
در سال ۱۳۳۸، وقتی ۲۹ سال داشت، هنگامی که برای تماشای یک فیلم به سینما رفته بود، از سوی دکتر اسماعیل کوشان، کارگردان و بازیگر، برای بازی در سینما دعوت شد.
به این ترتیب، محمدعلی فردین در فیلم «چشمه آب حیات» در سال ۱۳۳۸ به عنوان بازیگر جلوی دوربین قرار گرفت.
گفته می‌شود که اولین سکانس بازی فردین به دلیل کم‌رویی و خجالت او بار‌ها تکرار شد.
شهرت با «گنج قارون»
در سال ۱۳۳۹، با فیلم «فردا روشن است» و سال ۱۳۴۰ با فیلم «فریاد نیمه شب»، چهره محمدعلی فردین در صنعت سینما شناخته شد. اما در سال ۱۳۴۴، فیلم «گنج قارون» چنان شهرتی برایش به ارمغان آورد که هنوز بسیاری از مردم او را با این فیلم به یاد می‌آورند.
«گنج قارون» با فروش ۵.۳ میلیون تومان برای ۲ میلیون نفر، یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران شد. بسیاری باور دارند که این فیلم باعث رونق سینما‌های کشور پس از آن تاریخ شد.
در سال ۱۳۴۱، محمدعلی فردین به عنوان تهیه‌کننده، بازیگر و کارگردان، فیلم «گرگ‌های گرسنه» را ساخت. سپس در سال ۱۳۴۴، برای اولین بار به عنوان نویسنده، فیلم «عشق و انتقام» را نوشت.
لقب «سلطان قلب‌ها»
در سال ۱۳۴۷، در سن ۳۸ سالگی، محمدعلی فردین با کارگردانی و بازی در سریال به‌یادماندنی «سلطان قلب‌ها» بسیار درخشید و از طرف مردم لقب «سلطان قلب‌ها» را دریافت کرد.
او همچنین در جشنواره «سپاس» جایزه بهترین فیلم و بهترین بازیگر را به خود اختصاص داد.
از سال ۱۳۴۵ تا ۱۳۴۷، محمدعلی فردین به دعوت یک فیلمساز ایتالیایی به لبنان سفر کرد و در دو فیلم شرکت کرد. سپس در سال ۱۳۵۰، در فیلم مشترک ایران و هند به نام «همای سعادت» نیز نقش داشت.
ازدواج محمدعلی فردین در ۱۸ سالگی
در سال ۱۳۲۷ و در سن ۱۸ سالگی، محمدعلی فردین قبل از ورود به صنعت سینما با خواهر دوست خود، خانم مهری خمارلو که در آن زمان ۱۷ ساله بود، ازدواج کرد.
محمدعلی فردین تا پایان عمر خود به همسرش وفادار بود. حاصل ازدواج آن‌ها چهار فرزند، دو پسر به نام‌های سعید و سیاوش و دو دختر به نام‌های عاطفه و آمنه بود.
فردین بعد از انقلاب
در سال ۱۳۵۷، قبل از انقلاب اسلامی، محمدعلی فردین به عنوان بازیگر و کارگردان، فیلم «بر فراز آسمان‌ها» را ساخت. این فیلم در آن زمان منتشر شد و موفقیت قابل توجهی کسب کرد.
بعد از انقلاب، در سال ۱۳۶۱، محمدعلی فردین برای آخرین بار در فیلم «برزخی‌ها» به کارگردانی ایرج قادری، در کنار ناصر ملک مطیعی بازی کرد.
علت فعالیت نکردن محمدعلی فردین بعد از انقلاب چه بود؟
بعد از انقلاب، محمدعلی فردین به دادگاه فراخوانده شد و از فعالیت در حوزه بازیگری منع شد. احمد نجفی، بازیگر، ادعا کرده است که بعد‌ها اجازه بازگشت فردین به فعالیت هنری از مراجع قم گرفته شد، اما محسن مخملباف این اجازه‌نامه را پاره کرد و اعلام کرد که اجازه نمی‌دهد فردی مانند فردین در صنعت سینمای ایران فعالیت کند.
بعد از انقلاب، محمدعلی فردین از کشور مهاجرت نکرد و در ایران باقی ماند. او در مغازه خود در میدان ونک به فروش فرش مشغول شد.
در سال ۱۳۷۷، آخرین مصاحبه عمر خود را با رضا کیانیان داشت که در کتاب «ناصر و فردین» منتشر شده است.
در نهایت، در تاریخ ۱۸ فروردین ۱۳۷۹، سینمای ایران نابغه به‌یادماندنی خود را از دست داد و محمدعلی فردین در سن ۷۰ سالگی به دلیل ایست قلبی در منزل خود درگذشت.
همچنین، مهری خمارلو، همسر فردین نیز در سال ۱۳۸۳ از دنیا رفت.
روحش شاد ، کلا این انقلاب از شروعش تا به الان کاری جز کشتن استعدادها و زورگویی برای مردم نداشته و هر پیشرفتی هم حاصل شده صدقه سر بخش خصوصی و خود مردم بوده ، سرجمع ۸۰۰ نفرن دارن به ۸۰ میلیون بصورت نامشروع حکومت میکنن این اگه اسمش کمونیسم نیست پس چیه؟!!
الان تمام کشورهای جهان وقتی یه ایرانی میبینن البته اگه راش بدن! انگار …دیدن انقدر که شخصیت و اعتبار ایران رو پایین اوردن و تغییر این اتفاقات و تاثیراتی که سیاست های اشتباه کشور داشته کار هر شخصی نیست واقعا یه شخص نابغه نیازه تا بتونه اعتبار و استعداد ها رو برگردونه به کشور و فساد و پارتی بازی ها رو ریشه کن کنه از جامعه و محیط های کاری الان یکی مثل رضا شاه یا ناپلئون نیازه تا در راس باشه
روحش شاد ، کلا این انقلاب از شروعش تا به الان کاری جز کشتن استعدادها و زورگویی برای مردم نداشته و هر پیشرفتی هم حاصل شده صدقه سر بخش خصوصی و خود مردم بوده ، سرجمع ۸۰۰ نفرن دارن به ۸۰ میلیون بصورت نامشروع حکومت میکنن این اگه اسمش کمونیسم نیست پس چیه؟!!
الان تمام کشورهای جهان وقتی یه ایرانی میبینن البته اگه راش بدن! انگار …دیدن انقدر که شخصیت و اعتبار ایران رو پایین اوردن و تغییر این اتفاقات و تاثیراتی که سیاست های اشتباه کشور داشته کار هر شخصی نیست واقعا یه شخص نابغه نیازه تا بتونه اعتبار و استعداد ها رو برگردونه به کشور و فساد و پارتی بازی ها رو ریشه کن کنه از جامعه و محیط های کاری الان یکی مثل رضا شاه یا ناپلئون نیازه تا در راس باشه