رتبه‌بندی تمام ۴۶ بازیکن برنده توپ طلای فوتبال جهان از بدترین به بهترین انتخاب [۲۰۲۵]

برنده شدن توپ طلا کار هر کسی نیست: رسیدن به این افتخار به یک سال تمام سختکوشی برای تسلط بر مهارت‌های فوتبالی نیاز دارد و در طول این مسیر، به ندرت پیش می‌آید که لغزشی مجاز باشد. به همین دلیل است که باارزش‌ترین و معتبرترین جایزه فوتبال به بهترینِ این ورزش داده می‌شود، غیر از این است؟!

حاشیه‌ امن بسیار کمی برای شانس‌های جایزه توپ طلا وجود دارد، و در نتیجه، این جایزه معمولاً به بازیکنی داده می‌شود که تعداد زیادی گل به ثمر رسانده باشد. مدافعان و دروازه‌بان‌ها عمدتاً در این جایزه نادیده گرفته می‌شوند، و گهگاه یک هافبک این فرصت را پیدا می‌کند که بهترین جایزه شخصی دنیای فوتبال را از آنِ خود کند. در واقع، این جایزه معمولاً به پست مهاجم تعلق می‌گیرد – و از زمان بنیان‌گذاری این جایزه، ۴۶ بازیکن توانسته‌اند آن را به عنوان برنده در دست بگیرند.

و با اینکه – به دلایل واضح – هیچ برنده‌ توپ طلایی را نمی‌توان بازیکن بدی دانست، از زمان استنلی متیوز که در سال ۱۹۵۶ نخستین برنده این جایزه شد، سطوح مختلفی از استعداد را میان برندگان آن دیده‌ایم. با این حال، این شما و این رتبه‌بندی تمام ۴۶ برنده جایزه توپ طلا، از ضعیف‌ترین تا بهترین، بر اساس یک سری فاکتورها.

تمام رتبه‌بندی‌ها بر اساس فاکتورهای زیر انجام شده‌اند:
۱) اینکه آن‌ها در سال خاصی که توپ طلا را بردند چقدر خوب بودند
۲) اینکه تا چه حد شایسته‌ دریافت این جایزه بودند

رتبه‌های ۴۶ تا ۴۱

ماتیاس سامر به‌هیچ‌وجه بازیکن ضعیفی نبود، اما بازیکن سابق بورسیا دورتموند، نتوانست تحسین هواداران را مانند برندگان پیشین این جایزه به‌خود جلب کند. همین را می‌توان درباره ایگور بلانوف نیز گفت – که برای تیم نه‌چندان مشهور دینامو کیف بازی می‌کرد – وقتی در سال ۱۹۸۶ این جایزه را به دست آورد. یکی از لحظات به‌یادماندنی دوران حرفه‌ای گری لینه‌کر هت‌تریک مقابل بلژیک در جام جهانی ۱۹۸۶ بود، اما کاملاً حق داشت که از رتبه دوم ناراضی باشد.

بردن توپ طلای ۲۰۰۳ توسط پاول ندود تا حدی بحث‌برانگیز است، با توجه به اینکه تیری آنری – یکی از بهترین بازیکنانی که هرگز این جایزه را نبرده‌اند – آن فصل را با ۴۲ گل زده و ۲۶ پاس گل به پایان رساند. در عوض، آن سال هافبک چپ پا و پرتحرک اهل چک تیم یوونتوس که در ۴۷ بازی ۱۴ گل زده و ۳ پاس گل داده بود، برنده توپ طلا اعلام شد: در این فهرست، او در رتبه ۴۴ قرار دارد، درست پشت سر فابیو کاناوارو.

