۱۰ خواننده‌ زن خارجی که قوی‌ترین صداها را دارند؛ از کلی کلارکسون تا ویتنی هیوستون

خوانندگی در دنیای موسیقی یک چیز است، اما خواننده واقعی بودن چیز دیگری‌ست. خواننده واقعی کسی‌ست که حتی بدون نواختن ساز هم می‌تواند بیانی نمادین و ماندگار داشته باشد، چون صدایش آن‌قدر قدرتمند و اثرگذار است که انگار سلاحی با قدرت تخریب هسته‌ای در اختیار دارد؛ صدایی که هم‌سنگ گیتار جیمی هندریکس یا پرینس است، هم‌سطح پیانوی بیلی جوئل یا التون جان. این مسئله مخصوصاً درباره‌ی خواننده‌های زن صدق می‌کند. در ادامه این مطلب ۱۰ زن خواننده‌ای را معرفی می‌کنیم که قوی‌ترین صداها را داشته‌اند.

بهترین خوانندگان زن خارجی تاریخ موسیقی

• ۱۰ – کلی کلارکسون
• ۹ – لیدی گاگا
• ۸ – کریستینا آگیلرا
• ۷ – بیانسه
• ۶ – ماریا کری
• ۵ – اَدل
• ۴ – الا فیتزجرالد
• ۳ – سلین دیون
• ۲ – ویتنی هیوستون
• ۱ – آرتا فرانکلین

۱۰ – کلی کلارکسون

کلی کلارکسون، خواننده و ترانه‌سرای اهل تگزاس، اولین‌بار پس از برنده شدن در فصل اول مسابقه‌ی American Idol در سال ۲۰۰۲ به شهرت رسید. در حالی که درباره‌ی اعتبار این رقابت‌های تلویزیونی بارها تردیدهایی مطرح شده، و اینکه چرا بسیاری از برندگان آن‌ها تأثیر فرهنگی ماندگاری نداشته‌اند، این موضوع درباره‌ی کلارکسون صدق نمی‌کند.

او سال‌هاست که با صدایی روان، انعطاف‌پذیر و درعین‌حال قدرتمند شناخته می‌شود. چه در پاپ، راک، آر اند بی، گاسپل، کانتری یا حتی موسیقی کریسمس—کلارکسون نشان داده که تقریباً از پس هر ژانری برمی‌آید. همین توانایی باعث موفقیت گسترده این خواننده زن آمریکایی شده: فروش میلیونی آلبوم‌ها، جوایز متعدد (از جمله سه جایزه‌ی گرمی)، و از سال ۲۰۱۹ اجرای برنامه‌ی پرطرفدار The Kelly Clarkson Show که شخصیت جذابش را در کنار صدای بی‌نقصش به نمایش می‌گذارد.

۹ – لیدی گاگا

لیدی گاگا با آلبوم اولش به نام The Fame در سال ۲۰۰۸ وارد صحنه‌ی موسیقی شد. در ابتدا، به‌خاطر آهنگ‌های پاپِ خوش آهنگ و فراموش نشدنی و تصویر هنری اغراق‌آمیزش شهرت یافت—چیزی شبیه میراث مدونا. اما در طول زمان، گاگا به‌جای تکیه بر شوک و جنجال، به سمت گسترش توانایی‌های موسیقایی و حتی بازیگری‌اش رفت.

از دو آلبوم تحسین‌شده‌ی جاز با تونی بنت گرفته تا بازی درخشانش در فیلم A Star Is Born، گاگا ثابت کرد که چه در اوج نمایش‌پردازی و چه در سادگی مطلق، صدای پرقدرت و استعداد موسیقایی‌اش اصلی‌ترین بار را بر دوش می‌کشد. همین صداقت و انعطاف باعث شده تا وی ۱۴ جایزه‌ی گرمی و یکی از بالاترین آمار فروش آلبوم تاریخ موسیقی را به دست آورد.

۸ – کریستینا آگیلرا

کریستینا آگیلرا، ستاره‌ی دنیای موسیقی که در دهه‌ی ۹۰ به شهرت رسید، با عضویت در The Mickey Mouse Club کارش را آغاز کرد و در سال ۱۹۹۹ با آلبوم نخستش سه تک‌آهنگ شماره‌یک ارائه داد. با ورود به دهه ۲۰۰۰، آگیلرا تلاش کرد تصویر نوجوانانه‌اش را کنار بگذارد و با تکیه بر دامنه‌ی صوتی چهار اکتاوی خود، به سراغ ترانه‌هایی جسورانه تر برود که در سبک های مختلفی بودند.

