ماریوش پوجانوفسکی، در سن ۴۸ سالگی همچنان اندامی شبیه به خدایان یونان باستان دارد، هرچند که دیگر مانند گذشته در دنیای وزنه‌برداری فعال نمی‌کند. در حالی که بیشتر ورزشکاران با انجام رژیم‌های سختگیرانه، فرم بدنی فوق‌العاده خود را حفظ می‌کنند، این موضوع شامل حال پوجانوفسکی، غول لهستانی، نمی‌شود.
ماریوش پوجانوفسکی نام خود را در اوایل دهه ۲۰۰۰ با شرکت در مسابقات قوی‌ترین مرد جهان به دست آورد؛ مسابقه‌ای که او پنج بار قهرمان آن شده و به نوبه خود، یک رکورد ویژه محسوب می‌شود. این ورزشکار لهستانی، نخستین قهرمانی خود را در سال ۲۰۰۲ به دست آورد و در سال بعد نیز با دفاع از این عنوان، مجدداً قهرمان شد. پوجانوفسکی در سال ۲۰۰۴ برای بار سوم (به صورت متوالی) نتوانست قهرمان شود و به دلیل رد صلاحیت در جایگاه سوم قرار گرفت.
پوجانوفسکی در سال بعد با عزم و اراده بیشتر بازگشت و عنوان قهرمانی را دوباره به دست آورد و این موفقیت را در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ نیز تکرار کرد. مسابقات سال ۲۰۰۹، که در آن ماریوش پوجانوفسکی مقام دوم را به دست آورد، آخرین حضور او در این مسابقات محسوب می‌شود.
پس از فتح مسابقات قوی‌ترین مردان جهان، ماریوش تصمیم گرفت به هنرهای رزمی ترکیبی (MMA) روی آورد. اما این فوق ستاره KSW (سازمان برگزارکننده مبارزات هنرهای رزمی ترکیبی در لهستان) برای رقابت در این ورزش که نیازمند استقامت بدنی بالاست، مجبور شد بخشی از عضلات حجیم خود را از دست بدهد. پوجانوفسکی با گذشت زمان تغییر زیادی کرد و وزنش را از حدود ۱۴۰ کیلوگرم به چیزی نزدیک به ۱۲۰ کیلوگرم کاهش یافت.
جالب اینجاست که پوجانوفسکی هنوز هم بخشی از عضلات حجیمی که در دوران اوجش به خاطرشان معروف شده بود را در اختیار دارد. عجیب‌تر اینکه او همچنان بدون رعایت رژیم خاصی و با خوردن هر چیزی که دلش می‌خواهد، این بدن قدرتمند را حفظ کرده است.
ماریوش پوجانوفسکی در گفت‌وگویی با MMA Fighting می‌گوید: «هیچ رژیم غذایی خاصی ندارم. همه چیز می‌خورم… می‌توانم ۳۰ عدد شکلات بخورم، دو پاکت شیر بنوشم و بعد هم حدود دو کیلو و نیم بستنی را در رختخواب بخورم… هر وقت هر چه دلم بخواهد می‌خورم و همیشه این عضلات زیبا را حفظ کرده‌ام».
ماریوش پوجانوفسکی، اسطوره لهستانی، می‌دانست که ورود به دنیای هنرهای رزمی ترکیبی کار آسانی نخواهد بود و تقریباً یک دهه زمان برد تا بدنش را با فشارهای طاقت‌فرسای این ورزش وفق دهد. او با اشاره به این موضوع اعتراف می‌کند: «هنرهای رزمی ترکیبی، ورزشی کاملاً متفاوت از مسابقات قوی‌ترین مرد جهان است. باید همه چیز را تغییر می‌دادم… هشت سال تمرین کردم تا بدنم را به طور اساسی تغییر بدهم، چون در ابتدا حتی نمی‌توانستم پنج یا ده دقیقه در رینگ دوام بیاورم… وزنه‌برداری و هنرهای رزمی ترکیبی دو دنیای متفاوت هستند».
وی همچنین ادامه می‌دهد: ««حتی مقوله قدرت در هنرهای رزمی ترکیبی و وزنه‌برداری نیز کاملاً با یکدیگر فرق دارند… اینطور نیست که شما بخواهید ۳۰۰ کیلوگرم در مسابقات قوی‌ترین مرد جهان را بلند کرده و تصور کنید که همین قدرت در هنرهای رزمی ترکیبی نیز کارایی خواهد داشت، چون نوع قدرت در این دو ورزش کاملاً متفاوت است».
پوجانوفسکی از زمان شروع مبارزاتش در سال ۲۰۰۹، ۲۷ مسابقه داشته است. او با بردهای پیاپی مقابل مارسین ناجمان و یوسوکه کاواگوچی، کار خود را با قدرت آغاز نمود. اما تیم سیلویا، قهرمان پیشین سنگین‌وزن یواف‌سی، در مه ۲۰۱۰ با پیروزی در راند دوم به‌وسیله TKO (ناک‌اوت فنی)، روند رو به رشد او را متوقف کرد. پس از شکست مقابل تیم سیلویا، پوجانوفسکی فعالیت خود را در سازمان برگزارکننده مبارزات هنرهای رزمی ترکیبی در لهستان (معتبرترین سازمان هنرهای رزمی ترکیبی در اروپای قاره‌ای) ادامه داد.
پوجانوفسکی از آن شب سرنوشت‌ساز مقابل سیلویا، ۱۵ پیروزی به‌دست آورده که یکی از آن‌ها برابر باب ساپ، قهرمان محبوب مسابقات پراید ژاپن بوده است. پوجانوفسکی در این مدت هشت شکست را هم تجربه کرده؛ از جمله دو باخت پیاپی با ناک‌اوت فنی برابر ممد خالیدوف و آرتور اسپیلکا.
شاید مهم‌ترین مبارزه دومین دوره ورزشی پوجانوفسکی، شنبه‌شب در مبارزه دوم KSW 105 رقم بخورد؛ جایی که قرار است مقابل ادی هال، قهرمان سابق مسابقات قوی‌ترین مرد جهان، قرار بگیرد. او پیش از اولین مبارزه حرفه‌ای ادی هال در هنرهای رزمی ترکیبی، هشدار جدی و ترسناکی به این غول بریتانیایی داده است.
پوجانوفسکی در این باره می‌گوید: «ادی، تو آماده یک کار سخت هستی. من به راحتی تسلیم نمیشم… خوب می‌دانی که من تا آخرین لحظه می‌جنگم. قرار است ببینی که کمبود اکسیژن چه معنایی دارد. این بوکس نیست، این هنرهای رزمی ترکیبی است».
پوجانوفسکی یک چهره شناخته‌شده در دنیای هنرهای رزمی ترکیبی است که خودش نیز به این مسئله اشاره کرده که به زودی از این ورزش خداحافظی خواهد کرد: «من به پایان دوران ورزشی‌ام نزدیک می‌شوم… و در نهایت، باید یک زندگی عادی شروع کنم… مطمئناً همچنان تمرین خواهم کرد، اما دیگر به عنوان یک ورزشکار حرفه‌ای نه. می‌بینیم که بعداً چه اتفاقی می‌افتد».
بدون نظر