مردی در اوایل دهه ۲۰ زندگی خود، اولین پیوند سلول‌های بنیادی اسپرم‌ساز جهان را انجام داده است؛ روشی جدید که می‌تواند تحولی بزرگ در درمان ناباروری به شمار آید. تا پیش از این، این روش تنها روی حیوانات آزمایش شده بود و با موفقیت به موش‌ها و میمون‌های نر امکان داده بود تا صاحب فرزند شوند.
این بیمار پس از دریافت شیمی‌درمانی در دوران کودکی برای درمان سرطان استخوان، به آزواسپرمیا مبتلا شده بود؛ وضعیتی که باعث می‌شود هیچ اسپرمی در مایع منی فرد وجود نداشته باشد و او را از داشتن فرزند به روش طبیعی محروم می‌کند.
روش درمانی جدید
آزواسپرمیا می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله اختلال هورمونی، انسداد در مسیر تولیدمثلی و برخی شرایط ژنتیکی ایجاد شود. در ایالات متحده، این وضعیت حدود ۶۴۵,۰۰۰ مرد بین سنین ۲۰ تا ۵۰ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
در این آزمایش بالینی، پزشکان سلول‌های بنیادی خود بیمار را که در دوران کودکی پیش از شیمی‌درمانی برداشته و منجمد شده بود به سیستم تولیدمثلی او پیوند زدند. سلول‌های بنیادی قابلیت تبدیل شدن به انواع مختلف سلول‌ها در بدن را دارند. در این مورد، پزشکان از سلول‌های بنیادی اسپرم‌ساز استفاده کردند که از بدو تولد در بیضه‌ها وجود دارند و در دوران بلوغ به سلول‌های اسپرم تبدیل می‌شوند. اگر این پیوند موفقیت‌آمیز باشد، بیمار باید شروع به تولید اسپرم کند.
نتایج اولیه و چشم‌انداز آینده
هنوز هیچ سلول اسپرمی در مایع منی این بیمار شناسایی نشده است، اما سونوگرافی‌ها تأیید کرده‌اند که سطح هورمون‌های او طبیعی است و این روش به بافت بیضه‌های او آسیبی نرسانده است. در آینده، پزشکان سالی دو بار نمونه‌ای از مایع منی او را برای بررسی وجود سلول‌های اسپرم تحلیل خواهند کرد.
اگر پیوند سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونیال (SSC) تصفیه و ایمن ثابت شود، می‌تواند تکنیکی انقلابی برای بازگرداندن باروری مردانی باشد که توانایی تولید اسپرم را از دست داده‌اند.
این درمان ممکن است به‌ویژه برای بیماران سرطانی دیگری که قبل از بلوغ شیمی‌درمانی شده‌اند و در نتیجه به آزواسپرمیا مبتلا شده‌اند، یا مردانی با «نارسایی بیضه ژنتیکی یا اکتسابی» مفید باشد.
جزئیات روش پیوند
مردان جوانی که در معرض خطر ابتلا به آزواسپرمیا هستند، می‌توانند سلول‌های بنیادی اسپرم‌ساز خود را برای استفاده در آینده برداشت و نگهداری کنند.
اگر پس از رسیدن به بلوغ جنسی با این وضعیت تشخیص داده شوند، پزشکان می‌توانند این سلول‌های بنیادی را به محل اصلی آنها – شبکه بیضه – بازگردانند. شبکه بیضه، لوله‌های کوچکی هستند که به انتقال سلول‌های اسپرم از بیضه‌ها به اپیدیدیم کمک می‌کنند: لوله‌ای باریک و پیچیده که به هر یک از بیضه‌ها متصل است.
این کار با استفاده از سوزن هدایت‌شده با سونوگرافی انجام می‌شود. در تئوری، پس از کاشت سلول‌های بنیادی، آنها می‌توانند بالغ شوند و شروع به تولید اسپرم کنند – در اصل به بیمار شانس دومی برای بلوغ می‌دهند.
چالش‌ها و خطرات احتمالی
با این حال، محققان خاطرنشان کردند که احتمال دارد بیماری که در این آزمایش بالینی شرکت کرده است، هرگز باروری خود را بازیابی نکند. آنها گفتند یک دلیل این امر می‌تواند این باشد که در دوران کودکی بیمار، برای جلوگیری از آسیب به بافت‌های تولیدمثلی او، فقط مقدار کمی سلول بنیادی برداشت شده است.
بنابراین، ممکن است هرگونه تولید اسپرم ناشی از پیوند محدود باشد، اگر اصلاً رخ دهد. اگر بیمار هرگز شروع به تولید مقدار کافی سلول‌های اسپرم نکند، همچنان گزینه‌های دیگری برای پدر شدن خواهد داشت.
از طریق جراحی، پزشکان می‌توانند تلاش کنند تا هر سلول اسپرمی را که او تولید می‌کند بازیابی کنند و از آنها برای لقاح آزمایشگاهی (IVF) استفاده کنند، که شامل رشد جنین در آزمایشگاه با اسپرم و سلول‌های بنیادی برداشت‌شده از هر والد است.
اما خطرات دیگری نیز وجود دارد، به‌ویژه برای بیماران مبتلا به آزواسپرمیا که همچنین سرطان در آنها تشخیص داده شده است. برای این بیماران، برخی از سلول‌های بنیادی پیوندشده ممکن است جهش‌های ژنتیکی سرطان‌زا داشته باشند که نهایتاً به تومورهای جدید تبدیل شوند.
به علاوه، در تئوری خطر دیگری نیز وجود دارد که پیوند ممکن است واکنش التهابی خطرناکی از سوی بیمار را برانگیزد، حتی با وجود اینکه از سلول‌های خود او استفاده می‌شود.
پزشکان در این مرحله باید با احتیاط پیش روند و با نظارت دقیق عمل کنند.
تعداد انسان ها کم بود در حد منقرض شدن بودیم
که اینک بهش اضافه شد
فرداش همش واسه بچه هه استرس هست رقابت بی کاری