اگرچه در سال‌های اخیر درخششش کاهش یافته، اما آگیلرا همچنان در موسیقی، تلویزیون و اجراهای زنده فعال است. و البته صدای او همچنان مانند روزهای اول حضورش پرقدرت است—برخلاف بسیاری از خواننده‌هایی که زیر فشار صنعت موسیقی، صدای خود را از دست می‌دهند.

۷ – بیانسه

بیانسه ناولز-کارتر نیز تا حد زیادی مانند آگیلرا، ابتدا در دهه ۹۰ و از طریق گروه موفق Destiny’s Child مطرح شد. او در سال ۲۰۰۳ اولین آلبوم انفرادی‌اش Dangerously in Love را منتشر کرد و از آن زمان، با تسلطی بی‌دردسر، انواع ژانرهای موسیقی را فتح کرده است. گرچه پاپ تخصص اصلی بیانسه است، اما به‌سادگی از کانتری تا سول و هیپ‌هاپ را با صدای عمیق و روح‌دارش اجرا می‌کند.

نمونه‌ی اخیر این توانایی آلبوم Cowboy Carter در سال ۲۰۲۴ است. اگر موفقیت‌های تجاری و بازیگری‌اش را هم اضافه کنیم، کمتر عرصه‌ای در موسیقی هست که «ملکه بی» فتح نکرده باشد. همان‌طور که صدایش بی‌زحمت از سبکی به سبک دیگر می‌چرخد، مسیر رسیدن بیانسه به صدر موسیقی جهان نیز به‌ظاهر آسان بوده است.

۶ – ماریا کری

ماریا کری با دامنه‌ی صوتی پنج اکتاو، در سال ۱۹۹۰ با آلبوم نخست خود به نام خودش به شهرت رسید. او نخستین هنرمندی بود که پنج تک‌آهنگ اولش همگی به رتبه‌ی یک بیلبورد رسیدند و در سال ۱۹۹۴ با آهنگ All I Want for Christmas Is You به نماد موسیقی کریسمس تبدیل شد. کری انواع سبک های موسیقی را در سال های بعد امتحان کرد اما قدرتش در اجرای تصنیف های وسیع با آن صدای فوق العاده همیشه بهترین توانمندی او بوده است.

هرچند در سال‌های اخیر قدرت صدایش کاهش یافته و دیگر مانند سال های جوانی نیست، اما این پیامد طبیعی گذر زمان و فشار فوق‌العاده‌ای‌ست که اجرای چنین صدایی نیاز دارد. خوشبختانه، صنعت ضبط موسیقی و بسیاری اجراهای زنده باعث شده که صدای قدرتمند و خاص او برای همیشه ماندگار بماند.

۵ – اَدل

ادل ادکینز، خواننده و ترانه‌سرای بریتانیایی، در سال ۲۰۰۸ و با آلبوم ۱۹، زمانی‌که هنوز نوجوان بود، وارد صحنه موسیقی شد. صدای مزو-سوپرانو و اشعار عاطفی و دردناک او، شنوندگانی را به‌خود جذب کرد که دردها و تجربه‌های زندگی‌شان را در صدای او می‌دیدند.

در دنیای موسیقی امروز که پر از لایه‌های بیش از حد پردازش‌شده استودیویی‌ موسیقی پاپ است، اَدل حضوری اصیل و متفاوت دارد. صدای او فارغ از این‌که پشتش ساز باشد یا نه، همیشه قدرتمند بوده است. ادل همواره در حال تکامل بوده و هر انتشار جدیدش، به‌دلیل کنجکاوی نسبت به قدم بعدی‌اش، با اشتیاق توسط طرفدارانش انتظار کشیده می‌شود.

۴ – الا فیتزجرالد

الا فیتزجرالد، ستاره‌ی دهه ۳۰، هنوز هم الگوی طلایی برای خوانندگی جاز و هنر آواز محسوب می‌شود. با وجود سال‌های ابتدایی دشوار، موسیقی به مسیر زندگی‌اش شکل داد و در همکاری با بزرگان چون دوک الینگتون و لوئیس آرمسترانگ، ۱۴ جایزه‌ی گرمی و مدال آزادی ریاست‌جمهوری را به‌دست آورد.

