بدون شک، کریستیانو رونالدو جزو یکی از بزرگ‌ترین فوتبالیست‌های تاریخ محسوب می‌شود؛ گفتن این جمله در سال ۲۰۲۵ آسان است، اما در سال ۲۰۰۳ اوضاع کاملاً فرق می‌کرد و آینده‌اش تا این اندازه روشن به نظر نمی‌رسید. البته این به آن معنا نیست که استعداد کریستیانو را نادیده گرفته بودند. در آن زمان، این وینگر جوان از تیم اسپورتینگ لیسبون، توجه باشگاه‌های بزرگ زیادی در اروپا را به خودش جلب کرد. آرسنال یکی از علاقه‌مندان جدی رونالدو بود، تا جایی که آرسن ونگر بعدها اعتراف می‌کند که یکی از بزرگ‌ترین حسرت‌های دوران مربیگری‌اش، ناکامی در نهایی کردن قرارداد با کریس بوده است.
در نهایت، منچستریونایتد وارد عمل شد و رونالدو را به خدمت گرفت. او در اولدترافورد به بازیکنی سطح بالا تبدیل شد، توپ طلای فوتبال را برد و سپس دوران درخشان‌تری را، به‌ویژه در رئال مادرید، تجربه کرد. با این حال، بعدها مشخص شد که بارسلونا هم در سال ۲۰۰۳ می‌توانست این ستاره جوان را تنها با ۱۴ میلیون پوند جذب کند. خوان لاپورتا، رئیس وقت باشگاه، بعدها این موضوع را تأیید کرد، اما توضیح داد که باشگاه در آن زمان، جذب سه بازیکن دیگر را در اولویت قرار داده بود:
«ما در آستانه جذب رونالدینیو و رافائل مارکز بودیم. طرفداران مارکز، کریستیانو رونالدو را هم به ما پیشنهاد دادند. او آن زمان در اسپورتینگ بازی می‌کرد… یکی از نماینده‌ها گفت بازیکنی داریم که به منچستریونایتد به قیمت ۱۹ میلیون یورو فروختیم، اما حاضریم با ۱۷ میلیون یورو او را به شما بدهیم… اما ما قبلاً روی رونالدینیو سرمایه‌گذاری کرده بودیم. کریستیانو بیشتر در کناره‌ها بازی می‌کرد تا در مرکز؛ و ما فکر می‌کردیم برای آن پُست بازیکن داریم. برای همین او را رد کردیم — و از این تصمیم پشیمان نیستم».
تصمیم برای جذب رونالدینیو در سال ۲۰۰۳ قطعاً تصمیم بدی نبود. این ستاره محبوب برزیلی پنج فصل در اسپانیا بازی کرد، در سال ۲۰۰۵ توپ طلا را برد و در کنار آن، دو قهرمانی در لالیگا و یک عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را نیز به دست آورد. همان‌طور که لاپورتا هم اشاره کرده، رونالدو و رونالدینیو هر دو در یک پُست بازی می‌کردند — در سمت چپ خط حمله — و به همین دلیل، حضور هم‌زمان آن‌ها در ترکیب اصلی کار دشواری بود. از طرف دیگر، در آن سال‌ها لیونل مسی در حال ظهور نیز در سمت دیگر زمین قرار داشت؛ بنابراین می‌توان گفت خط حمله بارسلونا از هر نظر تکمیل شده بود.
رافائل مارکز
مدافع سرشناس مکزیکی
رافائل مارکز، مدافع ملی‌پوش مکزیکی، نیز در سال ۲۰۰۳ به بارسلونا پیوست و در ادامه، خودش را به‌عنوان یکی از بهترین مدافعان آن نسل مطرح کرد. او تا سال ۲۰۱۰ در این تیم ماند و در این مدت، با تیم بارسلونا به افتخارات بزرگی دست یافت؛ از جمله چهار قهرمانی در لالیگا، یک کوپا دل‌ری، یک جام باشگاه‌های جهان و دو قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا. با توجه به این موفقیت‌ها، می‌توان گفت که جذب مارکز نیز یکی از خریدهای بسیار موفق بارسا در آن دوران بود.
مارکز خیلی زود جای خودش را در ترکیب بارسلونا پیدا کرد و به یکی از چهره‌های بانفوذ تیم تبدیل شد. حتی گفته می‌شود در یکی از تمرین‌ها، از لیونل مسیِ جوان هم انتقاد کرده بود؛ اتفاقی که باعث شد پپ گواردیولا – سرمربی وقت تیم – از مارکز حمایت کند و به مسی یادآور شود که باید به بزرگ‌ترهای تیم احترام بگذارد.
ریکاردو کوارشما
وینگر پرتغالی که در بارسلونا ناکام ماند
آخرین نام در این فهرست، ریکاردو کوارشما بود. نکته جالب‌تر اینکه این ستاره پرتغالی، همان مدیر برنامه‌ای را داشت که برای کریستیانو رونالدو نیز کار می‌کرد: ژرژ مندز. در آن روزها که هر دوی آن‌ها در اسپورتینگ لیسبون می‌درخشیدند، بسیاری بر این باور بودند که کوارشما استعداد درخشان‌تری نسبت به رونالدو دارد. همین موضوع دلیل تصمیم بارسلونا برای نادیده گرفتن رونالدو و انتخاب هم‌وطنش کوارشما را توجیه می‌کند.
کوارشما تنها یک فصل در اسپانیا بازی کرد و پس از آن راهی پورتو شد. هرچند دوران حرفه‌ای‌اش به‌طور کلی بد نبود، اما با توجه به عملکرد ضعیفش در نیوکمپ و در مقابل، موفقیت‌های خیره‌کننده رونالدو، به‌وضوح می‌توان گفت که بارسا در این انتخاب، اشتباه کرد.
بدون نظر