جذب کربن به فرآیندی گفته می شود که در آن دی اکسید کربن (CO₂) از منابع مختلف مانند نیروگاه ها و صنایع گرفته می شود و سپس برای جلوگیری از ورود آن به جو، ذخیره یا استفاده می شود. این تکنولوژی ها به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و مقابله با تغییرات اقلیمی کمک می کنند. در سال ۲۰۲۳، بیشترین ظرفیت جذب، استفاده و ذخیره‌سازی کربن (CCUS) تنها مختص دو کشور بود که در مجموع ۳۳ میلیون تن متریک کربن را جذب کردند. با این حال، طبق گزارش آژانس بین‌المللی انرژی (IEA)، برای رسیدن به هدف انتشار صفر خالص کربن تا سال ۲۰۵۰، باید سالانه یک میلیارد تن متریک کربن را حذف کنیم. اینفوگرافیک زیر، با استفاده از داده‌های بررسی آماری انرژی جهان در سال ۲۰۲۴ موسسه انرژی، نشان می‌دهد کدام کشورها در سال ۲۰۲۳ بیشترین ظرفیت جذب کربن را داشته‌اند.
پیشتازان در جذب کربن
در سال ۲۰۲۳، ایالات متحده و برزیل با ۶۰ درصد از کل ظرفیت جهانی، پیشتاز جذب کربن بودند. اگرچه ظرفیت جذب کربن برزیل از یک کارخانه واحد می‌آید، ایالات متحده بیش از هر کشور دیگری کارخانه‌های جداگانه دارد.
بزرگترین رشد در ظرفیت جذب کربن نسبت به سال قبل متعلق به چین بود که ظرفیت آن از ۱.۱ به ۳.۵ میلیون تن، بیش از سه برابر افزایش یافت.
فناوری
این فناوری به دلیل مقادیر موجود گازهای گلخانه‌ای در اتمسفر و بخش‌هایی که به زودی برقی نخواهند شد، مانند سفرهای هوایی، یک ضرورت محسوب می‌شود. فناوری اصلی جذب کربن یا CCUS، جذب پس از احتراق است که عمدتاً نیروگاه‌ها برای جداسازی کربن از گازهای خروجی استفاده می‌کنند. جذب پیش از احتراق به حذف دی‌اکسید کربن از سوخت‌های فسیلی قبل از تکمیل فرآیند احتراق اشاره دارد.
طبق گزارش آژانس بین‌المللی انرژی، حلقه کلسیم یک فناوری جداسازی امیدوارکننده دیگر است که در حال توسعه است. این فناوری با استفاده از یک جاذب اکسید کلسیم، دی‌اکسید کربن را از گازهای دودکش یک کارخانه سیمان حذف می‌کند و پتانسیل کربن‌زدایی از تولید سیمان را دارد.
رسیدن به خالص صفر
ظرفیت سالانه جذب کربن جهان در سال ۲۰۲۳ در مجموع به ۵۵ میلیون تن متریک رسید. با این حال، طبق محاسبات آژانس بین‌المللی انرژی، این ظرفیت باید به بیش از یک میلیارد تن متریک افزایش یابد تا بتوان تا سال ۲۰۵۰ به خالص صفر دست یافت.
در سال ۲۰۲۳، رشد سالانه ظرفیت جهانی جذب کربن ۶.۶ درصد بود. با این سرعت، ما تا سال ۲۰۷۰ به هدف خالص صفر برای جذب کربن نخواهیم رسید. برای رسیدن به هدف خالص صفر برای جذب کربن تا سال ۲۰۵۰، نرخ رشد سالانه ظرفیت کربن باید تقریباً دو برابر شود و به حداقل ۱۱ درصد در سال برسد.
با این حال، برخی کشورها به بیش از این نیاز خواهند داشت، زیرا پیش‌بینی می‌شود تنها یک‌سوم از جذب CO₂ از اقتصادهای پیشرفته باشد.
آژانس بین‌المللی انرژی، هزینه بالا را دلیل اصلی رشد آهسته صنعت جذب کربن می‌داند، اما اصرار دارد که رسیدن به خالص صفر بدون آن تقریباً غیرممکن است. بنابراین، آژانس بین‌المللی انرژی از بخش عمومی می‌خواهد در جایی که تأمین مالی خصوصی کم می‌آورد، وارد عمل شود.
بدون نظر