برخی از بهترین بازیکنان در تاریخ فوتبال، شهرت خود را مدیون مهارت خارق‌العاده‌شان در دریبل زدن هستند.
برزیل در طول سال‌ها بازیکنان افسانه‌ای زیادی با تکنیک استثنایی تولید کرده است.
لیونل مسی بهترین دریبل‌زن نسل خود است، اما برخی از بزرگان گذشته در این زمینه از او پیشی گرفته‌اند.
وقتی فوتبال برای اولین بار در نیمه دوم قرن بیستم در زمین‌های مدارس عمومی انگلیس به محبوبیت رسید، دریبل زدن مهم‌ترین مهارت برای یک بازیکن محسوب می‌شد. در زمانی که پاس دادن عملاً به عنوان عملی از روی ترس در نظر گرفته می‌شد، تسلط بر توپ اهمیت بالایی داشت.
این بازی در دهه‌های بعدی تکامل یافت، اما بازیکنانی که می‌توانستند از میان انبوهی از بازیکنان عبور کنند و سبک بازی آزادانه و باتکنیکی را به نمایش بگذارند، همیشه تحسین همگان را برانگیخته‌اند. بهترین گلزنان کسانی هستند که برنده را تعیین می‌کنند، بزرگ‌ترین مدافعان مهم‌ترین نقش را در قهرمانی‌ها دارند، اما این بهترین دریبل‌زن‌ها هستند که قلب‌ها و اذهان تماشاگران و طرفداران فوتبال را تسخیر می‌کنند.
عوامل رتبه‌بندی
آمار: تعداد دریبل‌های انجام شده و موفقیت‌آمیز با نرخ موفقیت بالا، مهم‌ترین عوامل هستند.
شهرت: علاوه بر آمار دقیق دریبل‌ها که برای همگان در دسترس نیست، روایت‌های تحسین‌برانگیز سایر بازیکنان، مربیان و ناظران نیز در نظر گرفته می‌شود.
سطح رقابت: عبور از بهترین مدافعان جهان در بالاترین سطح، اهمیت بیشتری دارد.
تداوم و ماندگاری: تنها بهترین‌ها توانسته‌اند مجموعه‌ای از مهارت‌ها را بسازند که بتوانند به طور مداوم حریفان را فریب دهند.
ادی گری تمام دوران حرفه‌ای خود را بین سال‌های ۱۹۶۵ تا ۱۹۸۳ در باشگاه لیدز یونایتد گذراند و نقشی کلیدی در دوران طلایی این باشگاه تحت هدایت دان روی داشت. وینگر اسکاتلندی با مهارت فوق‌العاده دریبل‌زنی خود، در دردسرسازی برای مدافعان کناری حریف و خلق فضا برای سایر بازیکنان مهارت بسیاری داشت.
دومین گل گری در مقابل برنلی در یک مسابقه لیگ در آوریل ۱۹۷۰ هنوز خک یکی از بهترین گل‌های تاریخ ۱۰۵ ساله تیم لیدزیونایتد محسوب می‌شود. این بازیکن اسکاتلندی توپ را از جناح چپ گرفت، از میان چندین مدافع عبور کرد و توپ را از دروازه‌بان عبور داد و به درون دروازه فرستاد. او بعداً دو بار مربیگری لیدز یونایتد را بر عهده گرفت.
جیانفرانکو زولا دوران بازی ۲۱ ساله پر از موفقیتی داشت و در باشگاه‌هایی مانند ناپولی و چلسی توپ زد. در زمان حضورش در چلسی، زولا به یکی از بهترین بازیکنان تاریخ باشگاه تبدیل شد و شش جام از جمله دو جام حذفی را همراه با تیم به دست آورد. همچنین، این بازیکن ایتالیایی بین سال‌های ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۷، ۳۵ بازی ملی برای کشورش انجام داد.
