ناوگان ششم نیروی دریایی ایالات متحده در ۳۰ مارس ۲۰۲۴ اعلام کرد که بزرگترین پهپاد نیروی دریایی و یکی از توانمندترین دارایی های گشت دریایی آن – پهپاد MQ-4C Triton – برای اولین بار در اروپا مستقر شده است. به عنوان بخشی از اسکادران گشتی بدون سرنشین (VUP-19) و با نام مستعار “قرمز بزرگ”، چندینپهپاد تریتون اکنون در ایستگاه هوایی نیروی دریایی (NAS) سیگونلا در سیسیل، ایتالیا مستقر هستند. این استقرار به فرماندهان آمریکایی این امکان را می‌دهد تا نقاط حساس اروپا و آفریقا مانند دریای مدیترانه، دریای سیاه، و با برد ۱۵,۱۸۶ کیلومتر، حتی بخشی از آفریقا تا خاورمیانه را به دقت زیر نظر داشته باشند.
با وجود قابلیت های چشمگیر، نیروی دریایی در استقرار MQ-4C در سطح بین المللی نسبتاً محتاط عمل کرده است. به غیر از سیگونلا، مرکز اصلی استقرار دیگر تریتون ها در گوام است، جایی که تجهیزات پیشرفته اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی (ISR) پهپادی برای نظارت بر پهنه اقیانوس آرام و رقبای اصلی آمریکا در منطقه مانند چین استفاده می شود. بنابراین، چه چیزی تریتون را از سایر هواپیماهای بدون سرنشین در زرادخانه ارتش ایالات متحده متمایز می کند؟
MQ-4C Triton 101
MQ-4C Triton به خودی خود یک طراحی “اورجینال” نیست. در عوض، این یک گونه از پهپاد RQ-4 Global Hawk است که طراحی و هدف کلی مشابهی به عنوان برترین پلتفرم شناسایی بدون سرنشین در ارتفاع بالا و با دوام پروازی طولانی دارد. با این حال، تریتون به‌گونه‌ای از تجهیزات مجهز شده است که نیروی دریایی آن را «دارایی اطلاعات، نظارت، گشت دریایی شناسایی» می‌نامد. تریتون با توانایی پرواز بیش از ۳۰ ساعت در ارتفاعات تا ۵۵,۰۰۰ پا، برای این نقش عالی است.
مرکز قابلیت‌های تریتون، حسگر اصلی آن، رادار سنسور فعال چند منظوره AN/ZPY-3 (MFAS) است. این سیستم راداری پیشرفته با آرایه اسکن الکترونیکی فعال (AESA)، تریتون را قادر می سازد تا گستره وسیعی از زمین و خطوط ساحلی را که میلیون ها مایل مربع را پوشش می دهد، بدون توجه به شرایط آب و هوایی تحت نظارت داشته باشد. این قابلیت استثنایی نظارتی مورد توجه متحدان ایالات متحده قرار گرفته است، به ویژه استرالیا که ناوگانی متشکل از هفت تریتون را برای نظارت بر آب های سرزمینی خود خریداری کرده است.
در حالی که تریتون طراحی کلی مشابهی با گلوبال هاوک دارد، چندین تغییر کلیدی آن را متمایز می کند. تریتون دارای یک بدنه تقویت شده است که برای مقاومت در برابر چالش های عملیات در ارتفاعات پایین تر مانند تگرگ، برخورد پرندگان و صاعقه طراحی شده است. این پایداری افزایش یافته به تریتون اجازه می دهد تا به ارتفاعات کمتر از ۱۰,۰۰۰ پایین بیاید و با استفاده از حسگر الکترواپتیکی/مادون قرمز چند طیفی خود، اهداف را به دقت بررسی کند. در مقابل، گلوبال هاوک محدود به فعالیت در ارتفاعات ۵۰,۰۰۰ پا یا بالاتر است.
نقش MQ-4C تریتون به عنوان یک “بال همراه” برای هواپیمای P-8A Poseidon نیروی دریایی یک جنبه حیاتی از سهم آن در میدان جنگ است. دوام پرسه زنی بالای تریتون تا ۳۰ ساعت امکان نظارت تقریباً ثابت بر مناطق مورد نظر را فراهم می کند و P-8A را برای پاسخ به تهدیدات شناسایی شده آزاد می کند یا کشتی های سطحی نیروی دریایی مانند ناوشکن ها را موظف می کند تا تحقیقات بیشتری را انجام دهند.
تریتون‌های اروپایی احتمالاً مجهز به سیستم چندگانه (Multi-Int) خواهند بود که به آن توانایی‌های اطلاعات الکترونیکی و سیگنالی (ELINT/SIGINT) بیشتری می‌دهد. به اصطلاح می‌تواند امواج رادیویی را بو بکشد، و چت‌های ارتباطی را که قرار است در پایگاه اصلی تجزیه و تحلیل و تجزیه و تحلیل شوند، را کاملاً شناسایی و جدا می کند. این قابلیت به ویژه در منطقه دریای سیاه، جایی که دارایی های ایالات متحده مانند گلوبال هاوک از زمان تهاجم روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲ به طور مداوم نظارت می کند، ارزشمند است. آخرین و نه کم اهمیت ترین موضوع این است که MQ-4C به عنوان یک گره رله، برای دریافت و انتقال داده ها از منابع مختلف در سراسر میدان جنگ عمل می کند.
پدافند سوم خرداد خوب چیزیو زده پس😂