
فینال جام باشگاههای جهان بین تیمهای پاریسنژرمن و چلسی با قضاوت علیرضا فغانی و تیم او انجام شد و در پایان این دیدار، مراسم اهدای مدال به این داور ایرانی توسط دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، برگزار گردید. این دیدار که با نتیجه غیرمنتظره سه بر صفر به نفع چلسی به پایان رسید، جنجالهای بسیاری داشت اما حضور علیرضا فغانی به عنوان داور اول بازی و دست دادن او پس از پایان مسابقه با دونالد ترامپ بسیار خبرساز شد.

دیدار فغانی و ترامپ حواشی گستردهای به دنبال داشت؛ به طوری که خبرگزاری فارس با انتشار یک متن در کانال تلگرامی خود به آن واکنش تندی نشان داد:
درحالی که تنها چند روز از حمله اسرائیل و آمریکا به خاک ایران و شهادت بیش از هزار ایرانی نگذشته، علیرضا فغانی، داور ایرانی مقیم استرالیا پس از دریافت جایزه از ترامپ، با او به گرمی خوشوبش کرد و در عکس یادگاری، ژست او را گرفت.
اما انتقادات به علیرضا فغانی ادامه پیدا کرد و مجید یحیایی، مجری برنامه صبحانه ایرانی، نیز گفت:
خیلیها انتظار داشتن که آقای فغانی حالا با توجه به اینکه ایرانی هستن، واکنشی داشته باشن در مورد اتفاقات اخیر یا کاری رو انجام بدن ولی خب در نهایت با ترامپ عکس یادگاری گرفتن و خیلی انتقاد شد از آقای فغانی بابت این کاری که انجام دادن. اینو باید بپذیریم که آقای فغانی به عنوان نمایند استرالیا در رقابتها شرکت کرده نه به عنوان نماینده ایران و حالا منافع شخصی رو ترجیح دادن به منافع دیگر و حالا واکنش خاصی هم نداشته آقای فغانی
در ادامه میتوانید ویدیو مربوط به صحبتهای مجری برنامه صبحانه ایرانی را تماشا کنید.

روزنامه همشهری نیز در این باره نوشت:
شبی که علیرضا فغانی با متجاوز گفت و خندید و از یک قهرمان، به ضدقهرمان تبدیل شد.
چهکسی گفته داوران نمیتوانند گل خالی خراب کنند؟ بامداد دوشنبه همه دیدند که میشود، خوب هم میشود. حیف از آن همه غرور و غریو ایرانیان، زمانی که اسم علیرضا فغانی بهعنوان داور بازی فینال جامجهانی باشگاهها اعلام شد. آن زمان همه حس میکردند که یک هموطن، به قلهای دیگر در دوران حرفهایاش دست یافته و بابت این موفقیت باید شاد بود. کمتر کسی اما میتوانست پایان این شب پرماجرا را حدس بزند؛ جایی که دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا برای اهدای مدالها پایین آمد و صحنه تکاندهنده رویارویی او با علیرضا فغانی رقم خورد؛ جایی که داور بینالمللی فوتبال ایران خیلی عادی در مقابل ترامپ سر خم کرد، مدالش را گرفت، یک دل سیر با او خندید و بعد هم همه کنار هم برای دوربین عکاسها ژست گرفتند.
کدام ناظر و بیننده عادی در جهان فوتبال، هنگام تماشای این سرور و خوشباشی میتوانست حدس بزند آنکه گردن کج کرده تا مدال بگیرد، خاکش از سوی بمبهای نفر مقابل مورد تجاوز قرار گرفته و ویران شده؟ چهکسی میتواند باور کند در همدستی ننگین ترامپ و نتانیاهو، بیش از هزار ایرانی پرپر شدهاند، اما حالا یک نفر از همان سرزمین، خونسرد و خوشحال در مقابل رئیسجمهور آمریکا کرنش میکند؟ باشد، قبول؛ ورزش ربطی به سیاست ندارد، به انسانیت چطور؟ بر خاک افتادن عروسک یک کودک بیجان که دیگر سیاسی نیست. مگر میشود آمر و عامل این جنایتها را ندید و همهچیز را عادی تصور کرد؟
شاید خیلی از ایرانیها در رؤیاهایشان لحظهای را تصور میکردند که بتوانند رودرروی بالاترین مقام سیاسی آمریکا قرار بگیرند؛ بیواسطه و جلوی چشم میلیونها دوربین تلویزیونی. هر کدام از آنها میتوانستند هزاران نقشه برای رساندن حرف دلشان به گوش دنیا داشته باشند، اما قرعه فال به نام علیرضا فغانی افتاد. این همان دروازه خالی بزرگی بود که گیر داور ایرانی آمد؛ شاید بهترین فرصت عمر او برای جاودانهشدن. فغانی اما توپ را با فاصله به اوت زد. کمترین کنش او میتوانست نپذیرفتن مدال از دست رئیسجمهور آمریکا یا بیرون آوردن فوری آن از دور گردنش باشد، اما فغانی نهتنها چنین نکرد، بلکه حسابی با ترامپ گرم گرفت و تازه بعد از پایان مسابقه هم تصویری مشترک از خودش و او را منتشر کرد. بهواقع این حجم از بیتعهدی را چطور میتوان هضم کرد؟ گیریم که مجبور بودی عادی رفتار کنی یا چیزی نگویی که همین هم قابلقبول نیست، اما انتشار داوطلبانه آن تصاویر با متن غرورآمیز و رضایتبخش، داستان دیگری دارد.
بعضی آدمها زاده میشوند برای یک لحظه و باعث تأسف است که بگوییم فغانی از بهترین فرصتش استفاده نکرد. با درنظرگرفتن اینکه فغانی بازی افتتاحیه جامجهانی باشگاهها را سوت زده بود، انتخاب او برای قضاوت مسابقه فینال از ابتدا کمی عجیب بهنظر میرسید. احتمالاً اما فیفا صرفاً برای خلق تصاویر پایان مسابقه چنین کرد و به هدفش هم رسید. فغانی میتوانست این نقشه را به سود ایران تغییر بدهد، اما چنین نکرد. افسوس؛ تو شاید داور خیلی خوبی باشی، اما هموطن خوبی نیستی!
روزنامه ف متعلق به فدراسیون فوتبال نیز در یادداشتی که به نظر مخاطب خاص آن علیرضا فغانی است، مطلبی منتشر کرد.