به دلیل مرکز ثقل پایین و کنترل عالی روی توپ در فضاهای محدود، گرفتن توپ از زولا دشوار بود و حریفان در رویارویی با او به دردسر می‌افتادند. برایان لادروپ، که در سال ۱۹۹۸ با زولاد در چلسی همبازی بود، در سال ۲۰۰۸ ترکیب ایده‌آل خود را انتخاب کرد و زولا را در آن قرار داد و او را «جادوگر» توصیف کرد. لادروپ درباره زولا گفت:
«جادوگر» کارهایی با توپ انجام می‌داد که من قبل یا بعد از آن هرگز ندیده‌ام. تکنیک بی‌نظیر و تعادل فوق‌العاده‌ای داشت، تقریباً یک نسخه کپی از مارادونا، که در ناپولی با او بازی کرده بود. ضربات ایستگاهی او فوق‌العاده بود. یک هنرمند واقعی که می‌توانست چیزهایی درباره فوتبال به شما نشان دهد که نمی‌دانستید و مکمل کامل برای یک مهاجم بزرگ و قدرتمند بود.
پل گسکوئین یکی از با استعدادترین بازیکنانی بود که پیراهن تیم ملی انگلیس را بر تن کرده است. در سطح باشگاهی، او در تیم‌هایی مانند نیوکاسل یونایتد، تاتنهام هاتسپر، رنجرز و اورتون بازی کرد و در سال ۱۹۹۱ با تاتنهام قهرمانی جام حذفی را به دست آورد.
«گازا» نزدیک بود برای تیم ملی کشورش نیز دستکم یک جام ببرد، اما در جام جهانی و جام ملت‌های اروپا در دو نیمه‌نهایی مقابل آلمان شکست خوردند. با وجود حواشی خارج از زمین، گسکوئین در لحظات حساس در زمین عملکرد فوق‌العاده‌ای داشت. بهترین لحظه او در پیراهن تیم ملی انگلیس مقابل اسکاتلند در یورو ۹۶ بود؛ جایی که توپ را با یک ضربه والی به تور دروازه حریف دوخت و جشن مشهور «صندلی دندانپزشکی» را اجرا کرد. این هافبک هجومی سابق، هنوز هم یکی از بااستعدادترین فوتبالیست‌های تاریخ انگلیس است.
روبرتو باجو یکی از محبوب‌ترین و بهترین فوتبالیست‌های قرن بیستم بود. او دو عنوان سری آ را همراه با یوونتوس و آث میلان کسب کرد و در جام جهانی ۱۹۹۴ نایب‌قهرمان شد، جایی که ضربه پنالتی تعیین‌کننده‌ای را در فینال مقابل برزیل را از دست داد و بسیاری او را با همین پنالتی به یاد می‌آورند.
این هافبک ایتالیایی بازیکنی اسطوره‌ای بود که به خاطر توانایی‌اش در عبور راحت از مدافعان و ضربات استادانه ایستگاهی شناخته می‌شد. در اوایل دهه ۱۹۹۰، بازیکنان معدودی از باجو بهتر بودند. او در سال ۱۹۹۳ توپ طلای اروپا را به دست آورد و سال بعد نفر دوم شد. با وجود عدم کسب قهرمانی با تیم ملی کشورش، باجو هنوز به عنوان یکی از بهترین فوتبالیست‌های ایتالیایی به یاد آورده می‌شود.
زیکو دوران حرفه‌ای خود را در فلامینگو آغاز کرد و در سال ۱۹۷۱ اولین بازی حرفه‌ای خود را انجام داد. او ۱۲ سال در این باشگاه ماند و سه بار قهرمانی لیگ برزیل را کسب کرد، و البته قهرمانی کوپا لیبرتادورس در سال ۱۹۸۱. بعدها زیکو برای تیم‌های اودینزه و کاشیما آنتلرز نیز به میدان رفت. در اواسط دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰، این بازیکن برزیلی به یکی از بهترین بازیکنان جهان تبدیل شد و در رده باشگاه و تیم ملی خوش درخشید.
