ایواندر هالیفیلد یک چهره افسانه‌ای در دنیای بوکس است. او با رکورد بسیار قابل توجه ۴۴ پیروزی، ۱۰ باخت و ۲ تساوی از دنیای حرفه‌ای خداحافظی کرد، و به شکلی تحسین‌برانگیز برای مدت طولانی در رینگ ماند و تا اواخر دهه چهارم زندگی‌اش در بالاترین سطح بوکس حضور داشت.
در طول دوران حرفه‌ای‌اش، هالیفیلد چهار بار قهرمان سنگین‌وزن شد و در هر دو دسته سنگین‌وزن و سنگین وزن سبک به قهرمانی بلامنازع رسید. او در مبارزاتش با نام‌های بزرگی همچون مایک تایسون، جورج فورمن، لری هولمز، ریدیک بو و لنوکس لوئیس مبارزه کرد که همگی از ترسناک‌ترین متخصصان ناک‌اوت دنیای بوکس بودند، اما هالیفیلد با لقب «اصل جنس» (The Real Deal) تنها یکی از آنها را به عنوان کسی که سنگین‌ترین ضربه مشت را وارد می‌کرد، معرفی کرده است.
مبارزاتی که هالیفیلد بیشتر با آنها شناخته می‌شود، دو مبارزه با مایک تایسون بود، در روزگاری که تایسون به عنوان یکی از ترسناک‌ترین بوکسورها در تاریخ این ورزش شناخته می‌شد و ۴۴ ناک‌اوت در کارنامه داشت. بزرگ‌ترین ناک‌اوت‌های تایسون در مبارزه با لری هولمز، مایکل اسپینکس و فرانک برونو بود. به طور خاص، مبارزه دوم این دو در ژوئن ۱۹۹۷ که به عنوان «مبارزه گاز» (The Bite Fight) شناخته می‌شود، بیشتر به یادها مانده است، زمانی که تایسون در راند سوم به دلیل گاز گرفتن بخشی از گوش هالیفیلد دیسکوالیفه و بازنده شد.
هالیفیلد در این مبارزه دو بار گاز گرفته شد، اما داور اولین مورد را ندید. پیش از آن، در اولین مبارزه، هالیفیلد به‌طور کامل از تایسون سرتر بود و در راند ششم او را به روی زمین انداخت، در مبارزه‌ای که پیش از شروع آن همه طرفداران و تماشاگران روی برد تایسون شرط‌بندی کرده بودند اما هالیفیلد توانست این بوکسور ترسناک را در راند یازدهم ناک‌اوت کند.
مبارزات معروف دیگری که هالیفیلد در آنها حضور داشت، دوئل‌ها برای قهرمانی بلامنازع سنگین‌وزن با لنوکس لوئیس بود، بوکسوری که خود ۳۲ پیروزی با ناک‌اوت مقابل نام‌هایی چون برونو، تامی موریسون، داناوان راداک، حسیم رحمان و مایک تایسون داشت. این مبارزات برخلاف مبارزات با تایسون برای هالیفیلد خوب پیش نرفتند. نتایج رسمی مبارزه اول تساوی و در دومی پیروزی با رأی جامع داوران برای بوکسور بریتانیایی‌ها بود، اما همه بر این باور بودند که لوئیس در اولین مبارزه عملکرد بهتری داشت و پیروزی از او گرفته شد.
سه مبارزه با ریدیک بو در اوایل دوران حضور هالیفیلد در سنگین‌وزن رخ داد. اولین مبارزه این دو در نوامبر ۱۹۹۲ بود، در حالی که هالیفیلد چهارمین دفاع خود از عنوان بلامنازع سنگین‌وزن را انجام می‌داد. بو با رکورد ۳۱ پیروزی و ۲۸ ناک‌اوت وارد رینگ شد. او در اولین مبارزه قهرمان را از تاج‌وتختش پایین کشید، اما هالیفیلد در سال بعد انتقام آن شکست را گرفت، البته این بار نه برای عنوان بلامنازع. بو در نهایت با پیروزی در مبارزه سوم در نوامبر ۱۹۹۵ با ناک‌اوت فنی در راند هشتم، رقابت بین این دو را به نفع خود تمام کرد.
