علاوه بر سواری سنتی و قابل اعتماد با اسب – که توسط سربازان گروه پنجم نیروی ویژه در طول روزهای آغازین حمله به افغانستان خبرساز شد – حرکت سریع در زمین های باز با موتورسیکلت های آفرودی یکی از راه های دیگری است که ارتش ایالات متحده به کمک آن به انجام ماموریت های شناسایی سبک می پردازد. در حالی که موتورسیکلت‌های نظامی عمدتاً برای نیروهای عملیات ویژه در نظر گرفته شده‌اند، نیروی تفنگداران دریایی ایالات متحده نیز روزگاری بیش از ۴۰۰ دستگاه موتورسیکلت کاواساکی KLR 650 اصلاح‌شده (با نام M1030-M1) را برای مأموریت‌های دیده‌بانی، پیام رسانی و نظارت در اختیار گرفت.
چه چیزی این موتورسیکلت ها را تا این حد “خاص” می کند؟ به غیر از فریم دوچرخه و گیربکس کاواساکی، کل این وسیله نقلیه، از جمله موتور، جدا شده و از نو ساخته شده است. به جای موتور استاندارد بنزینی ۶۵۲ سی سی، M1030-M1 به یک موتور دیزلی ۵۸۴ سی سی ساخت Hayes Diversified Technologies (HDT) مجهز شده است (تعداد کمی نیز حجم آنها تا ۶۱۱ سی سی افزایش یافته است). اگرچه این موتور خیلی قدرتمند نیست، اما با خروجی حدود ۳۰ اسب بخار، گشتاور بالای موتور دیزلی در دور پایین (حدود ۳۳ فوت پوند در ۴,۲۰۰ دور در دقیقه) باعث می شود M1030-M1 به مراتب بیشتر از نسخه پیشین خود بتواند از زمین های ناهموار و شیب دار عبور کند. علاوه بر این، این موتور می تواند موتورسیکلت کاواساکی را تا سرعت ۱۲۶ کیلومتر در ساعت به حرکت درآورد که باعث می شود قدرت اسب بخار پایین موتور، باعث ایجاد مشکلی جدی نشود.
بخش جالب اینجاست: با وجود مجهز بودن به موتور دیزلی، M1030-M1 اغلب با سوخت دیزل استاندارد کار نمی کند. در عوض، این موتورسیکلت از سوخت جت مبتنی بر نفت سفید JP-8 کار می کند. هر چقدر هم که عجیب به نظر برسد، پنتاگون دلایل خوبی برای سرمایه گذاری در این برنامه مهندسی دوباره داشت.
ناتو یک سوخت استاندارد واحد دارد
از زمان تأسیس ناتو در سال ۱۹۴۹، بسیاری از تصمیمات طراحی در ارتش ایالات متحده (و همچنین سایر کشورهای عضو) تحت تأثیر توافقنامه استانداردسازی ناتو (STANAG) قرار گرفته است. STANAG چارچوبی را برای همه کشورهای ناتو فراهم می کند تا تجهیزات را طوری طراحی و تهیه کنند که اطمینان حاصل شود در صورت لزوم، بتوانند یک سیستم لجستیک واحد را به کار بگیرند و از تجهیزات یکدیگر، بدون تناقض یا نیاز به آموزش اضافی استفاده کنند. دامنه کارآیی استاندارد STANAG بسیار گسترده است که زمینه را برای همه چیز از کالیبر مهمات مورد استفاده گرفته تا طراحی دوشاخه و سوکت برای وسایل نقلیه با استارت جامپی فراهم می کند.
STANAG که ارتباط زیادی با موتورسیکلت M1030-M1 دارد، نوع سوخت مورد استفاده توسط همه نظامیان حاضر در اتحاد ناتو را نیز پوشش می دهد. STANAG 3149 یک سیاست واحد سوخت (SFP) را تدوین کرد، که در آن F-34 (نام رمز ناتو برای سوخت جت JP-8) به عنوان سوخت جهانی برای همه “هواپیماها، وسایل نقلیه و تجهیزات نظامی مستقر روی زمین” در داخل ناتو پذیرفته شد. به همین دلیل است که امروزه تمام تجهیزات موجود در ارتش ایالات متحده که سوخت مصرف می کنند برای کار با سوخت جت طراحی شده اند؛ از هامووی افسانه ای، تا تانک M1 Abrams. هر وسیله نقلیه ای که به ارتش ایالات متحده فروخته می شود باید دارای موتوری باشد که بتواند با سوخت جت کار کند، به همین دلیل بود که طراحی موتور عجیب و غریب M1030-M1 شکل گرفت.
M1030-M1 تنها در ظاهر یک کاواساکی بود
در حالی که علاقه مندان به موتورسیکلت فوراً شکل کاواساکی KLR 650 را در زیر پوشش نظامی اش تشخیص می دهند، این تنها اشتراکی است که M1030-M1 با این برند دارد. علاوه بر موتور جدید با تمام اجزای داخلی مانند پیستون ها، سیلندر و محور که برای کار بهتر با نسبت تراکم ۲۰:۱ بالاتر جایگزین شده اند، این موتورسیکلت به طور گسترده ای مقاوم سازی شده تا نیازهای ارتش را برآورده کند.
دسته فرمان با محافظ دست و کنترل همراه شده است. یک جعبه ابزار بسیار مقاوم در پشت موتورسیکلت قرار داده شده است که به اپراتور اجازه می دهد تا حدود ۲۰ کیلوگرم سلاح و لوازم را در آن حمل کند. در صورت نیاز، دو صفحه سخت را نیز می توان در دو طرف موتورسیکلت نصب کرد تا ظرفیت حمل بار افزایش یابد. و درست مانند هر وسیله نقلیه تاکتیکی دیگری، چراغ های جلو و عقب موتورسیکلت دارای حالت خاموشی برای بهبود مخفی کاری در ماموریت هایی هستند که نیاز به حداکثر احتیاط را دارد. یک چراغ رانندگی IR برای استفاده در کنار عینک دید در شب نیز می تواند به کار گرفته شود.
HDT حدود ۴۴۰ دستگاه از این موتورها را تا اواخر دهه ۲۰۰۰ برای تفنگداران دریایی تولید کرد، زمانی که این موتورسیکلت ها به تدریج کنار گذاشته شدند. گزارش‌ها حاکی از آن است که بسیاری از کشورهای ناتو نیز M1030-M1 را سفارش داده‌اند، اگرچه جزئیات در مورد اینکه کدام کشورها هستند و تعداد سفارش آنها چقدر بوده، هنوز مشخص نیست. این موتورسیکلت ها امروز دیگر در سرویس نظامی نیستند و کل ناوگان آن ها چندی پیش در بازار غیرنظامی به حراج گذاشته شد. اگر خوش شانس باشید، ممکن است امروز بتوانید یک نمونه در حال اجرا پیدا کنید.
بدون نظر