زیکو برای تیم ملی کشورش ۷۱ بازی انجام داد و پنجمین گلزن برتر تاریخ فوتبال برزیل است. تکنیک و عملکرد فردی خیره‌کننده او باعث شد تا سه بار جایزه بهترین بازیکن سال آمریکای جنوبی را دریافت کند. قدرت دریبل‌زنی زیکو همراه با توانایی او در زدن ضربات ایستگاهی، جایگاه او را به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال برزیل تثبیت کرد.
دنیس برگکمپ بازیکن جوانی بود که از رده‌های پایه آژاکس آمده و اولین بازی خود را زمانی انجام داد که یوهان کرویف سرمربی باشگاه بود. با گذشت سال‌ها، برگکمپ به یک گلزن تمام عیار تبدیل شد که می‌توانست در مواقع لازم تکنیک و خلاقیت خود را نشان دهد. عملکرد او در آمستردام باعث شد تا اینتر میلان در سال ۱۹۹۳ این بازیکن هلندی را خریداری کند.
پس از دشواری در سازگاری با بازی در سری آ، برگکمپ در سال ۱۹۹۵ به آرسنال پیوست و باقی دوران حرفه‌ای خود را در شمال لندن گذراند. در اینجا بود که وی سطح واقعی بازی خود را در یکی از بهترین لیگ‌های جهان به نمایش گذاشت و مهارت فوق‌العاده دریبل‌زنی او باعث شد بیش از یک دهه جزو مهره‌های اصلی تیم آرسنال باشد.
جان بارنز با پدری که زندگی بزرگسالی‌اش را در ارتش جامائیکا گذرانده بود، از همان ابتدا به انضباط خود افتخار می‌کرد. حتی هنگام انجام عمل ظاهراً ساده فریب دادن حریف، بال چپ سابق لیورپول رویکردی نظام‌مند داشت و هر حرکتش را دقیقاً متناسب با موقعیت بدن حریف انجام می‌داد.
مشهورترین گل بارنز پس از تحلیل و عبور کامل از خط دفاع برزیل در یک بازی دوستانه در سال ۱۹۸۴ به ثمر رسید. او بین شش بازیکن حریف حرکتی شبیه رقصی از پیش تمرین شده انجام داد و با یک حرکت فریبنده دیگر دروازه‌بان را نیز جا گذاشت. بازیکن افسانه‌ای لیورپول همواره صحبت‌ها در مورد تکنیک بالای دریبل مقابل برزیل را اغراق دانسته و حتی یک بار گفته بود گل بهتری برای واتفورد مقابل روترهام زده است.
با وجود اینکه دوران حرفه‌ای او با مصدومیت‌های فراوان همراه بود، «اُ فنومنو» بازیکنی شایسته چنین لقب فوق‌العاده‌ای بود. رونالدو در سال ۱۹۹۳ وارد فوتبال حرفه‌ای شد و تنها چهار سال بعد، در ۲۱ سالگی، جوان‌ترین برنده توپ طلای اروپا لقب گرفت؛ رکوردی که تقریباً سه دهه پس از آن هنوز پابرجاست.
چه برای پی‌اس‌وی، اینتر میلان، بارسلونا یا رئال مادرید، رونالدو در دوران اوجش مهاجمی کامل بود که توانایی تمام‌کننده کشنده‌ای داشت و در عین حال چشم‌های تیزبینی نیز برای پاس داشت. همچنین رونالدو دریبلر ترسناکی بود و می‌توانست با پاهای سریع و حرکات چابک خود، کل مدافعان حریف را پشت سر بگذارد. تا زمان بازنشستگی در ۲۰۱۱، رونالدو به‌حق به عنوان یک افسانه‌های مطلق دنیای فوتبال شناخته می‌شد.
در یک دهه بین پیوستن ادن هازارد به چلسی در سال ۲۰۱۲ و بازنشستگی‌اش پس از دورانی کم‌اثر در رئال مادرید، این نابغه بلژیکی دقیقاً ۹۹۹ دریبل موفق انجام داد. تنها لیونل مسی توانست از مرز دریبل‌هایی چهار رقمی عبور کند، اما هازارد درصد موفقیت بالاتری در عبور از مدافعان حریف داشت.
