مدتی پیش شهرداری تهران اعلام کرد قرار است علاوه بر خرید مستقیم اتوبوس از چین، پروژه ساخت مسکن صنعتی در تهران را نیز به چینی ها واگذار کند. به دنبال انتقاداتی که از شهردار تهران صورت گرفت، او اعلام کرد قرار نیست چینی ها پروژه را اجرا کنند بلکه قرار است فقط سرمایه گذاری کنند، اما همه می دانند چینی ها هیچ پروژه ای را بدون نیروهای متخصص و حتی عادی خود اجرا نمی کنند.
چینی ها در شرایطی قرار است برای ما مسکن دولتی بسازند که طی دو سال گذشته، انبوه‌سازان ایرانی بابت «قیمت ساخت دستوری پایین‌تر از قیمت تمام شده ساخت مسکن»، عملا با سختی‌های فراوانی برای اجرای طرح «مسکن میلیونی» روبه‌رو بوده‌اند.
طی این مدت، همواره قیمت مدنظر دولت دست‌کم ۲۰ تا ۳۰ درصد پایین‌تر از هزینه واقعی ساخت یک مترمربع مسکن بوده است.
در مقطعی که هزینه ساخت یک مترمربع مسکن در کشور بالای ۶ میلیون تومان بود، مسئولان این طرح بر ساخت با قیمت نزدیک به ۴ میلیون تومان اصرار داشتند. اکنون ابهام اصلی این است که آیا چینی ها قبول می‌کنند با قیمت زیر قیمت بازار در ایران مسکن بسازند؟
ابهام دوم چگونگی حساب و کتاب است؛ آیا هزینه‌ها دلاری حساب می‌شود؟ در حال حاضر قیمت ساخت هر مترمربع بنای مسکونی در کشورهای مختلف جهان از حدود ۶۰۰ تا ۱,۰۰۰ دلار در مترمربع است که البته بسته به نوع مصالح ساختمانی و شکل ساخت می‌تواند تا ۲,۰۰۰ دلار هم تمام شود.
چینی ها در کشورهایی که کار انجام داده‌اند بسته به اینکه مصالح ساختمانی وارداتی یا داخلی استفاده کنند و از همه مهم‌تر، نیروی انسانی خودشان را به کشور خارجی منتقل کنند یا نکنند، در همین بازه قیمتی ساخت‌وساز کرده‌اند، اما در نمونه‌ای در استرالیا، هزینه ساخت‌شان بالای ۲،۰۰۰ دلار بوده است. این ارقام به معنای آن است که هزینه ساخت مسکن چینی در تهران سه برابر «قیمت ساخت مدنظر دولت» خواهد بود و حتی از هزینه ساخت در بازار آزاد شهر تهران (بازاری که بساز و بفروش‌های پایتخت در آن مشغول هستند) هم بیشتر می‌شود که در این صورت مسکن‌ارزان نخواهد بود.
بدون نظر