با توجه به اینکه کاناواروی متولد ناپل تنها مدافعی است که از ابتدای دهه توانسته توپ طلا را ببرد، دادن توپ طلا به این مدافع ایتالیایی همچنان محل بحث است. آخرین انگلیسی که این جایزه پرافتخار را برد، مایکل اوون بود که (به طرز عجیبی!) توانست رائول، بازیکن افسانه‌ای رئال مادرید را شکست دهد. اینکه آیا این مهاجم انگلیسی – که در فصل ۲۰۰۰/۰۱ در ۲۸ بازی لیگ برتر ۱۶ گل به ثمر رساند – واقعاً شایسته دریافت این جایزه بود یا نه، همچنان محل بحث است.

رتبه‌بندی تمام برندگان توپ طلا از بدترین به بهترین (۴۶ تا ۴۱)

۴۰ تا ۳۱

آندری شوچنکو بدون شک مهاجم فوق‌العاده‌ای بود، اما در مقایسه با سایر برندگان توپ طلا، در همان سطح قرار نمی‌گیرد. با این حال، در سال ۲۰۰۴ او با ۲۴ گل، آقای گل سری آ و آث میلان نیز قهرمان ایتالیا شد. در سال ۲۰۲۴ نیز انتخاب رودری به عنوان برنده توپ طلای سال و بالاتر از وینیسیوس جونیور بسیار بحث‌برانگیز شد، هر چند این سال و بازیکنانی که برای دریافت توپ طلای ۲۰۲۴ معرفی شده بودند به هیچ وجه در حد و اندازه‌های سال‌های قبل نبوده و کلاً کیفیت ستارگان دنیای فوتبال مانند گذشته نبود.

کسب توپ طلا در سال ۱۹۹۵ توسط ژرژ وه‌آ – مهاجم سابقی که عمدتاً به‌عنوان یکی از بهترین بازیکنان آفریقایی تاریخ فوتبال شناخته می‌شود – نیز محل بحث بود، زیرا در آن زمان، بازیکنان بسیار بااستعدادی در دنیای فوتبال حضور داشتند. بردن جایزه توپ طلا توسط کریم بنزما در سه سال پیش نیز هنوز بحث‌برانگیز است، اما نباید نقش او در موفقیت رئال مادرید و قهرمانی فرانسه در لیگ ملت‌های اروپا در همان سال را نادیده گرفت.

این مهاجم فرانسوی گل‌های فراوانی به ثمر رساند و احتمالاً شایسته این افتخار بود – و درست جلوتر از او، کوین کیگان قرار دارد که در سال‌های ۱۹۷۸ و ۱۹۷۹ به‌عنوان بهترین بازیکن جهان شناخته شد، آن هم در حالی که برای تیم کمتر شناخته‌شده هامبورگ در آلمان بازی می‌کرد. دو افسانه دنیای فوتبال یعنی روبرتو باجو و ریوالدو نیز به ترتیب در رتبه‌های ۳۴ و ۳۳ این فهرست قرار دارند. ریوالدو در سال دریافت جایزه توپ طلا با بارسلونا قهرمان لالیگا شد و با تیم ملی برزیل نیز قهرمانی کوپا آمریکا را تجربه کرد.

استنلی متیوز، مسن‌ترین برنده توپ طلا با ۴۱ سال سن، نخستین بازیکن بزرگی بود که به‌عنوان سوپراستار بازی زیبای فوتبال تاج‌گذاری کرد. توپ طلای لوئیس فیگو در سال ۲۰۰۰ – که بالاتر از زین‌الدین زیدان دوست‌داشتنی قرار گرفت (در ادامه بیشتر درباره‌اش می‌خوانید) – دومین اتفاق جنجالی مرتبط با این وینگر پرتغالی در همان سال بود. این افتخار درست همان سالی برایش محقق شد که در انتقالی جنجالی به رئال مادرید پیوست و طرفداران بارسا به سمتش سر خوک پرتاب کردند.

رتبه‌بندی تمام برندگان توپ طلا از بدترین به بهترین (۴۰ تا ۳۱)

۳۰ تا ۲۱

کسب توپ طلا درست در آستانه آغاز دوران سلطه رونالدو-مسی باعث شده که کاکا جایگاه ویژه‌ای در تاریخ فوتبال داشته باشد. این نابغه برزیلی در رتبه ۲۹ فهرست ما قرار دارد، درست پشت سر تنها دروازه‌بان فاتح توپ طلا، لو یاشین. یاشین تنها بازیکنی در پست خودش است که تا امروز این جایزه را برده – و همین خودش یک افتخار بزرگ است.

