۱۰ مدافع گلزن تاریخ فوتبال که مهاجمان هم به آمار گل‌هایشان غبطه می‌خورند

در دنیایی که مهاجمان و هافبک‌های میانی به‌طور مداوم در تحسین طرفداران شنا می‌کنند، گروهی از بازیکنان وجود دارند که، در حالی که در طول تاریخ به حاشیه رانده شده‌اند، به‌شکلی باورنکردنی انتظارات متعارف را دگرگون کرده‌اند: مدافعان دوست‌داشتنی. این تایتان‌های پولادین، که به محافظت از دروازه خودی شناخته می‌شوند، در برخی موارد، جلوتر رفته‌اند تا نام خود را به عنوان گلزنانی افسانه‌ای در تاریخ فوتبال حک کنند.

نقش مدافع، به‌طور سنتی، در رقابت‌هایی چون لیگ برتر، لیگ قهرمانان اروپا و لالیگا، نسبتاً ساده بوده است – خنثی‌سازی خطرناک‌ترین تهدیدهای حریف و حفظ تقدس خط دفاع. با این حال، همان‌طور که فوتبال در طی دهه‌ها تغییر کرد، نقش‌هایی که بازیکنان معمولاً بر عهده داشتند نیز با تغییر همراه بوده است. مدافعان کناری دیگر صرفاً یک سد دفاعی نیستند؛ آن‌ها امروزه در حمله شرکت کرده، به ساختار بازی کمک می‌کنند، و گاهی حتی به داخل محوطه جریمه حریف نفوذ می‌کنند تا ضربه‌ای غافلگیرکننده وارد کنند. مدافعان میانی نیز صرفاً نگهبانان محوطه جریمه نیستند؛ آن‌ها به متخصصان ضربات ایستگاهی و ضربات سر قهرمانانه با توانایی سرزنی فوق‌العاده بدل شده‌اند.

این فهرست، بهترین مدافعان گلزن در تاریخ فوتبال را رتبه‌بندی می‌کند، از چهره‌های افسانه‌ای گذشته، تا دو بازیکنی که در حال حاضر نیز همچنان بازی می‌کنند.

۱۰ مدافع گلزن برتر در تاریخ فوتبال

۱۰. روبرتو کارلوس – ۱۱۳ گل

او به‌عنوان یکی از بهترین مدافعان چپ تاریخ فوتبال در نظر گرفته می‌شود. روبرتو کارلوس از یک دوران حرفه ای بسیار موفق لذت برد که او را در تیم‌هایی نظیر اینتر میلان و رئال مادرید به ستاره بدل کرد. کارلوس ضربات ایستگاهی بسیار مرگباری می زد و هرگاه اجازه می‌یافت که به سمت دروازه حریف شوت بزند، معمولاً این کار را به خطرناک ترین شکل انجام می‌داد. تکنیک کارلوس در ضربات ایستگاهی ساده بود: او فقط با تمام قدرت به توپ ضربه می‌زد. این ستاره برزیی در طول دوران حرفه‌ای خود ۴۹ گل از روی ضربه آزاد به ثمر رساند، که آمار خارق‌العاده‌ای است. با این حال، او از فهرست بازیکنانی با بیشترین گل از روی ضربه آزاد در تاریخ فوتبال جا می‌ماند…

۹. پل برایتنر – ۱۱۳ گل

برایتنر دوران حرفه ای بسیار پرباری داشت، از جمله در تیم‌هایی چون بایرن مونیخ، رئال مادرید و آینتراخت برانشوایگ بازی کرد. اکثریت عمده‌ی گل‌های او برای تیم اولی بود که در فاصله‌ی سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۴ و ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۳ برای آن به میدان رفت. برایتنز ۱۰ گل برای آلمان غربی به ثمر رساند و یکی از تنها چهار بازیکنی است که موفق شده‌اند در دو فینال جام جهانی (۱۹۷۴ و ۱۹۸۲) گل بزنند. این ستاره آلمانی قبلاً به‌عنوان “یک یاغی و وانمودکننده‌ی بزرگ” توصیف شده است، با خط‌ریش‌های منحصر‌به‌فرد و موی آفرو.

هیچ تردیدی در توانایی‌های برایتنر وجود نداشت – بازیکنان زیادی طعم قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا و جام جهانی در طی چند ماه را نچشیده اند، و او عضو باشگاه بسیار محدودی است که موفق به کسب افتخارات بزرگی در سطح باشگاهی و ملی شده‌اند.

۸. استیو بروس – ۱۱۴ گل

به عنوان یک مدافع درجه‌یک، استیو بروس علاقه زیادی به گلزنی داشت و توانست در دوران حرفه‌ای خود ۱۱۴ بار این کار را انجام دهد. این بازیکن انگلیسی کار خود را در گیلینگهام آغاز کرد و در ادامه برای نوریچ سیتی به میدان رفت، قبل از آنکه در سال ۱۹۸۸ به منچستریونایتد بپیوندد. او ۵۲ بار برای شیاطین سرخ گلزنی کرد و در فصل ۹۱–۱۹۹۰ با ۱۹ گل بهترین گلزن تیمش شد.