فدراسیون در صفحه اول روزنامه تخصصی خود نوشت:
ایرانی جماعت هر کجای این کره خاکی که باشد، جوش و خروش ایران را در دل و قلبش دارد. اگر اینجا، در این جغرافیای دلنشین و پاک، کنار ۹۰ میلیون هموطنانش هم نبوده باشد؛ میتواند از خانواده و نزدیکانش معنای تجاوز ظالمانه مستکبر را بپرسد. معنای تصویر کودک شهید ۲ ماهه، رایان را؛ معنای شهادت زنان و مردان معصوم را و این ابدا کار دشواری نیست. عشق است ایران، بخوان ای_ ایران…
روزنامه کیهان نیز در ستون گفتوشنود خود با انتقاد از این داور ایرانی نوشت:
گفت: یکی از داوران فوتبال که به استرالیا پناهنده شده و تابعیت آن کشور را گرفته است، در پایان یک مسابقه فوتبال در نیوجرسی آمریکا از ترامپ جایزه گرفت و در اوج بیهویتی و وطنفروشی از قاتل بیش از هزار تن از مردم بیگناه ایران تقدیر کرد!
گفتم: مرد حسابی! آخه این هم شد خبر؟! پشه خودش چی هست که فشار خونش باشه؟! ماجرای این بدبخت کاسهلیس چه اهمیتی دارد که با نقل آن وقت تلف میکنی؟!
گفت: ای عوام! اهمیت ماجرا به این است که در همان مراسم که به خاطر حضور ترامپ شدیداً تحت مراقبت بود، جمع انبوهی از تماشاگران پرچم ایران و فلسطین را برافراشته و علیه آمریکا و رژیم صهیونیستی شعار دادهاند.
گفتم: ایول! درد و بلای آن تماشاگرها بخوره توی سر ترامپ!
گفت: حالا ببین اون وطنفروشه چه حالی داشته؟!
گفتم: یارو که خیلی آمریکادوست بود میهمان یک آمریکایی شد و برای اینکه مطابق میل او عمل کنه قرار گذاشت در غذا خوردن از او تقلید کنه. آمریکاییه یک بشقاب برداشت و کمی آب ریخت و یک بیسکویت در آن حل کرد. یارو هم همان کار را کرد. آمریکاییه سگش را صدا کرد و بشقاب را جلوی سگش گذاشت! و…
ورزش سه نیز در این باره نوشت:
فینال جام جهانی باشگاهها با قهرمانی چلسی به پایان رسید. اهمیت این موضوع برای مخاطبان ایرانی ذیل وضعیت داوری این دیدار قرار میگیرد که به عهده علیرضا فغانی، داور خوشنام ایرانی بود. فغانی که پیش از این در طول دوران حرفهایاش قضاوتهای مهمی را به عهده داشت، پیش از برگزاری بازی فینال، از سوی کولینا به عنوان داور بازی فینال این رقابتها هم انتخاب شد تا افتخار دیگری نصیبش شود؛ هم نصیب او، هم ایران و صدالبته استرالیا. این یکی هم تکراری ولی آزاردهنده است؛ اینکه چرا افتخاری که میتوانست صد درصد نصیب ایران و به پای فوتبال این کشور نوشته شود، به استرالیا رسیده است.
داستان مربوط به روزی است که خداداد افشاریان، رئیس وقت کمیته داوران ایران، به یکباره به سرش زد تا اسم علیرضا فغانی را از فهرست داوران بینالمللی فوتبال ایران خط بزند. استرالیا از این فرصت نهایت استفاده را کرد و خیلی زود، فغانی را در فهرست داوران خودی گنجاند. چنین شد که پرچم داوری که فینال جام جهانی باشگاهها را قضاوت کرد به سادگی از ایران به استرالیا تغییر کرد.
قهرمان ایرانی با پرچم استرالیایی
