ایالات متحده از دههٔ ۱۹۴۰ ساخت سلاح‌های هسته‌ای را آغاز کرده و تا به امروز تنها کشوری است که از آنها در میدان نبرد استفاده کرده است. در ابتدا، بمب‌های هسته‌ای، سلاح‌هایی غول پیکر با قدرت انفجاری محدودی بودند؛ اما با گذر زمان و البته با شتاب گرفتن جنگ سرد، فناوری این بمب‌ها نیز بهبود یافت. در نهایت، دانشمندان هسته‌ای آمریکایی توانستند بمب‌هایی بسازند که هم کوچک‌تر و هم به‌مراتب مرگبارتر بودند. امروزه، زرادخانه‌های هسته‌ای شامل انواع تسلیحات اتمی است که قابلیت نصب روی موشک‌های کروز، گلوله‌های توپخانه، بمب‌های هواپرتاب، موشک‌های بالستیک قاره‌پیما (ICBM) و دیگر سامانه‌ها را دارند.
همگان می‌دانند که ایالات متحده هزاران سلاح هسته‌ای در اختیار دارد، اما آن‌چه عموم مردم کمتر از آن اطلاع دارند، چگونگی تولید این سلاح‌ها و هویت شرکت‌هایی است که آنها را می‌سازند. از موشک‌های هسته‌ای سوار بر زیردریایی‌های کلاس اوهایو گرفته تا حدود ۴۰۰ موشک بالستیک قاره پیما از نوع Minuteman III که هرکدام قادر به حمل سه کلاهک W62 Mk. 12 هستند، همه این موارد اجزای مختلف «سه‌گانهٔ هسته‌ای آمریکا» را تشکیل می‌دهند؛ ساختاری که بازدارندگی راهبردی و پاسخ متقابل آمریکا را در صورت آغاز یک جنگ اتمی جهانی تعریف می‌کند.
اما اینکه چه نهادها و شرکت‌هایی این موشک‌ها را می‌سازند و محل تولید آنها کجاست، پاسخ ساده‌ای ندارد؛ چرا که مجموعه‌ای از سازمان‌ها در این فرآیند درگیرند. سازندگان موشک لزوماً همان سازندگان یا نگهدارندگان کلاهک‌های اتمی نیستند، و بالعکس. در مجموع، ده شرکت آمریکایی در این چرخهٔ تسلیحاتی نقش دارند؛ برخی صرفاً روی طراحی و ساخت کلاهک متمرکزند، برخی دیگر فقط موشک می‌سازند و تعداد محدودی از آنها هر دو وظیفه را انجام می‌دهند.
موشک‌های بالستیک قاره‌پیما و زیردریایی‌پرتاب آمریکا
تا سال ۲۰۲۵، دو نوع موشک هسته‌ای دوربرد در خدمت ارتش آمریکا هستند: موشک‌های Minuteman III و موشک زیردریایی‌پرتاب Trident II (SLBM). این دو سلاح ستون فقرات زرادخانهٔ راهبردی هسته‌ای آمریکا را تشکیل می‌دهند و با قابلیت هدف‌گیری اهداف در هر نقطه از جهان، کارکرد اصلی آنها بازدارندگی در چارچوب دکترین «تضمین نابودی متقابل» (MAD) است. ساخت این موشک‌ها تحت نظارت و اجرای چند پیمانکار دفاعی مختلف انجام می‌شود.
شرکت Alliant Techsystems سامانهٔ پیشران موشک‌های Trident II و Minuteman را در کارخانهٔ ATK Rocket Center واقع در ویرجینیای غربی تولید می‌کند. بوئینگ نیز نقشی کلیدی در تعمیر و نگهداری موشک‌های Minuteman III دارد و مسئول کنترل پروازی، سامانه‌های هدایت، کدهای ایمنی، مهندسی و آزمون‌های سامانهٔ تسلیحاتی در سایت‌های متعدد خود در سراسر آمریکاست. شرکت Aerojet Rocketdyne متعلق به L3Harris نیز در سایت‌های آلاباما و آرکانزاس خود سامانه‌های پیشران این موشک‌ها را تولید می‌کند.
