هنگامی که جورج فورمن، قهرمان پیشین سنگین‌وزن جهان، روز جمعه در سن ۷۶ سالگی درگذشت، بیش از دستاوردهایش در رینگ حرفه‌ای بوکس، به دلایل دیگری مورد احترام قرار گرفت. از گرفتن مدال طلای المپیک تا کارآفرینی در تولید گریل، آن پسر جوان و ناسالم تگزاسی از دزدی و ترک تحصیل در سن ۱۵ سالگی به مبارزه در بزرگترین و معتبرترین صحنه‌ها راه یافت و میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان سرگرم کرد.
قهرمان دو دوره سنگین‌وزن جهان افتخارات بسیاری در زندگی داشت که به هر یک از آن‌ها می‌بالید؛ از حضور در مبارزه افسانه‌ای غرش در جنگل که در آن برابر محمدعلی کلی شکست خورد، تا تبدیل شدن به مسن‌ترین قهرمان تاریخ این وزن. جورج که روزگاری به عنوان یکی از سه اسطوره بزرگ بوکس سنگین‌وزن در کنار جو فریزر و محمدعلی کلی قرار می‌گرفت، با ۷۶ پیروزی در کارنامه خود باعث شد بسیاری تصور کنند که دوران درخشان او در بوکس، بزرگترین دستاوردش بوده است. با این وجود، هیچ‌کدام از آن پیروزی‌ها و افتخارات در برابر چیزی که بیش از همه برایش اهمیت داشت—یعنی خانواده—چندان به چشم نمی‌آمدند.
پس از فوت جورج فورمن، فرزندانش طی بیانیه‌ای در شبکه‌های اجتماعی، از او به عنوان «مردی مومن، همسری وفادار، پدری مهربان و پدربزرگی افتخارآفرین» یاد کردند. کتاب فورمن که در سال ۲۰۰۸ با عنوان پدر بودن به روایت جورج: توصیه‌هایی دشوار اما ارزشمند برای پدر شدن منتشر شد، نشان‌دهنده میزان خرسندی او از پدر شدن و تعهدی بود که نسبت به تربیت فرزندانش داشت.
جورج فورمن با پنج ازدواج خود، صاحب ۱۲ فرزند شد که پنج نفر از آن‌ها پسر بودند و همگی جورج ادوارد فورمن نام داشتند؛ او یکی از دخترانش را نیز جورجتا نامید. طبق گزارش وبسایت رسمی جورج فورمن که در The Independent منتشر شده، او پیش‌تر دلایل خود را برای نام‌گذاری یکسان تمام پسرانش اینطور ارائه کرده بود: «من به آن‌ها می‌گویم: اگر یکی از ما بالا برود، همه با هم بالا می‌رویم. و اگر یکی پایین برود، همه با هم پایین می‌آییم!».
احتمالاً این امر اصلی‌ترین دلیل تصمیم او بوده؛ اما فورمن طی مصاحبه‌ای در سال ۲۰۰۸ با سی‌بی‌ان درباره انتخابش با شوخی گفت: «اگر قرار باشد به اندازه‌ای که من از محمد علی، جو فریزر، کِن نورتون و ایواندر هالیفیلد ضربه خورده‌ام، ضربه بخوری، دیگر خیلی از نام‌ها را به خاطر نخواهی آورد».
هرچند مجموعه‌ای از جورج ادوارد فورمن‌ها ممکن بود برای تماشاگران گیج‌کننده باشد، اما اعضای خانواده همگی نام‌های مستعاری داشتند که با آن‌ها یکدیگر را صدا می‌کردند. جورج جونیور بزرگترین آن‌ها بود؛ پس از آن جورج مونک فورمن سوم، جورج بیگ ویل فورمن چهارم، جورج رد فورمن پنجم و جورج لیتل جوئی فورمن ششم قرار داشتند. جورج فورمن (پدر)همچنین صاحب هفت دختر بود. علاوه بر پنج دختر بیولوژیکی‌اش؛ میچی، جورجتا، فریدا، لیولا و ناتالی، دو دختر خوانده به نام‌های ایزابلّا برندی لیجا و کورتنی آیزاک نیز داشت.
با این که بسیاری از فرزندان جورج فورمن زندگی خصوصی خود را حفظ کرده و از چشم رسانه‌ها دور نگه داشتند، اما دو نفر از آن‌ها وارد دنیای بوکس شدند. فریدا در مسیر پدرش قدم گذاشت و رکورد ۵ پیروزی و ۱ شکست در مسابقات حرفه‌ای را به دست آورد؛ البته پیش از آن که در سال ۲۰۰۱ از بوکس کناره‌گیری کند. به همین ترتیب، مونک هم شانس خود را در بوکس امتحان کرد و دوران ورزشی‌اش را از سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲ ادامه داد و در ۱۶ مبارزه بدون شکست بازنشسته شد؛ مونک سپس به دنیای تجارت روی آورد و در تأسیس یک زنجیره متعدد از باشگاه‌های بوکس (EverybodyFights) همکاری کرد.
رکورد حرفه‌ای جورج فورمندر بوکس
۸۱ مبارزه
۷۶ برد
۵ باخت
با ناک‌اوت
۶۸
۱
با تصمیم داوران
۸
۴
با اینکه هیچ‌کدام از فرزندانش حتی به اندازه‌ی پدرشان نتواستند در رینگ بوکس به چنین میراث شگرفی دست یابند، اما بیگ جورج همیشه به فرزندانش افتخار می‌کرد. همچنان که به سی‌بی‌ان گفته بود:
«تنها چیزی که بیشتر از همه در قلبم به آن افتخار می‌کنم، فرزندانم هستند. بعضی از آن‌ها توانسته‌اند از پس امتحان‌ها بربیایند و مدارک دانشگاهی کسب کنند و این سخت‌ترین چیزی است که در دنیا می‌توان به دست آورد؛ اما از همه مهم‌تر، آن‌ها والدین خوبی هستند و همین است که من به آن افتخار می‌کنم».
بدون نظر