علاوه بر ساعت‌ها تمرین در حیاط خانه با برادرانش، هازارد به لحاظ فیزیکی برتری طبیعی داشت. او در اوج دوران خود ۱۷۵ سانتیمتر قد و ۷۶ کیلوگرم عضله داشت؛ مرکز ثقل پایین به او اجازه می‌داد به راحتی از حریفان بلندتر عبور کند و آن‌ها را دور بزند. یایا توره، هافبک سابق منچسترسیتی، بارها گفته بود که پاها و لگن قوی هازارد نیز نقش مهمی در عبور از مدافعان داشت.
وقتی توپ به هازارد می‌رسید، او حرکت حریف را حدس می‌زد و تا آخرین لحظه صبر می‌کرد، سپس با استفاده از باسن خود راه را بر آن‌ها می‌بست. این کار حریف را به عقب می‌راند، درست شبیه یک ضربه مشت و سپس بین خود و مدافع فضای مناسب را ایجاد می‌کرد، با سرعت و قدرت فرار می‌کرد و یک حمله را آغاز می‌نمود.
او چنان بازیکن خوبی بود که نامش دوبار تکرار شد! جی-جی اوکوچا در دهه اول دوران حرفه‌ای خود در آلمان، ترکیه و فرانسه بازی کرد و به طور خاص، در دهه ۹۰ برای آینتراخت فرانکفورت، فنرباغچه و پاری سن ژرمن درخشید. در این دوران ، او یکی از تکنیکی‌ترین شماره ۱۰های اروپا بود و مهارت‌هایش در کار با توپ، در بهترین حالت، خیلی ساده و بدون زحمت به نظر می‌رسید.
اما بیشتر مردم اوکوچا را به خاطر دوران حضورش در بولتون واندررز که در ۲۰۰۲ به آن پیوست، به یاد دارند. تحت هدایت سم آلاردایس، اوکوچا اغلب آزادی کاملی در میانه میدان داشت تا آنچه با توپ می‌توانست را انجام دهد، و به همین خاطر هرگز از نشان دادن تکنیک بالای خود برای دریبل زدن حریفان مضایقه نکرد.
آمار دوران حرفه‌ای
ملیت: نیجریه
باشگاه‌های برجسته: آینتراخت فرانکفورت، فنرباغچه، پاری سن ژرمن، بولتون واندررز
بازی‌ها: ۴۹۴
گل‌ها: ۱۰۱
افتخارات اصلی: جام ملت‌های آفریقا
۱۰. زین‌الدین زیدان
۱۹۸۹-۲۰۰۶
یکی از بهترین هافبک‌های هجومی تاریخ فوتبال، زین‌الدین زیدان دوران حرفه‌ای خود را با تیم کان شروع کرد و در ۱۹۹۲ به بوردو پیوست، جایی که کم‌کم نام خود را بر سر زبان‌ها انداخت. زیدان در سال ۱۹۹۶ به ایتالیا رفت و به یوونتوس ملحق شد، جایی که ارزشش را به رخ کشید. او به یووه کمک کرد تا افتخارات زیادی کسب کند و در همان سال، ۱۹۹۸، که با فرانسه قهرمان جام جهانی شد، توپ طلا را نیز به دست آورد.
زیدان در سال ۲۰۰۱ به رئال مادرید پیوست و پنج سال بعد در همین باشگاه بازنشسته شد. زیزو در طول دوران حرفه‌ای‌اش به عنوان دریبل‌زنی استثنایی شناخته می‌شد و توانایی‌هایش در کار با توپ مورد تحسین هم‌نسلانش بود. اسطوره فرانسوی که اکنون سرمربیگری می‌کند، می‌توانست طوری فضا را با توپ کنترل کند که کمتر بازیکنی توانایی آن را داشته است.
