ورزش بدنسازی نه تنها یک رشته ورزشی بلکه یک هنر زیبا نیز به شمار می‌رود. تمرینات سخت، رژیم غذایی دقیق و مسابقات نشان از جنبه ورزشی آن دارد، اما فیگورها به آن جنبه هنری می‌بخشد. در این رشته ورزشی که ذاتاً نسبی و سلیقه‌ای است، فیگورها نقش مهمی در جدا کردن قهرمانان از رقبای دیگر ایفا می‌کند. فیگورهای زیبا کمک می‌کنند تا نقاط ضعف پنهان شده و نقاط قوت برجسته شوند و لحظات تاریخی و ماندگاری در این رشته خلق گردد.
کمتر کسی در فرهنگ بدنسازی پیدا می‌شود که از فیگورهای کلاسیک چرخش ۳/۴ آرنولد شوارتزنگر، حرکت وکیوم فرانک زین، فیگور پیروزی سرجیو اولیوا یا حرکت ضربه به ران جی کاتلر بی‌اطلاع باشد. اگر شما در مسابقات بدنسازی شرکت نکرده باشید، ممکن است تصور کنید که فیگور گرفتن در این رشته یک امر فرعی و تکمیلی است و تنها تمرینات و رژیم غذایی اهمیت دارند. اما تاریخچه بدنسازی بدون تاریخچه تحول فیگورهای آن ناقص خواهد بود. در اینجا به بررسی این موضوع می‌پردازیم که فیگورهای بدنسازی چیستند و مهم‌تر از آن، چگونه در طول یک قرن گذشته در مسابقات تکامل یافته‌اند.
بخش‌ها
توضیحات
فیگورها
اوپن مردان
بدنسازی دسته ۲۱۲ پوند
اوپن زنان
بدنسازی روی ویلچر
بدنسازی
این دسته بر روی توده عضلانی، تناسب و تقارن تمرکز دارد.
جفت بازو از جلو؛ جفت بازو از پشت؛ قفسه سینه از پهلو؛ پشت بازو از پهلو؛ زیربغل از جلو؛ زیربغل از پشت؛ حداکثر حجم عضلانی؛ شکم و ران
(توجه: در بدنسازی روی ویلچر، با توجه به عدم تأکید بر عضلات پا، فیگور شکم و ران تنها شامل فیگور شکم می شود.)
فیزیک کلاسیک مردان
فیزیک زنان
تأکید بر زیبایی شناسی و تناسبات، یادآور «دوران طلایی» بدنسازی از دهه ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰.
جفت بازو از جلو؛ قفسه سینه از پهلو؛ جفت بازو از پشت؛ شکم و ران؛ پشت بازو از پهلو
(توجه: در بخش‌های زنان، در برخی فیگورها ورزشکاران با دست‌های باز و بازوهای کشیده ژست می گیرند.)
فیزیک مردان
فیگور زنان
بیکینی
فیتنس
وِلنِس
تمرکز بر ساختار ورزشی با تاکید بیشتر بر روی بالاتنه و شکم برای مردان و باسن برای زنان.
بخش های زنان اساساً بر اساس میزان عضلانی و سطح پایین چربی رقبا از هم جدا می شوند.
مجموعه‌ای از چرخش های یک چهارم (۹۰ درجه)
(توجه: در رده تناسب اندام، ورزشکاران حرکات نمایشی رقص مانندی را با حرکاتی همچون شنا، های کیک، حرکت اهرم و ۱۸۰ اجرا می کنند.)
در فدراسیون بین المللی بدنسازی و فیتنس (IFBB)، فیگور بدنسازی، تناسب اندام، سلامتی، بیکینی و ویلچر تنها در دو دهه گذشته ایجاد شده است. بخش ۲۱۲ برای مردان در سال ۲۰۱۱ ایجاد شد، در حالی که بدنسازی آزاد زنان در سال ۱۹۸۰ به IFBB آمد. مسابقات آزاد مردانه اصلی در سال ۱۹۶۵ با افتتاحیه مسابقات مستر المپیا ایجاد شد.
تحول تاریخی فیگورهای بدنسازی
ورزش بدنسازی نه تنها یک رقابت قدرتی بلکه یک نمایش هنری زیبا نیز هست. فیگور گرفتن در این رشته نقش کلیدی در برجسته کردن نقاط قوت و پنهان کردن نقاط ضعف ورزشکاران دارد. در طول یک قرن گذشته، فیگورهای بدنسازی تحولات چشمگیری داشته‌اند.
اولین فیگورهای بدنسازی
اولین نمایش زنده بدنسازی در سال ۱۹۰۱ برگزار شد، زمانی که یوگن سندو (Eugen Sandow)، مردی که به عنوان پدر بدنسازی مدرن شناخته می شود، میزبان نمایشی در رویال آلبرت هال لندن بود. نمایش سندو اولین تلاش بزرگ برای میزبانی یک مسابقه بود.
سندو از رقبای خود خواست که یک سری فیگور، از جمله حالت‌های آرام، جفت بازو از جلو (که احتمالا قدیمی‌ترین ژست در بدنسازی است) و یک سری حرکات الهام گرفته از مجسمه‌های یونان باستان انجام دهند و این تولد بدنسازی و تولد ژست های رقابتی بدنسازی بود.
در دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، مسابقات مانند مستر آمریکا و مستر یونیورس پا گرفتند که در آن‌ها فیگورها تحت تأثیر ورزش وزنه‌برداری بود.