این همه جایزه و تحسین تصادفی یا نتیجه ساده شانس نبود. در تمام طول زندگی اش، صدای فیتزجرالد با حس تُن و تکنیکی که به آن تزریق می‌کرد، بی‌همتا بود. شاید فیتزجرالد قدرت خالص یا حجم صدای ستاره‌های پاپ بعدی را نداشت، اما حتی ابریشم هم در برابر لطافت و ثبات صدای او رنگ می‌باخت.

۳ – سلین دیون

سلین دیون از دیرباز گنجی در دنیای موسیقی با صدای قوی بوده است. او در نوجوانی در دهه‌ی ۸۰، ابتدا با آلبوم‌های فرانسوی زبان موفق مطرح گردید و بعد با آلبوم Unison در سال ۱۹۹۰ به بازار انگلیسی‌زبان وارد شد، اگر چه همچنان به ضبط ترانه به زبان فرانسوی ادامه می داد. تا سال ۱۹۹۲ ، سلین دیون به ستاره‌ای جهانی تبدیل شد و از آن زمان تاکنون هرگز به عقب نگاه نکرده است.

ترانه‌هایی مانند Beauty and the Beast (۱۹۹۱) و My Heart Will Go On (۱۹۹۷) که ترانه اصلی فیلم تایتانیک بود او را به چهره‌ای جاودانه در دنیای تصنیف و موسیقی عاشقانه تبدیل کردند. با وجود مشکلات شخصی و بیماری‌ عصبی اخیر، دیون همچنان حضوری درخشان در اجرا دارد.

۲ – ویتنی هیوستون

با آلبوم اولش در سال ۱۹۸۵ به نام خود، ویتنی هیوستون تا پایان دهه ۹۰ یکی از درخشان‌ترین صداهای جهان بود، صدایی که در آن دوران کمتر خواننده ای می توانست تکرار کند. اجرای فراموش‌نشدنی‌اش از ترانه‌ی I Will Always Love You ساخته‌ی دالی پارتن، آن را به قطعه‌ای کاملاً متعلق به خودش بدل کرد؛ گویی با هر نُت، درهای آسمان باز می‌شدند. حتی در آن دوران هم مشخص بود که هنر هیوستون آنقدر زیباست که خیلی دوام نخواهد داشت.

متأسفانه با آغاز دهه ۲۰۰۰، ستاره‌ی هیوستون در پی اعتیاد و ازدواجی پرتنش با بابی براون رو به افول رفت. در سال ۲۰۱۲، چند سال پس از ضبط هفتمین و آخرین آلبومش، در اثر غرق‌شدگی تصادفی درگذشت که بر اساس گزارش ها ناشی از مشکلات قلبی و مرتبط با اعتیاد بود. اگر چه هیوستون برای مدتی نسبتاً کوتاه بر بام دنیای موسیقی بود، اما صدای جاودانه‌اش، اما او نامش را برای همیشه در تاریخ این هنر ثبت کرده است.

۱ – آرتا فرانکلین

آرتا فرانکلین در ابتدا به خاطر قدرت صدایش در خواندن گاسپل به شهرت رسید و در ۱۸ سالگی اولین قرارداد ضبط خود را امضا کرد. با وجود آغاز نه‌چندان پررنگ، از نیمه‌ی دوم دهه ۶۰، آلبوم‌ها و ترانه‌هایی منتشر کرد که تا دهه ۲۰۰۰ ادامه یافتند—از جمله Respect، Chain of Fools و I Say A Little Prayer. این ها تنها تعداد معدودی از ترانه های بسیاری بودند که سبک صدای احساسی فرانکلین را ماندگار کردند.

فرانکلین با فروش میلیون‌ها آلبوم، کسب ۱۸ جایزه‌ی گرمی از ۴۴ نامزدی و عنوان نخستین زن واردشده به تالار مشاهیر راک اند رول، میراثی بی‌رقیب ساخت. چه آن صدای جوان پرشور و چه آواز پخته‌تر سال‌های آخرش را بپسندید، آرتا فرانکلین همچنان منبع الهام است. افسانه‌ها فقط برای دیروز و امروز نیستند—افسانه‌ها برای همیشه‌اند.