مقایسه جنگنده های ناونشین F/A-18 Super Hornet آمریکایی و Rafale M فرانسوی

جنگنده های F/A-18 Super Hornet آمریکایی و Rafale فرانسوی هر دو جت های جنگنده فوق العاده ای هستند. رافال همچنین یکی از معدود جت های جنگنده ای است که یک نسخه دریایی از آن برای عملیات روی ناوهای هواپیمابر عرضه می شود. بی معنی است که بگوییم کدام یک “بهتر” است، زیرا پاسخ به این سوال به نیازهای نیروی مورد نظر بستگی دارد، منظور کدام نسخه از جت های جنگنده است، آن هواپیماها به چه سلاح هایی مسلح هستند و غیره.

هم F/A-18 سوپر هورنت و هم رافال فرانسوی، در آخرین نسخه‌های خود جت‌های جنگنده نسل ۴.۵ بسیار کارآمدی هستند – اگرچه نیروی دریایی ایالات متحده نگاه خود را از سمت هورنت به جنگنده نسل پنجمی F-35C معطوف کرده است. نسخه Rafale M نیز برای سال‌های آینده جت جنگنده نیروی دریایی فرانسه خواهد بود.

Rafale فرانسوی در مقابل F/A-18 Super Hornet نیروی دریایی ایالات متحده

Dassault Rafale فرانسوی که توسط شرکت Dassault Aviation ساخته شده است، به عنوان تنها جت جنگنده “omnirole” (معنایی فراتر از چند منظوره و به این معنی که هر نقشی را به بهترین شکل و با بالاترین نرخ موفقیت انجام می دهد) در جهان به فروش می رسد. این چند منظوره بودن ممکن است تا حدی به دلیل محدودیت های فرانسه و ملاحظات صادرات باشد. فرانسوی ها برای انجام همه ماموریت ها به یک هواپیمای جنگنده شبیه به چاقوی سوئیسی نیاز دارند، در حالی که نیروی دریایی ایالات متحده امکان لاکچری توسعه هواپیماهای تخصصی تر (مانند EA Growler) را دارد.

رافال فرانسوی برای برتری هوایی، بازدارندگی، شناسایی هوایی، پشتیبانی زمینی، حمله ضد کشتی، بازدارندگی هسته ای و سایر ماموریت ها ساخته شده است. این جنگنده به یک جنگنده نسل ۴.۵ تبدیل شده است و یک جت جنگنده محبوب غربی است، به ویژه در میان کشورهایی که به دنبال جایگزینی برای جت های جنگنده آمریکا و روسیه هستند.

F/A-18 جنگنده اصلی نیروی دریایی ایالات متحده بوده که توسط بوئینگ ساخته شده و در طول سال ها به شدت تکامل یافته است. F/A-18F Super Hornet و نسخه جنگنده تخصصی جنگ الکترونیکی، EA Growler، کاملاً به روز شده و بسیار توانایی بیشتری نسبت به F-18 Hornet اصلی دارند.

به عنوان یک هواپیمای صادراتی

به طور کلی، موفقیت صادرات F/A-18 Hornet/Super Hornet/Growler و Rafale فرانسوی تا حدودی قابل مقایسه است. در حالی که F/A-18 برای نیروی دریایی ایالات متحده ساخته شد، در بازار صادرات نیز محبوبیت خود را نشان داد، به طوری که فنلاند، استرالیا، کویت، مالزی، اسپانیا، کانادا و سوئیس این جت را خریداری کردند. برخی از این کشورها (مانند فنلاند و استرالیا) در حال بازنشسته کردن F/A-18 های قدیمی خود هستند.

با این حال، اگر قرار است Super Hornet به طور جداگانه در نظر گرفته شود، تنها کویت و استرالیا آن را سفارش داده اند. مشخص نیست که چرا سفارشات بین المللی این جنگنده کم بوده است. این می تواند به این دلیل باشد که Super Hornet برای نیازهای نیروی دریایی ایالات متحده بهینه سازی شده است یا به این دلیل که با رقابت F-35 مواجه شده است که جنگنده ای بسیار پیشرفته تر و توانمندتر است (و یک سری دلایل دیگر).

