بزرگ‌ترین پایگاه‌های هوایی جهان؛ از ادواردز در گوآم تا المندورف-ریچاردسون در آلاسکا

هنگام مقایسه مساحت بزرگ‌ترین پایگاه‌های هوایی نظامی جهان با بزرگ‌ترین فرودگاه‌های تجاری، این پایگاه‌های نظامی هستند که همتایان غیرنظامی‌شان را پشت سر می‌گذارند. برای مثال، یکی از بزرگ‌ترین فرودگاه‌های جهان، فرودگاه بین‌المللی دنور (DEN) است که مساحتی برابر با ۳۴٬۰۰۰ هکتار (۱۳۷٫۸ کیلومتر مربع) دارد؛ این عدد کمتر از ۸ درصد از کل مساحت بزرگ‌ترین پایگاه نیروی هوایی جهان است.

حتی فرودگاه بین‌المللی ملک فهد عربستان سعودی (DMM) – بزرگ‌ترین فرودگاه تجاری جهان (اگرچه بیشتر بخش‌های آن هنوز توسعه نیافته است) – نیز با مساحتی حدود ۱۹۲٬۰۰۰ هکتار (۷۸۰ کیلومتر مربع)، تنها کمتر از نصف مساحت بزرگ‌ترین پایگاه نیروی هوایی جهان را دارد.

نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) بزرگ‌ترین نیروی هوایی جهان است با ناوگانی متشکل از بیش از ۵٬۰۰۰ هواپیما. بنابراین، این نیرو مسئول اداره بزرگ‌ترین پایگاه‌های هوایی جهان است، چه در داخل خاک این کشور و چه در خارج از آن.

نکته مهم این است که بیشتر مساحت این پایگاه‌های عظیم دارای زیرساخت توسعه‌یافته نیستند، بلکه شامل مناطقی محدودشده برای تمرین و آموزش نظامی هستند. برای مثال، پایگاه نیروی هوایی ادواردز (Edwards AFB) دارای مساحتی بیش از ۳۰۰٬۰۰۰ هکتار (۱٬۲۱۷ کیلومتر مربع) است، اما کمتر از ۲۰٬۰۰۰ هکتار (۸۱ کیلومتر مربع) آن به ساختمان‌ها، باندهای فرود یا جاده‌ها تعلق دارد.

در ادامه، پنج پایگاه هوایی بزرگ جهان از نظر کل مساحت معرفی می‌شوند:

۵. پایگاه نیروی هوایی اندرسن – ایالات متحده، گوآم

۲۰٬۰۰۰ هکتار (۸۱ کیلومتر مربع)

پایگاه هوایی اندرسن (Andersen AFB) در شمالی‌ترین نقطه جزیره گوآم واقع شده و مساحتی حدود ۲۰٬۰۰۰ هکتار دارد، که آن را به دومین پایگاه بزرگ نیروی هوایی ایالات متحده در خارج از خاک اصلی این کشور تبدیل می‌کند. این پایگاه در ابتدا در اواخر جنگ جهانی دوم برای بمب‌افکن‌های B-29 ساخته شد، و امروزه یکی از مهم‌ترین پایگاه‌های تحت کنترل آمریکا با بیش از ۸٬۰۰۰ نیروی نظامی است.

این پایگاه به افتخار ژنرال جیمز آر. اندرسن، که در حادثه سقوط بمب‌افکن B-24 در سال ۱۹۴۵ کشته شد، نام‌گذاری شده و در دوران جنگ ویتنام، این پایگاه به مرکز عملیات بمباران هوایی بدل شد.

این پایگاه دارای دو باند فرود – 6L/24R و 6R/24L – است که هر دو بیش از ۱۰٬۰۰۰ فوت (۳٬۰۴۸ متر) طول دارند. همچنین دو منطقه فرود نیز در این فرودگاه دارد که به آن اجازه می‌دهد تمامی هواپیماهای موجود در ناوگان وزارت دفاع آمریکا (DoD) را پشتیبانی کند. با حدود ۷٫۵ میلیون فوت مربع سطح رمپ، پایگاه اندرسن می‌تواند تقریباً ۲۰۰ هواپیما را در حالت پارک شده در خود جای دهد. این پایگاه همچنین بزرگ‌ترین ذخایر سوخت و مهمات نیروی هوایی ایالات متحده را در خود جای داده است، شامل تقریباً ۲۵۰ میلیون لیتر سوخت و بیش از ۲۰ تن مواد منفجره.