در اینکه با کمخردی، اسم علیرضا فغانی از فوتبال ایران پاک شده، تردیدی نیست. هنوز هم بسیاری به مدیریت وقت کنایههای تندوتیزی میزنند که تسویهحسابهای شخصی را وارد این ماجرا کرده و افتخارات فغانی را به پای کشور دیگری زدند. با این حال ولی برای بسیاری، فغانی هنوز یک چهره سرشناس ایرانی است و دستاوردهای فوتبالیاش محل خوبی برای پُز دادن. حتی همین حالا که فغانی به عنوان نماینده استرالیا در رقابتهای ریزودرشت سوت میزند، خیلیها او را چهرهای ایرانی توصیف میکنند که بسان قهرمانی از دل سختیها بیرون آمده و قله افتخار را لمس کرده است. دقیقا به خاطر همین نگاه است که پیش و پس از هر دیدار مهمی که فغانی در آن سوت میزند، فضای دوقطبی ناخواستهای، به ویژه در فضای مجازی شکل میگیرد. دوگانهای که یک سویش «فغانیفَن»ها ایستادهاند و سوی دیگرش مخالفانی که او را به چشم یک «مهاجر» که رفتن را به ماندن ترجیح داده است. باوجود این ولی؛ هرگز کسی تصورش را نمیکرد، عکس علیرضا فغانی و دونالد ترامپ، پای او را به مسائلی فراتر از فوتبال و داوری هم بکشاند.یک لایک خبرساز
فغانی یکی از بهترین داوران کنونی حال حاضر دنیا است. این گزارهای تردیدناپذیر است. برخلاف تئوری توطئهای که این روزها ترسیم شده که با توجه به اعلام قبلی فیفا مبنی بر اهدای مدال توسط دونالد ترامپ، فغانی عامدانه به عنوان داور فینال انتخاب شده، این داور ایرانی بر اساس شایستگیهای تردیدناپذیر به این مهم رسیده است. قضاوت کمنقص او در فینال هم صحهای بر این ادعا گذاشته است. مابقی ماجرا هم که پروتکلهای از پیشتعیینشدهای است که راه گریزی از آن نیست؛ هم مشخص بود که قرار است ترامپ مدال حاضران در فینال را اهدا کند و هم مشخص بود که تصاویر این اهدای مدال مخابره میشود. خرده گرفتن به علیرضا فغانی تا اینجای کار امری بیهوده است؛ به ویژه اینکه او به عنوان نماینده استرالیا در فینال سوت زده است.با این حال، فغانی، حتی به عنوان نماینده استرالیا، یک ایرانی است. این همان «اصلی» است که به تازگی سوژهای برای انتقاد از او در فضای مجازی شده است؛ یک دوقطبی جدید که این بار، داستان را غیرفوتبالی میکند. پس از فینال، غالبا از سوی طیفی خاص، فغانی مورد انتقاد قرار گرفته که بهتر بود برای گرفتن عکس یادگاری با دونالد ترامپ، سیاستمداری که چندی قبل در حمله به ایران ایفای نقش کرد، جا باز نمیکرد و یا دستکم آن «لایک» را نشان نمیداد. فغانی از این منظر از یک قهرمان به یک «متهم» تبدیل شده که به چندپارگی فضای موجود دامن زده است. هرچند او بیتفاوت نسبت به اتهاماتی که علیهاش به جریان افتاده، ترجیح داده همان عکسها را در صفحه اینستاگرامش بازتاب دهد؛ با نوشتن متنی که حاکی از «قدردانی برای فرصتی است که باعث شده بخشی از تاریخ فوتبال باشد».
علاوه بر این، مهدی توتونچی و جواد خیابانی نیز نسبت به دیدار علیرضا فغانی و دونالد ترامپ واکنش نشان دادند که ویدیو آن را در ادامه میتوانید مشاهده کنید.
علی اکبر رائفیپور نیز در شبکه اجتماعی ایکس نسبت به این اتفاق واکنش نشان داد و نوشت: «آغای داور ای کاش لاقل به صورت نمادین به او کارت قرمز نشان میدادی»