ساخت خود موشک Trident II D5 بر عهدهٔ لاکهید مارتین است که آن را در کارخانهٔ سانی‌ویل، کالیفرنیا تولید می‌کند؛ گرچه قرار است از سال ۲۰۲۷ سایت تولیدی جدیدی در تیتوس‌ویل فلوریدا نیز برای این کار فعال شود. نورثروپ گرومن هم به‌صورت مستقیم در تعمیر و نگهداری و پشتیبانی از موشک‌های Minuteman III در سیلوهای مختلف نقش دارد. در مجموع، چند سازمان بزرگ به‌طور مداوم در فرآیند ساخت، به‌روزرسانی و پشتیبانی موشک‌های هسته‌ای آمریکا دخیل‌اند. این روند برای خود سلاح‌های هسته‌ای نیز صادق است که توسط سازمان‌های مختلفی ساخته می‌شوند.
کلاهک‌های هسته‌ای آمریکا
موشک هسته‌ای بدون کلاهک فعال، کارکرد چندانی ندارد — و آمریکا هزاران فروند از این کلاهک ها در اختیار دارد. این کلاهک‌ها در انواع مختلف طراحی شده‌اند تا با موشک‌های متنوعی سازگار باشند. ساخت و نگهداری آنها نیز توسط چندین نهاد انجام می‌شود. شرکت‌های Babcock & Wilcox و Bechtel در برنامهٔ نوسازی زرادخانهٔ هسته‌ای آمریکا نقش دارند. این فعالیت‌ها در دو تأسیسات کلیدی انجام می‌شود: کارخانهٔ Pantex وابسته به سازمان ملی امنیت هسته‌ای (NNSA) در تگزاس، و مجتمع امنیتی Y-12 در تنسی. Bechtel همچنین وظیفهٔ نظارت بر قابلیت اطمینان و ایمنی تمامی سلاح‌های هسته‌ای آمریکا را برعهده دارد.
Honeywell International مسئول شبیه‌سازی آزمون‌های هسته‌ای است، چرا که انجام آزمایش واقعی سلاح های هسته ای از سال ۱۹۶۳ در ایالات متحده ممنوع شده است. این شرکت همچنین مدیریت برنامهٔ «تمدید عمر عملیاتی» برای موشک Trident II را بر عهده دارد. Jacobs Engineering نیز زیرساخت‌های لازم برای تولید کلاهک‌های هسته‌ای مورد استفاده در موشک های بالستیک قاره پیمای آمریکا و بریتانیا را طراحی، اجرا و نگهداری می‌کند. NNSA همچنین طرحی بلندمدت برای نوسازی کلاهک‌های هسته ای آمریکا دارد که شامل تولید سالانهٔ ۵۰ گودال اورانیومی در سایت ساوانا ریور در کارولینای جنوبی و ۳۰ عدد در آزمایشگاه ملی لوس‌آلاموس در نیومکزیکو است.
طراحی موشک قاره‌پیمای جدید ایالات متحده با عنوان LGM-35A Sentinel نیز توسط نورثروپ گرومن در حال انجام است. این موشک میزبان کلاهک W87-1 خواهد بود که طراحی آن در آزمایشگاه ملی لاورنس لیورمور در کالیفرنیا انجام شده است. اجزای متعدد این پروژه توسط شرکت‌های گوناگونی در سراسر آمریکا طراحی و ساخته می‌شوند. به همین دلیل، تولید موشک‌های هسته‌ای و کلاهک‌های آنها در نقاط مختلف کشور انجام می‌شود — و این روند بعید است در آینده تغییر کند، چرا که یکی از اصول استراتژیک ایالات متحده، پراکندگی محل طراحی و تولید تسلیحات حساس است.
بدون نظر