لوکا مودریچ که نقشی کلیدی در قهرمانی رئال مادرید در لیگ قهرمانان و رسیدن کرواسی به فینال جام جهانی ۲۰۱۸ داشت، به سلطه رونالدو و مسی در فوتبال جهان پایان داد. شاید آمار گل و پاس گل او به اندازه برخی دیگر نباشد، اما تأثیرش در میانه میدان قابل چشم‌پوشی نیست. دنیس لاو – که یکی از بهترین بازیکنان تاریخ منچستریونایتد شناخته می‌شود – در دهه ۶۰ میلادی ستاره درخشانی بود و در سال ۱۹۶۴ به‌عنوان بهترین بازیکن جهان معرفی شد.

نکته: در سال ۲۰۱۸، مودریچ نخستین بازیکنی در تاریخ شد که به‌طور هم‌زمان برنده توپ طلای جام جهانی، بهترین بازیکن یوفا، بهترین بازیکن فیفا و توپ طلای فرانس فوتبال شد.

او درست پشت سر ژنرال خط میانی تیم تاریخی میلان، رود گولیت، قرار دارد که در سال ۱۹۸۷ جایزه توپ طلا را برد. این هافبک دوست‌داشتنی، جایزه‌اش را به نلسون ماندلا تقدیم کرد. زوج مهاجم ژان-پیر پاپن و هریستو استویچکوف نیز هر کدام در اوایل دهه ۹۰ جایزه توپ طلا را به‌دست آوردند و هر یک در زمان خود ستاره‌هایی بزرگ بودند. ستاره‌های کمتر شناخته‌شده‌ای چون عمر سیووری و اولگ بلوخین نیز به ترتیب در سال‌های ۱۹۶۱ و ۱۹۷۵ فاتح این جایزه شدند و این دسته را تکمیل می‌کنند.

رتبه‌بندی تمام برندگان توپ طلا از بدترین به بهترین (۳۰ تا ۲۱)

۲۰ تا ۱۱

کارل هاینز رومنیگه نه‌تنها در هر دو سالی که توپ طلا را برد (۱۹۸۰ و ۱۹۸۱)، آقای گل بوندس‌لیگا شد، بلکه در سال ۱۹۸۰ با تیم ملی آلمان قهرمانی یورو را نیز جشن گرفت. موفقیت‌های بین‌المللی و داخلی نقش مهمی در کسب جایزه توپ طلا برای رومنیگه داشت. دوران حرفه‌ای مارکو فان باستن، دورانی پر از ابهام است، چراکه او در سال ۱۹۹۵ و تنها در ۳۰ سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد – اما این واقعیت که سه بار توپ طلا برد، گواهی بر توانایی گلزنی بی‌نظیر این مهاجم هلندی است.

و بعد می‌رسیم به رونالدینیو – یکی از برجسته‌ترین چهره‌های تاریخ فوتبال. مهارت بالا و تکنیک ظریف او در زمین بازی مثال‌زدنی بود و به همین دلیل، او در رتبه ۱۷ این فهرست پرستاره قرار دارد. رونالدینیو در سال ۲۰۰۵ قهرمانی لیگ قهرمانان و لالیگا را بدست آورد و به‌عنوان بهترین بازیکن فوتبال جهان معرفی شد.

جورج بست، ستاره‌ای در داخل و خارج از زمین، وینگری پرتحرک بود که در اوج دوران خود، در اروپا – به‌ویژه انگلستان – غوغا به پا کرد. او درست پشت سر دو افسانه دیگر فوتبال، میشل پلاتینی و اوزه‌بیو قرار گرفته است. لوتار ماتئوس، برنده توپ طلا در سال ۱۹۹۰، در آن سال تیم آلمان غربی را به قهرمانی جام جهانی رساند، گرچه قهرمانی سری آ را از دست داد.