نیمار در طول دوران حرفه‌ای خود القاب بسیاری دریافت کرده است؛ برخی از آن‌ها مناسب چاپ نیست، اما روبینیو، محصول دیگر آکادمی سانتوس، بهترین توصیف را از این بازیکن ارائه کرده و هم‌وطنش را «مترادف بازی نمایشی» نامید.
نوع اجرای مهارت‌های او می‌توانست بسیار متفاوت باشد، اما در بهترین حالت، تماشای تکنیک او لذت‌بخش بود. در دوره‌ای که فوتبال از مهارت‌های فردی فاصله گرفته و به انضباط جمعی در بالاترین سطح رسیده، این بازیکن برزیلی هر مسابقه را با دریبل‌ها و عبورهای تماشایی‌اش از مدافعان حریف جذاب‌تر می‌کرد. این کار فقط جنبه نمایشی نداشت، بلکه نتایج خوبی هم در پی داشت و به همین خاطر بود که توانست جای پله را به عنوان بهترین گلزن تاریخ تیم ملی برزیل بگیرد.
آمار دوران حرفه‌ای
ملیت: برزیل
باشگاه‌های برجسته: سانتوس، بارسلونا، پی‌اس‌جی، الهلال
عمر سیووری بازیکنی بود که راحت می‌شد او را دوست نداشت. خشن و عبوس، لقبش «ال کابزون» (سر بزرگ) کاملاً شایسته او بود. همچنین به او لقب «ال گران زوردو» (چپ پای بزرگ) داده بودند که این هم لقبی شایسته و دقیق بود.
سیووری نقش کلیدی در یوونتوس دوران ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ داشت و می‌توانست با توپ هر کاری انجام دهد، به شرط آنکه با پای چپش باشد. این مهاجم بالفطره از تحقیر حریفان لذت می‌برد و توپ را از بین پاهای باز آن‌ها عبور می‌داد. جیانی آنیلی، مالک یوونتوس، او را «عادت بد» خوانده بود.
با وجود همه اختلافاتی که سبک بازی‌اش ایجاد می‌کرد، تاثیر ماندگار سیووری در یوونتوس تحسین همگان را برانگیخت. پس از مرگ سیووری در ۲۰۰۵، بزرگ‌ترین روزنامه ورزشی ایتالیا با تیتر «خداحافظ نابغه» منتشر شد.
وقتی یک خبرنگار هیجان‌زده از استنلی متیوز خواست حرکت چرخش بدن خاصش را نشان دهد، هافبک چپ انگلیسی با لبخندی تلخ پاسخ داد: «متاسفم، آقا، اما نمی‌توانم این حرکت را با خونسردی انجام دهم». متیوز اولین اسطوره فوتبال انگلیس بود، نه به خاطر زدن گل‌های زیاد زیرا او تنها در یک فصل از ۲۹ فصل دوران بازی‌اش ش بیش از ۱۰ گل زد؛ بلکه به‌خاطر مهارتش در دریبل‌زنی.
«جادوگر دریبل» تنها افتخار بزرگ باشگاهی‌اش را در سال ۱۹۵۳ کسب کرد و بلک‌پول را در فینال جام حذفی به پیروزی ۴-۳ مقابل بولتون رساند. گل‌های استن مورتنسن در آن بازی خاطره‌انگیز بود، اما این بازی برای همیشه «فینال متیوز» لقب گرفت. پله، او را «مردی که به ما آموخت فوتبال چگونه باید بازی شود» خطاب کرده است.
آمار دوران حرفه‌ای
ملیت: انگلیس
باشگاه‌های برجسته: استوک سیتی، بلک‌پول
بازی‌ها: ۸۵۷
گل‌ها: ۹۱
افتخارات اصلی: لیگ دسته اول، جام حذفی انگلیس
۶. رونالدینیو
۱۹۹۸-۲۰۱۵
تکنیک و مهارت حیرت‌انگیز رونالدینیو با استعداد ذاتی به‌دست نیامده بود، بلکه به خاطر ساعت‌ها بازی در خیابان‌ها با کودکان، مردان و اغلب با سگش بوم‌بوم، «یک سگ واقعی برزیلی»، شکل گرفت. رونالدینیو خود در مورد تاثیر بی‌نظیر این تجربیات روی تکنیک بالایش می‌گوید: «وقتی در اروپا بازی می‌کنید، چند مدافع شما را به یاد بوم‌بوم می‌اندازند».