این پایگاه همچنین میزبان پایگاه دریایی گوام و کمپ بلیز (Camp Blaz) متعلق به نیروی تفنگداران دریایی نیز هست. منطقه هند و اقیانوس آرام اولویت اصلی ارتش آمریکاست، زیرا ۶۰ درصد اقتصاد جهانی، ۵۰ درصد جمعیت جهان، ۷ ارتش بزرگ دنیا و البته تهدید اصلی برای آمریکا یعنی چین در این منطقه قرار دارند.

۴. پایگاه مشترک المندورف-ریچاردسون – ایالات متحده، آلاسکا

۸۴٬۰۰۰ هکتار (۳۴۰ کیلومتر مربع)

پایگاه مشترک المندورف-ریچاردسون (Joint Base Elmendorf-Richardson (JBER)) در شهر آنکوریج ایالت آلاسکا واقع شده و ترکیبی است از پایگاه پیشین فورت ریچاردسون (نیروی زمینی ارتش آمریکا) و پایگاه نیروی هوایی المندورف که در سال ۲۰۱۰ ادغام شدند. این پایگاه دارای دو باند فرود بوده و مساحتی در حدود ۸۴٬۰۰۰ هکتار دارد که شامل بیش از ۸۰۰ ساختمان و بیش از ۱٬۶۰۰ واحد مسکونی است.

پیش از ادغام، فورت ریچاردسون حدود ۵۶٬۰۰۰ هکتار (۲۲۶ کیلومتر مربع) و المندورف حدود ۱۳٬۱۳۰ هکتار (۵۳ کیلومتر مربع) مساحت داشتند. المندورف در اوایل جنگ جهانی دوم ساخته شد و به‌ویژه در دوران جنگ سرد به‌دلیل نزدیکی به روسیه اهمیت بیشتری یافت.

در میان هواپیماهای مستقر در این پایگاه می‌توان به جنگنده F-22 Raptor، هواپیمای آواکس E-3 Sentry، هواپیماهای ترابری C-130 Hercules و C-17 Globemaster اشاره کرد. از سال ۲۰۱۰، یگان میزبان این پایگاه، بال ۶۷۳ پشتیبانی هوایی است که بیش از ۶٬۰۰۰ نیرو دارد. جمعیت کل نظامیان و غیرنظامیان این پایگاه بیش از ۳۰٬۰۰۰ نفر است.

۳. پایگاه فضایی پیتوفیک – ایالات متحده، گرینلند

۲۳۳٬۰۰۰ هکتار (۹۴۳ کیلومتر مربع)

پایگاه هوایی پیتوفیک (Pituffik) که تا سال ۲۰۲۳ با نام پایگاه هوایی تول (Thule) شناخته می‌شد، در شمالی‌ترین نقطه گرینلند و در فاصله ۱٬۲۰۷ کیلومتری شمال مدار قطب شمال واقع شده، و شمالی‌ترین پایگاه تحت اختیار وزارت دفاع ایالات متحده است. این موقعیت، آن را به یکی از چالش‌برانگیزترین پایگاه‌های هوایی برای انجام عملیات تبدیل کرده است؛ با دمای همیشه زیر صفر برای بخش اعظم سال و تاریکی مطلق بین نوامبر تا فوریه.

ساخت این پایگاه در اوایل دهه ۱۹۵۰ با توافق آمریکا و دانمارک آغاز شد. از سال ۲۰۲۰، این پایگاه به نیروی فضایی آمریکا (USSF) تحویل گردید و دیگر پایگاه نیروی هوایی به شمار نمی‌رود. پایگاه پیتوفیک دارای باند فرودی به طول ۱۰٬۰۰۰ فوت (۳٬۰۴۸ متر) است و عملیات در تمام طول سال در آن انجام می‌شود. یگان میزبان آن، گروه پایگاه فضایی ۸۲۱ است. این پایگاه در ۹ ماه از سال در یخ محصور بوده اما در تمام تول سال فعالیت آن ادامه دارد.

هرچند از دوران جنگ سرد، تعداد نیروهای این پایگاه کاهش یافته، اما حدود ۱۵۰ نفر از نیروهای نیروی هوایی و نیروی فضایی ایالات متحده همچنان در پیتوفیک مستقرند. پایگاه پیتوفیک اخیراً به دلیل اظهارات رئیس‌جمهور آمریکا، دونالد ترامپ، درباره احتمال خرید گرینلند و سفر معاونش جی. دی. ونس در مارس گذشته، بار دیگر در صدر اخبار قرار گرفت.