سومین دفاع هالیفیلد از عنوان قهرمانی بلامنازع، پس از ناک‌اوت باستر داگلاس در راند سوم در اکتبر ۱۹۹۰ و پیروزی بر برت کوپر، مقابل لری هولمز، «قاتل ایستونیبود که پس از بازگشت دوباره به مسابقات بعد از بازنشستگی دوم خود بدنبال شکست از مایک تایسون اتفاق می‌افتاد. بهترین دستاورد هولمز پیروزی در سال ۱۹۸۰ برابر محمد علی کلی بود، اما در آن زمان علی از اوج خود فاصله داشت. به‌جز پیروزی بر علی، هولمز در دهه ۸۰ میلادی تعداد زیادی ناک‌اوت به ثبت رسانده بود. هالیفیلد در برابر هولمز کار آسانی نداشت، اما در نهایت موفق شد پیروزی با رأی جامع داوران را بدست آورد و به سلطنت خود در دسته سنگین وزن ادامه دهد.
انتخاب سنگین‌ترین ضربات مشت تاریخ از نگاه ایواندر هالیفیلد
این جورج فورمن است که هالیفیلد او را بوکسوری می‌داند که سهمگین‌ترین ضربات مشت را به او وارد کرده است. در مبارزه این دو در آوریل ۱۹۹۱، این اولین دفاع از عنوان قهرمان بلامنازع برای هالیفیلد بود. فورمن توانست هم بزرگ‌ترین ضربات حریفش را تحمل کند و هم چند ضربه سهمگین خود را وارد کند که بیشترشان به هدف خوردند، به‌طوری که هالیفیلد احساس کرد پس از آسیب‌هایی که دیده، دندان‌هایش را از دست داده است. با اینکه هالیفیلد در نهایت پیروز شد، این موضوع تأثیری بر میراث “بیگ جورج” نگذاشت.
پیش از این مبارزه، فورمن خودش در مسیر بازگشتی قرار داشت که از سال ۱۹۸۷ آغاز شد، بعد از اینکه او در سال ۱۹۷۷ بدنبال شکست از جیمی یانگ از دنیای بوکس خداحافظی کرده بود. اگرچه او بیشتر به‌خاطر شکست در مبارزه مشهور به «غرش در جنگل» در سال ۱۹۷۴ برابر علی شناخته شده است، در این دوره بود که فورمن نام‌های بزرگ بوکس دهه ۷۰، مانند کن نورتون و جو فریزر (در دو مبارزه) را به بیرحمانه‌ترین شکل ممکن ناک‌اوت کرد. متوقف کردن فریزر در راند دوم اولین مبارزه اش با او، فورمن را قهرمان بلامنازع سنگین وزن بوکس کرد. خوشبختانه، پیروزی فورمن در برابر مایکل مورر در سال ۱۹۹۴ که او را به مسن‌ترین قهرمان سنگین‌وزن تاریخ بوکس تبدیل کرد، توانست خاطره بد آن شکست سنگین در زئیر را از ذهن او و طرفدارانش پاک کند.
در گفتگو با ESNNEWS، ایواندر هالیفیلد فاش کرد که چگونه این بوکسور با ۶۸ ناک‌اوت در کارنامه‌اش، بیشترین آسیب را به او وارد کرد: «کسی که سنگین‌ترین ضربات را به من وارد کرد، جورج فورمن بود. او یک‌بار در راند یازدهم من را زد و وقتی به گوشه رینگ برگشتم، گفتم: آیا تمام دندان‌هایم را خرد کرده است؟»
بدون نظر