دریاچه ارومیه به دلیل ترکیبی از عوامل طبیعی و انسانی، به یک بستر نمکی تبدیل شده است. از اواسط دهه ۱۳۸۰، روند خشک شدن این دریاچه آغاز شد و تاکنون نیز ادامه دارد.
عوامل اصلی این اتفاق تغییرات اقلیمی و کاهش بارندگی بوده که موجب افزایش تبخیر شده است. علاوه بر این، توسعه بی‌رویه کشاورزی و ساخت سدها روی رودخانه‌های تغذیه‌کننده، آب ورودی به دریاچه را به شدت کاهش داده است. احداث میان‌گذر شهید کلانتری نیز جریان طبیعی آب را مختل کرده و به تسریع روند خشکی کمک کرده است.
امروزه، غلظت نمک در آب باقی‌مانده به حدی بالا رفته (تا ۴۰۰ گرم در هر لیتر) که نمک دیگر قابل حل شدن نیست و به صورت بلورهای نمکی روی سطح دریاچه رسوب کرده است. این وضعیت، حیات اکوسیستم دریاچه را نابود کرده، گونه‌های بومی مانند آرتمیا را از بین برده و منجر به مهاجرت یا مرگ پرندگان شده است. علاوه بر این، با خشک شدن دریاچه، طوفان‌های نمکی شکل گرفته‌اند که نمک و آرسنیک را به هوا بلند کرده و سلامتی میلیون‌ها نفر از ساکنان اطراف را تهدید می‌کنند.
بدون نظر