اکانت منتسب به علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی ایران، نیز در ایکس نوشت: «غیرت اگر بود، به جای فشردن دست قاتل گلویش را میدرید.» البته دبیر و فدراسیون کشتی اعلام کردهاند که وی هیچ حسابی در پلتفرم ایکس ندارد.

صفحه هواداری وحید شمسایی، سرمربی تیم ملی فوتسال ایران، نیز نوشت: «قیمت خون هموطنت چند آقای فغانی؟!»

مهدی هاشمینسب، فوتبالیست سابق و مربی فوتبال، اما واکنش متفاوتی داشت؛ هاشمینسب با انتشار یک تصویر از علیرضا فغانی در استوری اینستاگرام خود نوشت: «افتخار ایران»

اما خودِ علیرضا فغانی با انتشار تصویرش در کنار دونالد ترامپ و جیانی اینفانتینو در اینستاگرام نوشت: «خوشحالم که بار دیگر به بخشی از تاریخ فوتبال تبدیل شدم.»

در ادامه و پس از انتقاداتی که درباره خوشوبشهای شب گذشته فغانی با رئیسجمهور آمریکا در فینال جام باشگاههای جهان مطرح شد، علیرضا فغانی کامنتهای پست خود در اینستاگرام را بست.

ویدیو مربوط به لحظه دریافت مدال علیرضا فغانی را نیز در ادامه میتوانید تماشا کنید.
یکی خون میده و برای امنیت مردمش و کشورش شهید میشه یکی میره از دشمن مدال میگیره! این دو خیلی تفاوت داره و ضد هم هست. هرکس عقیده ای داره دیگه.
الان یه عده میان میگن ورزش رو سیاسی نکنید ورزش سیاسی نیست!
حالا سوال اگه ورزش سیاسی نیست چرا بعد از حمله روسیه به اوکراین تیم ملی روسیه و باشگاه های روسیه کلا تحریم شدن!؟
الان دارن میگن فغانی به عنوان نماینده استرالیا رفته و نه به عنوان نماینده ایران رفته و طبیعی بود که عکس العمل در مقابل ترامپ نشون نده خب چند روز دیگه میبینی برخی سلبریتی های داخلی به فغانی تبریک میگن و ازش تمجید میکنن اگه فغانی از استرالیا رفته و نماینده استرالیا هست چرا ما ایرانی باید خوشحال باشیم!؟
خدا وکیل برخی سلبریتی ها برخی از افراد از این حجم از تناقض پاره نمیشید!؟
فراموش نکنیم هر کسی پارسی حرف زد لزومن ایرانی نیست
ایرانی های واقعی کسایی هستن که در هیچ شرایطی به کشور و مردمشون پشت نمیکنن همین دانشمندان هسته ای و سایر دانشمندانی که شهید شدن میتونست پذیرش بهترین کشورها و بهترین دانشگاه ها رو بگیرن و از ایران برن ولی چرا با همه این سختی ها پای کشورشون موندن و در آخر خون دادن تا ایران باشه!؟ چون این خاک و مردمش و آینده ایران براشون مهم بود نه چهارتا عنوان تقدیر نامه از یک کشور خارجی
همین شهدای نظامی کشور که با علم بر این که میدونستن اولین هدف دشمن در حمله به کشور زدن پدافند هست ولی موندن پای کار پدافند تا خون بدن ولی خون یک ایرانی بیشتر ریخته نشه
اونوقت تو همین وضعیت برخی سلبریتی ها از ترس اینکه نکنه پیجشون بسته بشه یا فالو هاشون بریزی عکس العمل خاصی نشون ندادن
شهید چمران جمله قشنگی داره میگه وقتی شیپور جنگ به صدا میاد مرد از نامرد مشخص میشه
با مدال گرفتن و دست دادنش کاری ندارم. بالاخره یک رویه رسمیه و انجام ندادنش قطعا براش تبعاتی داره. ولی وقتی دیدم همین عکس با ترامپ رو با افتخار گذاشته توی اینستاگرامش برام مشخص شد که …بیش نیست. البته درهرصورت به عنوان کسی که دیگه ملیت ایرانی نداره قضاوت کردنش در میادین بینالمللی افتخاری برای ایران نیست. این هم مثل بقیه ورزشکارانی که زیر پرچم کشورهای دیگه مسابقه میدن. ترامپ هم …زیادی خورده اون رو ایرانی اصیل نامیده.
…. حالا چرا فغانی نباید با ترامپ خوش و بش کنه ؟؟؟؟؟