شاید تعجب‌آور باشد که زیدان فقط یک‌بار جایزه توپ طلا را برده است، اما او پس از ایفای نقش کلیدی در قهرمانی فرانسه در جام جهانی ۱۹۹۸، شایستگی کسب این عنوان را داشت. کارزار قهرمانی انگلیس در جام جهانی ۱۹۶۶ تنها موفقیت آن‌ها در این تورنمنت بوده – و سر بابی چارلتون مهره کلیدی در تیم سر آلف رمزی در این مسابقات بود؛ به همین دلیل، این چهره افسانه‌ای باشگاه منچستریونایتد جایزه توپ طلا را از آن خود کرد.

رتبه‌بندی تمام برندگان توپ طلا از بدترین به بهترین (۲۰ تا ۱۱)

۱۰ تا ۱

حالا بیایید به گذشته سفر کرده و بهترینِ بهترین‌ها را مرور کنیم، بهترین‌هایی که با جیانی ریورا و ریمون کوپا – که به ترتیب در سال‌های ۱۹۶۹ و ۱۹۵۸ این جایزه را کسب کردند ـ شروع می‌شود. دومی، یک فرمانده خط میانی چنان برجسته بود که بعدها جایزه‌ای با نام خود او – جایزه کوپا – برای بازیکنان جوان نام‌گذاری شد. لوئیس سوارز – نه، آن لوئیس سوارز معروف اروگوئه‌ای نه! – نیز در سال ۱۹۶۰ برنده توپ طلا شد.

گرد مولر، اسطوره بایرن مونیخ، که به «بمب‌افکن» معروف بود، در سال ۱۹۷۰ پس از زدن گل‌های بی‌شمار برای بایرن، با شایستگی این جایزه را دریافت کرد. نمایش درخشان او در جام جهانی ۱۹۷۰ که با کفش طلای این رقابت‌ها نیز همراه شد، احتمالاً رأی داوران توپ طلا را به‌سوی او متمایل کرد. همین موضوع در مورد آلفردو دی‌استفانو نیز صادق است؛ کسی که عمدتاً به‌عنوان یکی از برترین مهاجمان تاریخ فوتبال شناخته می‌شود.

فارغ از دوران درخشان فوتبالی، فرانتس بکن‌باوئر و یوهان کرویف بیش از یک‌بار توپ طلا را برده‌اند و جایگاهشان در بین ۱۰ نفر اول، کاملاً شایسته است. کرویف بی‌شک یکی از تأثیرگذارترین فوتبالیست‌های تاریخ است و بکن‌باوئر نیز به همین اندازه الهام‌بخش بود. و در ادامه، رونالدو نازاریو، ستاره کاریزماتیک فوتبال برزیل را داریم که با وجود مصدومیت‌هایش، فوتبالیستی شاداب و باکیفیت بود – و دو بار در سال‌های ۱۹۹۷ و ۲۰۰۲ برنده توپ طلا شد.

کریستیانو رونالدو و لیونل مسی، که سلطه‌شان بر جایزه توپ طلا برای نزدیک به دو دهه جای تعجب ندارد، در رده‌های دوم و اول این فهرست قرار دارند. مسی با ۸ بار قهرمانی بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۳، با فاصله‌ای قابل‌توجه در رتبه اول شایسته‌ترین دریافت کنندگان توپ طلا قرار گرفته است. اما واقعیت این است که این دو بازیکن از نظر جایگاه در تاریخ توپ طلا، در سطحی کاملاً متفاوت از دیگران قرار دارند. آن‌ها فوتبالیست‌هایی بی‌نظیر هستند که شاید هیچ وقت بازیکنی در حدواندازه آن‎ها متولد نشود.

رتبه‌بندی تمام برندگان توپ طلا از بدترین به بهترین (۱۰ تا ۱ )