بمب‌افکن B-2 Spirit ساخت نورثروپ یکی از نمادین‌ترین، حیرت‌انگیزترین و پیشرفته‌ترین هواپیماهای موجود در زرادخانه نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) است. از زمانی که برای نخستین‌بار در تاریخ ۲۲ نوامبر ۱۹۸۸ به‌صورت عمومی رونمایی شد، این هواپیما با طراحی بال پرنده کم‌ارتفاعش نگاه‌ها را به‌سوی خود جلب کرده است. B-2 به‌طور رسمی در سال ۱۹۹۳ وارد خدمت در نیروی هوایی آمریکا شد و مدت زیادی طول نکشید تا کارآمدی‌اش را در میدان نبرد ثابت کند؛ این هواپیما نقش اصلی را در عملیات نیروی متحد در مارس ۱۹۹۹ ایفا کرد. در جریان این عملیات، B-2ها موفق شدند طی هشت هفته نخست، ۳۳ درصد از تمام اهداف نیروهای متحد در صربستان را نابود کنند — و این در حالی بود که بدون توقف از پایگاه خود در وایتمن، میزوری به پرواز درآمده بودند.
برای ذهن‌های کنجکاو، مأموریت‌هایی مانند این، دو سؤال مهم را به‌همراه دارند: این هواپیما با توجه به فاصله‌هایی که باید طی کند، چقدر سرعت دارد؟ و چه تعداد بمب می‌تواند با خود حمل کند؟
در مورد اول، نیروی هوایی آمریکا سرعت B-2 را تنها در رده «مادون صوت بالا» فهرست کرده است، اما برخی منابع سرعت آن را حدود ۱,۰۱۰ کیلومتر بر ساعت (۶۲۸ مایل بر ساعت) تخمین می‌زنند. از سوی دیگر، ظرفیت حمل این بمب‌افکن عمدتاً به نوع تسلیحات بستگی دارد. B-2 ظرفیت حمل ۱۸٬۱۴۴ کیلوگرم (۴۰٬۰۰۰ پوند) مهمات را دارد؛ بنابراین می‌تواند ده‌ها بمب کوچک یا چند بمب بزرگ را با خود حمل کند. برای مثال، تنها یک بمب سنگرشکن ۳۰٬۰۰۰ پوندی، بیشتر این ظرفیت را اشغال می‌کند. بخش بعدی این موضوع را با جزئیات بیشتری بررسی می‌کند.
پر کردن ظرفیت ۱۸,۰۰۰ کیلوگرمی
همان‌طور که اشاره شد، بمب‌افکن B-2 می‌تواند در مجموع ۱۸٬۱۴۴ کیلوگرم تسلیحات حمل کند. تعداد کل بمب‌هایی که این بمب‌افکن می‌تواند حمل کند، عمدتاً به اندازه‌ی بمب‌ها بستگی دارد. برای مثال، در مورد بمب نفوذی ۳۰٬۰۰۰ پوندی، پاسخ این است: فقط یکی و با یک سری شروط دو عدد. با این حال، این تنها یکی از انواع مختلف بمب‌هایی است که B-2 می‌تواند حمل کند.
در پایین‌ترین سطح، بمب چندمنظوره MK-82 قرار دارد که وزنی برابر با ۲۲۷ کیلوگرم (۵۰۰ پوند) دارد. B-2 می‌تواند ۸۰ عدد از این بمب‌ها را حمل کند. همچنین این هواپیما برای حمل چندین بمب هسته‌ای تأیید شده است، از جمله بمب B-61 که وزن آن ۳۷۴ کیلوگرم است. با این حال، محاسبات ریاضی دقیقاً قابل‌اعتماد نیستند، زیرا ظرفیت ثبت‌شده برای حمل B-61 تنها ۱۶ بمب است.
نوع دیگری از مهمات که B-2 در شرایط جنگی استفاده کرده، بمب هدایت‌شونده‌ی مشترک یا JDAM است که اخیراً در درگیری ایران و اسرائیل مورد استفاده قرار گرفته است. در اصل، JDAM نوعی کیت هوشمند است که یک بمب سنتی را به بمبی هدایت‌شونده تبدیل می‌کند. B-2 ظرفیت حمل ۱۲ عدد JDAM را دارد. JDAM همچنین یکی از سیستم‌های تسلیحاتی مورد استفاده در عملیات نیروی متحد بود، جایی که B-2 بیش از ۶۰۰ عدد از این نوع بمب را بر فراز یوگسلاوی پرتاب کرد.
در یک کلام، تعداد بمب‌هایی که B-2 می‌تواند حمل کند، به نوع مأموریت و سلاح‌هایی که برای موفقیت آن نیاز است بستگی دارد.
ساخته‌شده برای برد، نه سرعت
با وجود اینکه B-2 یکی از بهترین بمب‌افکن‌های رادارگریز آمریکا است، این هواپیما در دسته‌ی هواگردهای مافوق صوت قرار نمی‌گیرد. در اسناد رسمی، سرعت نهایی آن تنها «مادون صوت بالا» ذکر شده، که نشان می‌دهد B-2 بیشتر شبیه یک دونده‌ی ماراتن است تا یک دونده سرعت. اما چه ماراتنی! با برد ۱۱٬۱۱۲ کیلومتر (۶٬۰۰۰ مایل دریایی) بدون سوختگیری و همچنین امکان سوختگیری هوایی، B-2 می‌تواند به هر نقطه‌ای در کره زمین پرواز کند، مهماتش را رها کند و بدون فرود به پایگاه بازگردد.
در واقع، مأموریت‌های B-2 می‌توانند بسیار طولانی و حماسی باشند. حمله‌های اخیر به تأسیسات هسته‌ای ایران نمونه‌ی بارز از بُرد بالای این هواپیما هستند. در این مأموریت، هواپیماها حدود ۳۶ ساعت در آسمان بودند. آن‌ها در ساعت ۰۰:۰۱ به وقت شرقی از پایگاه خود در میزوری برخاستند و در ساعت ۱۸:۴۰ به اهداف رسیدند، و سپس مستقیماً به پایگاه بازگشتند.
اما این عملیات طولانی‌ترین مأموریتی نیست که تاکنون توسط B-2 انجام شده است. این عنوان به B-2هایی تعلق دارد که در عملیات آزادی پایدار (Operation Enduring Freedom) — عملیات نظامی علیه طالبان و القاعده پس از ۱۱ سپتامبر — شرکت داشتند. این عملیات شامل طولانی‌ترین مأموریت بمبارانی بود که تاکنون انجام شده؛ عملیاتی که ۴۴ ساعت به طول انجامید، و تمام شش فروند B-2ی که در آن مشارکت داشتند، بیش از ۴۰ ساعت پرواز کردند.
B-2 شاید سریع‌ترین هواپیمای نیروی هوایی آمریکا نباشد — اما اصلاً هدف از طراحی آن هم سرعت نبوده. این هواپیما برای عبور از اقیانوس‌ها، حمله دقیق به هدف، و بازگشت به خانه در یک مأموریت طراحی شده است.
بدون نظر