باز هم شاهد یک بازی پر نوسان از تیم ملی بودیم، تا باز هم شاهد دریافت گل‌های ابتدایی، شکست در نیمه مربیان، توجیهات عجیب قلعه‌نویی و هیاهوی فضای مجازی باشیم. تیم ملی که از زمان کی‌روش به خط دفاعی محکمش معروف بود به چنان ذلتی افتاده که در برابر تیم‌های ضعیف کره شمالی و قرقیزستان هم دل هواداران فوتبال را می‌لرزاند. دریافت چهار گل از تیم‌های درجه سه آسیایی باعث شگفتی همه کارشناسان و علاقه‌مندان به فوتبال شده است اما سرمربی تیم ملی در کمال تعجب می‌گوید ساختار دفاعی تیم ملی مشکلی ندارد و به بهانه هجومی بودن تیم ملی و اشتباهات فردی، این فاجعه را توجیه می‌کند.
امیر قلعه‌نویی انگار با دسته کورها طرف است. آخر تیم قرقیزستان که در رده صد و سوم فیفا قرار دارد و در پنج بازی گذشته خود برابر ایران فقط دو گل به ثمر رسانده چرا باید در یک نیمه دو بار دروازه ما را باز کند و بابت این اتفاق وحشتناک سرمربی تیم ملی از ساختار دفاعی تیمش دفاع کند؟ لااقل به شعور مخاطب خود احترام بگذارید و وعده بهبود اوضاع دفاعی تیم ملی را بدهید.
موضوعی دیگری که در جمع ملی‌پوشان توی ذوق می‌زند وجود باند بازی و دو دستگی در تیم است. گروهی از بازیکنان قدیمی تیم ملی در دو سال گذشته قدرت را در دست گرفته و مربیان تیم را در اختیار منافع خود قرار داده‌اند. در همین چند بازی شاهد بودیم که با وجود عملکرد ضعیف خط دفاعی تیم ملی، هیچ تغییری در این خط بوجود نیامده و به نظر می‌رسد مسائل خارج از زمین برای انتخاب ترکیب تیم تعیین کننده است و عملکرد فنی بازیکن‌ها تاثیری چندانی در این مورد ندارد.
همه این عوامل سبب شده تا با وجود صدرنشینی تیم ملی در گروه خود شاهد اعتراضات کاربران فضای مجازی علیه امیر قلعه‌نویی و شاگردانش باشیم. موضوعی که به رسانه‌های عمومی هم کشیده و منتقدان سرمربی تیم ملی روز به روز زیادتر می‌شوند و در حال حاضر جز مهدی تاج و تعدادی از دوستان امیر قلعه‌نویی، کسی از عملکرد تیم ملی تعریف نمی‌کند.
ورزش مدیا در واکنش به کیفیت تیم ملی در بازی امشب برابر قرقیزستان نوشت: باز هم تیم ملی و باز هم یک نیمه دوم خوفناک دیگر؛ مثل مسابقه با کره‌شمالی و مثل بازی مرحله قبلی با ازبکستان در تاشکند. این بار در بیشکک، این قرقیزستان، تیم صدوسوم جهان بود که شکست دو بر صفر وقت نخست را به تساوی کشید و چهل‌وپنج دقیقه با ستارگان نسل طلایی خرس وسط بازی کرد. در نهایت هم تنها به لطف گل سردار آزمون بود که ایران از کام‌بک حریفش گریخت. طعنه‌آمیز این که سردار از نظر ترانسفرمارکت هفت‌ونیم میلیون یورو می‌ازد؛ درست به اندازه کل تیم ملی قرقیزستان!
این، عملکرد درخشان تیم ملی در نیمه‌های مربیان است؛ حاصل کار گروه پرادعای اهل ماتریس و هیبرید فورمیشن! ساختار دفاعی منسجم تیم ملی که امیرخان همین دیروز پزش را می‌داد، حالا ظرف یک هفته افتخار دریافت چهار گل از کره‌شمالی و قرقیزستان را به کارنامه فوتبال ایران سنجاق کرده و البته باید خوشحال باشد که حداقل چهار گل دیگر هم نخورده. برای او اما این چیزها اهمیت چندانی ندارد. مهم این است که تیم ملی از فشل‌ترین گروه تاریخ انتخابی جام‌جهانی در آسیا دارد صعود می‌کند و همین، فرصت خوبی ساخته تا ژنرال چپ و راست به منتقدانش حمله کند و بر سر مردم منت بگذارد. خدا قوت امیرخان، شرمنده که بابت این حماسه نمی‌توانیم مجسمه‌تان را بسازیم!
دست بر قضا برازنده‌ترین مربی برای این تیم ملی خود اوست. این گروه نچسب پرادعا با کمترین مشروعیت بین مردم، باید هم چنین مربیانی داشته باشد. ادبیات امیرخان هم قشنگ متناسب با لحن مقبول و استاندارد سایر مسوولان در کشور است؛ همه موفقیت‌ها حاصل کار و تلاش و برنامه‌ریزی و درایت است و اگر کژی و کاستی هم اتفاق بیفتد، صرفا از روی بخت و تصادف و اتفاق بوده. از هر سه جمله‌ای هم که استاد می‌گوید، دو تا از آنها در مورد بدخواهی منتقدان و توطئه‌های پشت پرده است. در و تخته، جورتر از این؟
رسول مجیدی، مجری برنامه‌های ورزشی نیز با انتقاد از عملکرد قلعه‌نویی متن زیر را منتشر کرد: از خیلی قدیم یادم هست و حتما یادتان هست که امیر قلعه‌نویی عادت داشت بعد از بازی‌ها بگوید: «بازی دو نیمه داشت». اکثر اوقات منظور او از به کار بردن این عبارت این بود که تیمش در نیمه دوم بهتر بوده و او اصطلاحا نیمه مربیان را برده است.
واقعیت خیلی وقت‌ها هم ماجرا همین بود و شاید به همین دلیل باشد که او دیگر مثل قدیم خیلی روی این جمله مانور نمی‌دهد و اگر هم بگوید با خنده می‌گوید چون در چند وقت گذشته بازی‌های تیم ملی به معنای واقعی کلمه «دو نیمه» داشته. یک نیمه خوب و امیدوارکننده و بعد یک نیمه افتضاح و تاسف‌برانگیز.
آدم خیال می‌کند امیر و همکارانش در بین دو نیمه به بازیکنان می‌گویند: «خب دیگر بس است! نباید انقدر راحت ببریم که مردم فکر کنند گروه ما آسان بوده. بیایید بازی را دوباره حساس کنیم.»
به هر حال تیم ملی احتمالا بزودی به جام جهانی صعود خواهد کرد. احتمالا در اولین بازی تیم ملی که قرار است میزبان امارات باشیم. جالب هم می‌شود اگر در بازی بعدی صعودمان قعطی شود. چون بازی بعدی ایران پنجنشبه ۳۰ اسفند انجام می‌شد. در یک روز کبیسه. روزی که هر ۴ سال یکبار وجود پیدا می‌کند. درست مثل جام جهانی. و در گوشی بگویم؛ از این به بعد با این تعداد سهمیه از آسیا، جام‌جهانی هم هر ۴ سال یکبار برای ما وجود پیدا می‌کند. درست مثل سال کبیسه!
کاش برای حضور در این جام فقط به قضا و قدر بسنده نکنیم!
بدون نظر