ستاره افسانه‌ای سابق بارسلونا تجسم تکنیک برزیلی است و در ریوگرانده دو سول رشد کرد، منطقه‌ای که «بر اهمیت بازی فیزیکی تاکید داشت»، همان‌طور که لوئیز فیلیپه اسکولاری، سرمربی سابق تیم ملی گفته بود. یکی از مربیان دوران نوجوانی رونالدینیو با دیدگاهی منفی به آینده او گفته بود: «هرگز به عنوان فوتبالیست موفق نخواهی شد»، اما خوشبختانه او به صحبت‌های مربی‌اش گوش نداد.
یوهان کرویف کنترل کاملی روی توپ داشت و تکنیک بی‌نظیر خود را با بازی در خیابان‌های ناهموار آمستردام پرورش داد، اما هیچ‌گاه هدفش تحقیر حریفان نبود. اسطوره فوتبال هلند افتخار می‌کرد که تنها زمانی دریبل و عبور توپ از میان دو پای حریف را انجام می‌دهد که سریع‌ترین مسیر رسیدن به گل باشد.
حتی برخی از کسانی که با دریبل‌های کرویف احساس تحقیر شدن می‌کردند نیز نبوغ او را پذیرفتند. یان اولسون سوئدی اولین بازیکنی بود که با چیزی که بعدها به «چرخش کرویف» معروف شد مواجه گردید؛ جام جهانی ۱۹۷۴ او بی‌فایده تلاش می‌کرد توپ را بگیرد در حالی که کاپیتان هلند به سهولت از کنار او عبور می‌کرد. اولسون در مورد رویارویی با کرویف گفته است: «من همه چیز این لحظه را دوست داشتم».
در همان بازی که کرویف چرخش معروفش را انجام داد، ۱۲ دریبل موفق به ثبت رساند. تنها دو بازیکن در تاریخ جام جهانی موفق شده‌اند در یک بازی از تعداد بیشتری بازیکن حریف عبور کنند.
پدی کرراند، هم‌تیمی طولانی مدت جرج بست در منچستریونایتد، می‌گفت او کاری می‌کرد که مدافعان حریف کف و خون قاطی کنند. در دوران حرفه‌ای که قبل از ۲۲ سالگی افتخارات داخلی و اروپایی انفرادی و تیمی زیادی برای او به همراه داشت، این وینگر ایرلندی اعصاب مدافعان را خرد می‌کرد.
درخشان‌ترین لحظات دوران حرفه‌ای بست تحت هدایت پدرانه سر مت بابی بود، که گفته بود: «او قادر بود با هر دو پا بازی کند؛ گاهی انگار شش پا داشت.» هیچ‌کس از دریبل‌های بست در امان نبود؛ این وینگر زیرک حتی در یک بازی برای تیم ملی ایرلند شمالی مقابل هلند، هم یوهان کرویف و هم یوهان نیکسنس را دریبل زد.
آمار دوران حرفه‌ای
ملیت: ایرلند شمالی
باشگاه‌های برجسته: منچستریونایتد، لس‌آنجلس آزتکس
بازی‌ها: ۷۴۲
گل‌ها: ۲۶۰
افتخارات اصلی: جام اروپا، لیگ دسته اول (۲ بار)
۳. لیونل مسی
۲۰۰۳- تاکنون
لیونل مسی طی سال‌ها سبک بازی خود را با شرایط تکامل داده است. پس از شروع به عنوان یک متخصص دریبل‌زنی؛ مسی ۲۰ ساله به طور متوسط ۸.۴ دریبل در هر بازی انجام می‌داد، بیشتر از هر بازیکن دیگری اما رفته‌رفته، این نابغه آرژانتینی از شدت و تعدد حرکات نمایشی خود کاست. پپ گواردیولا نقشی کلیدی در تغییر سبک بازی مسی به سوی کارآمدی بیشتر داشت و مسی را «بازیکنی که بدون تجمل بازی می‌کند» توصیف کرد. گواردیولا در مورد میس گفته است: «من هیچ وقت از او حرکت سر توپ زدن یا حرکات بی‌مورد ندیده‌ام، او نهایت کارآمدی است.»