انقلاب بزرگ در دنیای فیگورها با برگزاری اولین دوره مسابقات مستر المپیا در سال ۱۹۶۵ رخ داد. جو و بن ویدر، بنیانگذاران این رقابت‌ها، نقش مهمی در شکل‌گیری قوانین و فیگورهای مدرن بدنسازی ایفا کردند. از جمله نوآوری‌های آن‌ها معرفی دور آزاد فیگور گرفتن با موسیقی انتخابی ورزشکاران بود که به آن‌ها فرصت ابراز خلاقیت را می‌داد.
در دهه ۱۹۸۰، تغییرات دیگری در فیگور گرفتن رخ داد. در گذشته فیگورهای چرخشی در حالت آرام انجام میشد، اما در این دوره ورزشکاران شروع به انقباض عضلات در این فیگورها کردند. علاوه بر این، سطح پایین چربی و حجم عضلانی بسیار بالایی که ریچ گاسپاری در مسابقات ۱۹۸۶ به نمایش گذاشت، معیارهای جدیدی را برای دیگر ورزشکاران تعیین کرد.
تحولات در رده‌های زنان نیز قابل توجه بوده است. در ابتدا از زنان خواسته میشد تا جنبه‌های زنانه‌تری را در فیگورها نشان دهند که شامل آرایش، کفش‌های پاشنه‌بلند و جواهرات بود. اما با گذشت زمان و معرفی بخش های جدید، تمرکز بیشتر بر روی نمایش ماهیچه‌ها و حجم عضلانی قرار گرفت. امروزه حتی در دور آرام فیگور گرفتن نیز ورزشکاران عضلات خود را منقبض می‌کنند.
تحولات فیگورها در بدنسازی ادامه خواهد داشت، زیرا همگام با پیشرفت این رشته و تلاش ورزشکاران برای نمایش فیزیکی برتر، معیارها و انتظارات نیز تغییر می‌کنند. فیگورها شریان حیاتی بدنسازی است که به این رشته جنبه هنری می‌بخشد و مانند خود رشته، در حال تکامل پیوسته است.
چرا باید هادی چوپان تو این خبر میبود؟ مگه درک لنسفورد یا بیگ رامی و سمسون اسمشون بود تو این خبر؟ اینجا فقط راجب تکامل فیگورهای بدنسازی صحبت شده. مگه چوپان صدسال پیش تو مسابقات شرکت میکرد؟
چند ده سال دیگه اگه همون را هم نبینیم جای تعجب نیست من به خودم نگاه میکنم که اینجوری برم روی استیج که عده ای از داوران و مردم و فیلمبرداران و عکاسان به بدن من نگاه کنند و عکس بگیرند و فیلمبرداری کنند حاضرم بمیرم و اینکارو نکنم شاید برای همین فقط بدنسازی را دوست دارم و نه در این حد
خدایش از انصاف بدور است که اینهمه از پرورش اندام مطلب مینویسید و عکس قهرمان ۵۰,۶۰ سال پیش را میزارید ولی یکبار از استاد سهراب سرابی قهرمان آسیا در پرورش اندام حرفی به میان نمی آورید، اگر این عزیز همشهری یکی از سایت ها بود هروقت نامی از هادی چوپان میشد نام او هم می‌آمد ولی چون این قهرمان بچه مشهد هست حرفی ازش نمیزند اونم زمان خودش بهترین بود
با بچه مشهدیش کاری ندارم ولی سراب از شهرستان های آذربایجان هست با توجه به زبان شناسی مشهد که همون میدونیم چقدر ترک داره احتمال اینکه ترک باشه خیلی زیاده
این آقا رو نمی‌شناختم ممنون که گفتید
پس هدی چوپان چی؟
درست صحبت کن ..هادی چوپان اسطوره
بنده خداقصدی نداشته
اشتباه تایپی بوده(الف)هادی روننوشته
چرا باید هادی چوپان تو این خبر میبود؟ مگه درک لنسفورد یا بیگ رامی و سمسون اسمشون بود تو این خبر؟ اینجا فقط راجب تکامل فیگورهای بدنسازی صحبت شده. مگه چوپان صدسال پیش تو مسابقات شرکت میکرد؟
شورت هاشون پوشیده تر ازحالا بود؟! شوراهای امروز، انگار چیزی نپوشیدن وزشت زننده است؟!
چند ده سال دیگه اگه همون را هم نبینیم جای تعجب نیست من به خودم نگاه میکنم که اینجوری برم روی استیج که عده ای از داوران و مردم و فیلمبرداران و عکاسان به بدن من نگاه کنند و عکس بگیرند و فیلمبرداری کنند حاضرم بمیرم و اینکارو نکنم شاید برای همین فقط بدنسازی را دوست دارم و نه در این حد
خدایش از انصاف بدور است که اینهمه از پرورش اندام مطلب مینویسید و عکس قهرمان ۵۰,۶۰ سال پیش را میزارید ولی یکبار از استاد سهراب سرابی قهرمان آسیا در پرورش اندام حرفی به میان نمی آورید، اگر این عزیز همشهری یکی از سایت ها بود هروقت نامی از هادی چوپان میشد نام او هم می‌آمد ولی چون این قهرمان بچه مشهد هست حرفی ازش نمیزند اونم زمان خودش بهترین بود
با بچه مشهدیش کاری ندارم ولی سراب از شهرستان های آذربایجان هست با توجه به زبان شناسی مشهد که همون میدونیم چقدر ترک داره احتمال اینکه ترک باشه خیلی زیاده
این آقا رو نمی‌شناختم ممنون که گفتید
آخی هدی جونم چوپان.
به قول یکی، ، ده خومونه.