پدرو پاسکال این روزها همه‌جا دیده می‌شود. این بازیگر ۵۰ ساله که نقش اصلی پروژه‌های بزرگ تلویزیونی و سینمایی مثل آخرین بازمانده از ما (The Last of Us) را ایفا کرده، در طول امسال چندین‌بار در فضای مجازی وایرال شده است.
حالا، پیش از ورودش به دنیای مارول در نقش رید ریچاردز در فیلم چهار شگفت‌انگیز: گام‌های نخست، دوباره نامش سر زبان‌ها افتاده و این‌بار به‌خاطر چیزی که طرفدارانش آن را «اضطراب دختر جذاب» نامیده‌اند.
پاسکال در یکی از مصاحبه‌های خود در سال ۲۰۲۳، به بلا رمزی، هم‌بازی‌اش در سریال آخرین بازمانده از ما، گفته بود که هنگام قرار گرفتن در موقعیت‌های پراسترس، مثل فرش قرمز یا تورهای تبلیغاتی، برای کنترل اضطرابش دستش را روی سینه‌اش می‌گذارد یا با فردی نزدیک ارتباط فیزیکی برقرار می‌کند. با این حال، کاربران شبکه‌های اجتماعی اخیراً این روش کنار آمدن با اضطراب را که شامل تماس فیزیکی با هم‌بازی‌های زن از جمله ونسا کربی است، «عجیب و غریب» یا حتی «ترسناک» توصیف کرده‌اند.
دیدگاه متخصصان درباره تماس فیزیکی و اضطراب
در این باره، چند روان‌شناس توضیح داده‌اند که تماس فیزیکی با خود یا دیگری یکی از طبیعی‌ترین و مؤثرترین راه‌های مقابله با اضطراب است. به گفته آن‌ها، حدود یک‌پنجم بزرگسالان به نوعی از اختلالات اضطرابی دچار هستند.
به گفته متخصصان، گرفتن دست یک عزیز یا در آغوش کشیدن او، باعث ترشح هورمون‌هایی می‌شود که احساس آرامش، ارتباط اجتماعی و کاهش استرس را در بدن ایجاد می‌کنند. حتی قرار دادن دست روی سینه می‌تواند از ترشح هورمون‌های استرس‌زا جلوگیری کند و با تحریک عصب واگ، به بدن پیام دهد که زمان آرام شدن فرا رسیده است. اگرچه تماس فیزیکی جای دارو و درمان تخصصی را نمی‌گیرد، اما می‌تواند جلوی شروع یک حمله اضطرابی را بگیرد.
طرفداران دقیق و منتقدان نیز به موارد متعددی از تماس‌های بدنی پاسکال اشاره کرده‌اند. در یکی از مصاحبه‌های اخیر، او و ونسا کربی در جریان تبلیغات فیلم چهار شگفت‌انگیز: گام‌های نخست دست هم را گرفته، همدیگر را در آغوش کشیده و حتی صورت هم را لمس کرده‌اند. در مراسم فرش قرمز همین ماه، تصویری منتشر شد که در آن پاسکال دستش را روی شکم باردار کربی گذاشته بود. این رفتارها واکنش‌های متفاوتی را در پی داشته است.
یکی از کاربران شبکه ایکس گفته است:
چرا پدرو پاسکال فقط کنار بازیگرهای زن دچار اضطراب می‌شه، نه مردها؟!
در مقابل، برخی طرفداران پاسکال از او حمایت کرده‌اند. یکی از آن‌ها گفته بود:
به‌نظر من بیشتر عصبانیت از پدرو پاسکال به‌خاطر اینه که بعضی‌ها هنوز معنی واقعی رضایت رو نمی‌دونن.
اثرات آرام‌بخش تماس فیزیکی از نگاه روان‌شناسان
دکتر سوزان آلبرز، روان‌شناس بالینی در کلینیک کلیولند در ایالت اوهایو، گفته است:
لمس کردن یکی از طبیعی‌ترین و قوی‌ترین روش‌ها برای کاهش اضطراب است. این تماس می‌تواند شامل در آغوش گرفتن، گرفتن دست یا حتی گذاشتن دست روی قلب باشد.
آلبرز توضیح داده که عامل اصلی این اثر، هورمونی به نام اکسی‌توسین است که به «هورمون عشق» یا «هورمون نوازش» معروف است.
این هورمون توسط هیپوتالاموس که مرکز کنترل هورمونی مغز است، در موقعیت‌هایی مثل زایمان و شیردهی ترشح می‌شود. همچنین، هنگام تماس فیزیکی با دیگران هم آزاد می‌شود تا حس اعتماد ایجاد کند.
آلبرز تأکید کرده که این احساس آرامش ریشه در دوران نوزادی دارد و کودک با در آغوش گرفتن، تکان دادن یا نوازش والدین آرام می‌شود.
این الگوها از همان ابتدا سیستم عصبی ما را شکل می‌دهند و در بزرگسالی نیز آن مسیرهای آرامش‌بخش در ذهن ما فعال می‌مانند.
آزمایش‌های هری هارلو، روان‌شناس دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی نیز این نکته را تأیید کرده‌اند. در این آزمایش‌ها، میمون‌های نوزاد از مادرانشان جدا شده بودند و بسیاری از آن‌ها برای دریافت حس آرامش، به پارچه‌های نرم می‌چسبیدند، درست مثل نوزادی که به لمس مادر نیاز دارد.
راهکاری ساده برای آرامش
دکتر مایکل وتر، روان‌شناس بالینی در لس‌آنجلس، هم تأکید کرده که همیشه برای کاهش اضطراب نیاز به فرد دیگری نیست.
لمس کردن سینه، به‌خصوص با حرکت آهسته و آگاهانه، نوعی لمس عاطفی به حساب می‌آید که می‌تواند احساس امنیت و حضور در لحظه ایجاد کند.
این نوع تماس، عصب واگ را فعال می‌کند. این عصب بخشی از سیستم عصبی پاراسمپاتیک است که عملکردهایی مثل گوارش، ضربان قلب و سیستم ایمنی را تنظیم می‌کند.
هنگامی که عصب واگ تحریک می‌شود، ترشح کورتیزول کاهش می‌یابد. کورتیزول هورمونی است که در زمان استرس فعال شده و بدن را وارد حالت «جنگ یا گریز» می‌کند. کاهش آن به بدن کمک می‌کند که آرام شود.
این لمس به مغز این پیام را می‌دهد: من خوبم. من اینجا هستم. من در امانم. این پیام درونی می‌تواند زنجیره افکار مضطرب را قطع کرده و فرد را دوباره به لحظه حال بازگرداند.
اریکا شوارتزبرگ، روان‌درمانگر نیویورکی، نیز باور دارد که پاسخ سیستم عصبی پاراسمپاتیک همراه با تنفس آهسته، احساسی شبیه به در آغوش گرفتن ایجاد می‌کند و می‌تواند برای افرادی که دچار اضطراب هستند و احساس بیش‌تحریکی یا بی‌ثباتی دارند، بسیار مؤثر باشد.
بدون نظر