پس از ترک یونایتد در سال ۱۹۹۶، بروس دوران‌های کوتاهی در بیرمنگام سیتی و شفیلد یونایتد داشت، قبل از آنکه در سال ۱۹۹۹ کفش‌هایش را برای همیشه بیاویزد. با وجود یک دوران حرفه‌ای درخشان که در آن هم در دفاع و هم در حمله مؤثر بود، بروس هرگز برای تیم ملی انگلستان بازی نکرد، که جای تأسف دارد، زیرا هیچ شکی نیست که او یکی از بهترین مدافعانی است که تاکنون در لیگ برتر دیده‌ایم.

۷. گراهام الکساندر – ۱۳۰ گل

الکساندر از نگاه بسیاری به‌عنوان یکی از بهترین پنالتی‌زن‌های تاریخ فوتبال شناخته می‌شود. این مدافع اسکاتلندی برای چندین باشگاه از جمله اسکانتورپ یونایتد، لوتون تاون، پرستون نورث‌اند و برنلی بازی کرد، و در طول دوران پرافتخار خود، ۷۷ پنالتی از ۸۵ ضربه خود را با موفقیت به گل تبدیل کرد، و به نرخ موفقیت چشمگیر بیش از ۹۰ درصد پنالتی موفق دست یافت.

جالب است که با وجود توانایی شگفت‌انگیزش در زدن پنالتی، الکساندر در ۴۰ بازی ملی خود برای کشورش، حتی یک پنالتی هم گل نکرد.

۶. جیمز تاورنیه – ۱۳۹ گل

جیمز تاورنیه اغلب به دلیل شخصیت کم‌سروصدایش از توجهات دور می‌ماند، اما آمار گل‌زنی‌اش قطعاً نباید نادیده گرفته شود چرا که با اعداد و ارقام برخی از بهترین مدافعان تاریخ فوتبال برابری می‌کند. او با مبلغ تنها ۲۰۰ هزار پوند در سال ۲۰۱۶ به رنجرز پیوست، و کاپیتان فعلی این تیم که اغلب با عملکردش الگوی دیگر بازیکنان می‌شود، تمام انتظاراتی را که هنگام ورود به ایبروکس برایش وجود داشت پشت سر گذاشته، و آمار گل‌هایش این موضوع را تأیید می‌کند.

شاید برای برخی تعجب‌آور باشد که با وجود درخشش در باشگاهش، تاورنیه هرگز برای تیم ملی انگلستان انتخاب نشد، موضوعی که برخی از هواداران فوتبال در سراسر کشور را گیج کرده است. اما در سن ۳۳ سالگی و با توجه به پایان قراردادش با رنجرز در سال ۲۰۲۶، به‌نظر می‌رسد که رؤیای او برای حضور در تیم ملی هرگز محقق نخواهد شد. تاورنیه که رکورد بیشترین گل توسط یک مدافع بریتانیایی را در اختیار دارد، مصمم است به گلزنی ادامه دهد و در رتبه‌بندی‌های اینچنینی بالاتر برود.

۵. سرخیو راموس – ۱۴۴ گل

این مرد نیازی به معرفی ندارد. سرخیو راموس افسانه‌ای، همراه با تاورنیه، تنها بازیکن‌های فعالی هستند که در بین ۱۰ مدافع گلزن برتر این فهرست حضور دارند. در حالی که مدافع مرکزی اسپانیایی در میان بازیکنانی است که بیشترین کارت قرمز تاریخ را گرفته‌اند، او ۱۰۱ گل برای رئال مادرید به ثمر رسانده و ۲۳ بار نیز برای کشورش گل زده است. سرخیو راموس مشترکاً بیشترین کارت قرمز تاریخ لیگ قهرمانان اروپا را دارد – و در این رکورد نه چندان خوشایند با ادگار داویدز برابر است.

پس از یک دوره طولانی دوری از فوتبال، راموس اکنون در مکزیک بازی می‌کند و آغاز کار او با باشگاه مونتری دست‌کم پرحادثه بوده است. او علاوه‌بر اینکه در ۹ بازی ابتدایی‌اش برای باشگاه جدیدش یک بار اخراج شده، ۴ گل نیز به ثمر رسانده – میانگین گلزنی‌ که دستیابی به آن حتی برای یک مهاجم مرکزی نیز قابل توجه است.

۴. لوران بلان – ۱۵۳ گل

با ۸۰ گل زدن، بلان همچنان بهترین گل‌زن تاریخ باشگاه مون‌پلیه است. او در چهار فصل مختلف برای این باشگاه فرانسوی بیش از ۱۰ گل در لیگ زد، و بهترین آمار او در فصل ۸۷–۱۹۸۶ رقم خورد؛ جایی که در ۳۴ بازی ۱۸ گل به ثمر رساند. بلان سپس برای چندین باشگاه بزرگ دیگر از جمله ناپولی، بارسلونا، مارسی و اینتر میلان بازی کرد، و در سال ۲۰۰۳ پس از یک دوره کوتاه با منچستریونایتد از فوتبال خداحافظی کرد. این بازیکن فرانسوی همچنین ۱۶ بار در ۹۴ بازی ملی خود گلزنی کرد و نقش بزرگی در قهرمانی فرانسه در جام جهانی ۱۹۹۸ در کشورش داشت.

