مردان اکوادوری از قرار معلوم صاحب بزرگ ترین آلت تناسلی دنیا هستند، و در مقابل، مردان کامبوجی ظاهراً کوچک آلت تناسلی دنیا را دارند.
این چیزی است که نتیجه ی پژوهش محققان آلمانی می گوید.
بر اساس این پژوهش، بیشترین متوسط طول آلت تناسلی در حالت نعوظ به مردان اکوادوری تعلق دارد که ۱۷/۶ سانتیمتر است.
در آن سوی دیگر این طیف، مردان کامبوجی قرار دارند که از کمترین متوسط طول آلت تناسلی در حالت نعوظ یعنی ۱۰ سانتیمتر برخوردارند.
۲۰ کشور دارای بیشترین متوسط طول آلت تناسلی در حالت نعوظ (بر حسب اینچ)
محققان آلمانی برای پی بردن به اینکه مردان کدام کشورها صاحب بزرگ ترین آلت تناسلی دنیا هستند، بیش از ۴۰ پژوهش جدید با شرکت هزاران مرد را مورد بررسی قرار دادند.
این پژوهشگران اطلاعات مربوط به متوسط طول آلت تناسلی مردان را از ۸۸ کشور دنیا استخراج کردند.
کشورهای اروپایی صاحب بزرگ ترین آلت تناسلی، هلند با ۱۵/۷ سانتیمتر در رتبه ی نهم، فرانسه با ۱۵/۷ سانتیمتر در رتبه ی یازدهم و ایتالیا با ۱۵/۲ سانتیمتر در رتبه ی نوزدهم هستند.
مردان آمریکایی و انگلیسی هم از نظر طول آلت تناسلی جایی در میان رتبه های برتر ندارند. در حقیقت، هیچ کدام از این دو کشور در میان ۵۰ رتبه ی اول قرار ندارند.
مردان آمریکایی با متوسط طول آلت تناسلی در حالت نعوظ ۱۳/۵ سانتیمتری در جایگاه شصتم قرار گرفته اند و مردان انگلیسی با متوسط طول آلت تناسلی در حالت نعوظ ۱۳/۱ سانتیمتری رتبه ی شصت و هشتم را به خود اختصاص داده اند.
محققان می گویند آن ها نتوانستند رابطه ای میان طول آلت تناسلی و قد مردان پیدا کنند اما متوجه شدند که مردان کشورهایی که نرخ چاقی در آن ها بیشتر است، اغلب آلت تناسلی کوچک تری دارند.
از طریق جدول زیر و نقشه ای که از این لینک قابل مشاهده است، می توانید متوسط طول آلت تناسلی مردان ۸۸ کشور دنیا را مشاهده کنید. همانطور که پیش تر نیز گفته شد این ارقام مربوط به حالت نعوظ آلت تناسلی است.
بر اساس این جدول، مردانی ایرانی با متوسط طول آلت تناسلی ۱۱/۹ سانتیمتر، رتبه ی هفتاد و هفتم این فهرست ۸۸ تایی را به خود اختصاص داده اند.
چند روزه دقیقا فکرم درگیر همین بود که این سایز ما استاندارده کشوریه یا نه که با این پژوهش زیبا فهمیدم
آدم چی بگه به این تحقیق
از یه طرف علم هست و خب یه آمار و پژوهش
از طرف دیگه خیلی خنده داره
آره واقعا خیلی خنده داره
خودشونم تو مقاله ی اصلی نوشتن که دقیق نیس چون جامعه ی تحقیقی شون بسیار کم بوده زیر صد نفر