۲. پایگاه هوایی ادواردز – ایالات متحده، کالیفرنیا

۳۰۱٬۰۰۰ هکتار (۱٬۲۲۰ کیلومتر مربع)

پایگاه هوایی ادواردز (Edwards AFB) که در ابتدا با نام پایگاه موروک (Muroc) شناخته می‌شد و بعدها به افتخار خلبان آزمایشی، گلن ادواردز تغییر نام یافت، دارای مساحتی بیش از ۳۰۰٬۰۰۰ هکتار در ایالت کالیفرنیا واقع بوده و دومین پایگاه بزرگ هوایی جهان به‌شمار می‌رود. سابقه این پایگاه به بیش از یک قرن پیش بازمی‌گردد و در جنگ جهانی دوم به‌طور گسترده توسعه یافت، زمانی که به عنوان یک مرکز آموزش مهم برای خلبانان نظامی و یک مکان برای تست هواگردهای نظامی مورد استفاده قرار گرفت.

امروزه، این پایگاه به‌عنوان مرکز اصلی آزمایش نیروی هوایی آمریکا شناخته می‌شود و میزبان فرماندهی مرکز آزمایش نیروی هوایی (AFTC) است. یگان میزبان این پایگاه بال آزمایشی ۴۱۲ با بیش از ۵٬۰۰۰ نیرو است، و جمعیت کل آن (شامل پرسنل نظامی، پیمانکار و کارمند غیرنظامی) بیش از ۱۰٬۰۰۰ نفر برآورد می‌شود.

بر اساس اطلاعات رسمی، این پایگاه دارای حدود ۸,۸۳۰ متر باند بتنی، ۹۵ کیلومتر باند بر دریاچه خشک، ۹۲۳ کیلومتر جاده، ۴۳۵ کیلومتر خطوط برق، ۸٬۸۰۰ ساختمان و ۸۸۳ متر مربع فضای تسهیلاتی است.

این پایگاه با داشتن سه باند فرود آسفالتی، محل رویدادهای تاریخی مهمی در صنعت هوانوردی بوده؛ از جمله نخستین پرواز با سرعت صوت با هواپیمای Bell X-1 به‌خلبانی چاک ییگر، خلبان آزمایشی افسانه‌ای ایالات متحده. در داخل پایگاه، منطقه مخفی North Base قرار دارد، جایی که پروژه‌های سری مانند U-2 و F-117 آزمایش شدند. همچنین این پایگاه میزبان مرکز تحقیقاتی ناسا (AFRC) نیز هست. در فاصله ۴۰ کیلومتری آن، Air Force Plant 42 در پالم‌دیل قرار دارد که محل تأسیسات مخفی Skunk Works کمپانی لاکهید مارتین است.

۱. پایگاه هوایی ایگلین – ایالات متحده، فلوریدا

۴۶۴٬۰۰۰ هکتار (۱٬۸۷۵ کیلومتر مربع)

بزرگ‌ترین پایگاه هوایی جهان به‌طور رسمی، پایگاه ایگلین (Eglin) در ایالت فلوریدا است که مساحتی حدود ۴۶۴٬۰۰۰ هکتار دارد. این پایگاه در سال ۱۹۳۵ در شهرستان اوکالوسا تأسیس شد و در جنگ جهانی دوم به‌عنوان یک مرکز آموزشی مهم مطرح گردید. امروزه این پایگاه میزبان بزرگ‌ترین یگان AFTC، یعنی بال آزمایشی ۹۶ است. بخش اصلی پایگاه ایگلین حول خلیج چوکتاوهاتچی واقع شده اما کل پایگاه آنقدر وسیع است که انواع مختلفی از زمین را در خود می‌بیند.

ایگلین بخشی از بزرگ‌ترین منطقه تست نظامی آمریکا – محدوده آزمایش و آموزش ایگلین (ETTR) است و میزبان بخش تسلیحات آزمایشگاهی نیروی هوایی (AFRL) نیز هست که به تست سلاح‌های پیشرفته برای نیروی هوایی ایالات متحده اختصاص دارد. در سال‌های اخیر، ایگلین به مرکز پژوهش‌ها در حوزه هوش مصنوعی نظامی و پایگاهی کلیدی برای توسعه فناوری‌های مافوق صوت تبدیل شده است.

بیش از ۱۹٬۰۰۰ نیروی نظامی و غیرنظامی در پایگاه ایگلین مشغول به کار هستند و پایگاه همچنین سومین بیمارستان بزرگ نیروی هوایی آمریکا را در خود جای داده. اگرچه مساحت زمینی آن چشمگیر است، اما فضای هوایی تحت کنترل آن بالغ بر ۷۶ میلیون هکتار است، که بیشتر آن بر فراز خلیج مکزیک (یا خلیج آمریکا) قرار دارد.