بلان در آن تورنمنت نقش بزرگی ایفا کرد – او اولین گل طلایی تاریخ جام جهانی را در مرحله یک‌هشتم نهایی مقابل پاراگوئه به ثمر رساند. متأسفانه، او فینال را از دست داد، چرا که در نیمه‌نهایی مقابل کرواسی به دلیل سیلی زدن به اسلاون بیلیچ از زمین اخراج شد. آن کارت قرمز تنها کارت قرمز دوران ملی بلان بود. با وجود غیبت بلان، فرانسه برای نخستین‌بار کاپ قهرمانی جام جهانی را با شکست ۳–۰ برزیل در استادی دو فرانس پاریس بالای سر برد.

۳. فرناندو هیرو – ۱۶۳ گل

فرناندو هیرو بدون شک یک افسانه‌ی واقعی در رئال مادرید است و تا امروز مورد ستایش هواداران این تیم در سانتیاگو برنابئو قرار دارد. هیرو بیشتر دوران حرفه‌ای‌اش را در پایتخت اسپانیا گذراند و سهم چشمگیری در موفقیت‌های این تیم داشت. با این حال، او برای باشگاه‌هایی مانند وایادولید، الریان، و بولتون واندررز نیز بازی کرد.

یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت هیرو، توانایی او در گلزنی از روی ضربات ایستگاهی، ضربات آزاد و پنالتی‌ها بود. دقت و تمرکز هیرو بی‌نظیر بود، و همیشه تهدیدی جدی برای تیم‌های حریف به شمار می‌رفت. در واقع، هیرو مجموعاً ۱۲۷ گل برای رئال مادرید به ثمر رساند، که او را در جمع برترین گلزنان تاریخ این باشگاه قرار می‌دهد. در یک بازه‌ی سه‌ساله بین سال‌های ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۴، هیرو موفق شد ۵۳ گل برای رئال مادرید به ثمر برساند.

۲. دانیل پاسارلا – ۱۷۵ گل

با وجود قد تنها ۱۷۳ سانتی‌متری، پاسارلا توانست در دوران حرفه ای پربارش خود را به‌عنوان یکی از بهترین مدافعان میانی تاریخ مطرح کند. در حالی که او به‌عنوان یک مدافع قوی و قهرمان شناخته می‌شد، در گلزنی نیز به همان اندازه مؤثر بود، به‌طوری‌که توانست ۱۰۱ بار دروازه حریفان را برای ریورپلاته باز کند. پاسارلا، که کاپیتان آرژانتین در قهرمانی جام جهانی ۱۹۷۸ بود و در تیم قهرمان سال ۱۹۸۶ نیز حضور داشت، در فوتبال ایتالیا نیز برای فیورنتینا و اینتر میلان گل‌های زیادی زد. او تا زمانی که توسط یک اسطوره‌ی بارسلونا از رتبه اول به پایین کشیده شد، گل‌زن‌ترین مدافع تاریخ فوتبال بود.

۱. رونالد کومان – ۲۵۳ گل

به ثمر رساندن ۲۵۳ گل در هر پستی در فوتبال یک دستاورد چشمگیر است، اما برای بازیکنی با ذهنیت دفاعی، چیزی کمتر از یک آمار فوق‌العاده نیست. این نابغه هلندی، نام خود را در کتاب‌های تاریخ فوتبال حک کرد، زمانی‌که در کشورش برای باشگاه‌هایی مانند خرونینخن، آژاکس، و پی‌اس‌وی بازی می‌کرد. همین توانایی گل‌زنی‌اش بود که توجه غول‌های اروپایی را به سوی او جلب کرد. زمانی‌که کومان در سال ۱۹۸۹ به بارسلونا پیوست، انتظارات از او بسیار بالا بود. این بازیکن هلندی نیز ناامیدکننده ظاهر نشد و در تنها شش فصل ۸۸ گل خارق‌العاده برای تیمش به ثمر رساند. در میان آن گل‌ها، یکی از همه برجسته‌تر است: ضربه ماندگار او در فینال جام اروپا ۱۹۹۲.

در دیداری که بسیار نفس‌گیر بود مقابل تیم سرسخت سمپدوریا، کومان در حیاتی ترین لحظه بازی گل برتری را به ثمر رساند – گلی که هنوز هم در کلیپ‌های بهترین لحظه‌های فوتبال به نمایش درمی‌آید. این گل جایگاه او را به‌عنوان یکی از بهترین بازیکنان تاریخ بارسلونا تثبیت کرد.