در سال های اخیر، داسو رافال به یک جت بسیار محبوب تبدیل شده است. حدود ۲۳۴ فروند رافال از همه انواع برای نیروی دریایی و نیروی هوایی فرانسه ساخته شده است (برخی از آنها به کشورهای دیگر مانند یونان و کرواسی فروخته شده اند). خریدهای خارجی (جدید) رافال شامل مصر (۵۵ فروند)، هند (۳۶ فروند)، قطر (۳۶ فروند)، یونان (۱۲ فروند)، امارات (۸۰ فروند) و اندونزی (۴۲ فروند) است.

کشورهای بیشتر و بیشتری در حال خرید رافال فرانسوی هستند. یونان به دنبال خرید فروندهای بیشتری از این جنگنده فرانسوی است، در حالی که صربستان در حال مذاکره برای خرید آنهاست. برای پاسخگویی به تقاضای فزاینده، داسو اعلام کرده است که تولید خود را افزایش خواهد داد (تنها ۱۳ فروند از این جنگنده در سال ۲۰۲۳ ساخته شد).

به عنوان یک جنگنده نیروی دریایی

فرانسه تنها ناو هواپیمابر هسته‌ای غیر آمریکایی جهان، شارل دوگل را در اختیار دارد. بنابراین، فرانسه Rafale را با یک نوع نیروی دریایی ساخته است – Rafale M. این نسخه تغییراتی نسبت به نسخه پایه دارد تا بتواند از روی ناوهای هواپیمابر مجهز به سیستم CATOBAR فعالیت کند، از جمله بدنه تقویت شده، یک قلاب دمی بزرگ، و سایر تغییرات. این تنها جت جنگنده غیرآمریکایی است که مجوز پرواز از روی عرشه ناوهای هواپیمابر آمریکایی را دارد.

از آنجایی که F/A-18 اصلی ترین جنگنده ناونشین متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده است، این جت جنگنده بهترین جنگنده ناونشین جهان در عصر مدرن به شمار می آمد (تا زمانی که F-35C به تولید انبوه برسد). نیروی دریایی ایالات متحده شروع به حذف (یا شاید کاهش تعداد) F/A-18 ها به نفع جت جنگنده نسل پنجم F-35C کرده است. این یک فرآیند طولانی است زیرا ناوهای هواپیمابر برای بهره برداری از F-35C باید به روز شده و مجوز دریافت کنند.

بر اساس اطلاعات WDMMA، نیروی دریایی ایالات متحده ۳۷۹ فروند F/A-18E/F (با ۶۳ فروند دیگر در حال سفارش)، ۱۵۳ فروند EA-18G Growler با ۲ فروند سفارش شده دیگر و ۱۴۹ فروند F/A-18A/C را در استعداد عملیاتی در اختیار دارد. نیروی دریایی اکنون به نظر می رسد آخرین سفارش های خود را برای Super Hornet ثبت کرده است (به این معنی که در حالی که تولید Rafale رو به افزایش است، تولید Super Hornet به زودی کاهش می یابد).

نیروی تفنگداران دریایی ایالات متحده نیز ۱۴۳ فروند F/A-18A/C/D را در حالت عملیاتی در اختیار دارد. همچنین نیروی دریایی ایالات متحده ۲۴۱ فروند F/A-18 با تغییرات مختلف را به عنوان هواپیمای آموزشی به کار می گیرد، در حالی که تفنگداران دریایی ۴۸ فروند دیگر را به عنوان جنگنده آموزشی در اختیار دارند.

بر اساس اطلاعات منتشر شده، فرانسه ۴۱ فروند جنگنده نسخه Rafale M در سرویس دارد، و ۱۲ فروند دیگر نیز سفارش داده شده است (هیچ کدام برای آموزش یا ماموریت های ویژه استفاده نمی شود). این بدان معناست که حدود ۱,۱۱۷ فروند جت جنگنده خانواده F/A-18 در خدمت هستند، اما تنها ۴۱ فروند رافال M ناونشین از روی تنها ناو هواپیمابر فرانسه عملیات انجام می دهند.