ژوزه مورینیو نیز در مورد او گفته بود: «وقتی مسی در حالت تک به تک است، شما مرده‌ای.» ژروم بواتنگ، مدافع سابق بایرن مونیخ که در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان در سال ۲۰۱۵ با حرکت بدن مسی از بازی محو شد، با این نظر موافق بود و گفت: «دفاع مقابل مسی در تک به تک ممکن نیست.» هریستو استویچکوف، اسطوره سابق بارسلونا، عظمت این جادوگر آرژانتینی را چنین توصیف می‌کند: «زمانی می‌گفتند تنها با تفنگ می‌توانند من را متوقف کنند، اما امروز برای توقف او به مسلسل نیاز دارند.»
افتخارات اصلی: جام جهانی، کوپا آمریکا (۲ بار)، لیگ قهرمانان اروپا (۴ بار)، لالیگا (۱۰ بار)، لیگ فرانسه (۲ بار)
۲. دیه‌گو مارادونا
۱۹۷۶-۱۹۹۷
یکی از مشهورترین تصاویر مربوط به دیه‌گو مارادونا، شش بازیکن بلژیک را در نیمه‌نهایی جام جهانی ۱۹۸۶ نشان می‌دهد که هم‌زمان به سمت اسطوره آرژانتینی هجوم می‌برند. این نوع واکنش، وقتی او توپ را در اختیار داشت، کاملاً طبیعی بود. مارادونا تنها بازیکنی است که در تاریخ ثبت شده جام جهانی، در طول بازی‌ها بیش از ۵۰ بار روی او خطا شده است و این موضوع دو بار اتفاق افتاد، در سال ۱۹۸۶ و ۱۹۹۰.
فقط بهترین مدافعان موفق می‌شدند به مارادونا نزدیک شوند. در جام جهانی ۱۹۸۶، این مهاجم چابک ۵۳ دریبل موفق به ثبت رساند. برای مقایسه، تنها یک تیم (فرانسه) در جام جهانی ۲۰۲۲ بیشتر از او دریبل موفق انجام داده بود. مشهورترین دریبل مارادونا، قبل از دومین گل او در پیروزی تاریخی برابر انگلیس بود، جایی که او ۵۱ متر پا به توپ حرکت کرد و توپ را از زیر دست پیتر شیلتون به درون دروازه فرستاد. ویکتور هوگو مورالس،گزارشگر آرژانتینی این بازی، تکنیک و مهارت فرازمینی بازیکن شماره ۱۰ تیم ملی کشورش را چنین توصیف کرد: «بادبادک کیهانی! از چه سیاره‌ای آمده‌ای؟»
آمار کلیدی: با وجود بدست آوردن ۱۵۲ ضربه آزاد در دوران حضورش در جام جهانی، تنها ۱۲ بازیکن به دلیل خطا روی مارادونا کارت گرفتند.
از همان بدو تولد مشخص بود که مانوئل فرانسیسکو دوس سانتوس انسانی منحصر به فرد است. گارینشا با دو پای خمیده در منطقه فقیرنشین پائو گرانده متولد شد که همچون دو کروشه راست با هم انحنا داشتند. این ناهنجاری ارتوپدی عامل مهمی در توانایی او برای سردرگم کردن مدافعان و جا گذاشتن آن‌ها در زمین بود.
گارینشا فوتبال را با الهام و جادوی خالص بازی می‌کرد؛ بدون زحمت، بدون محدودیت و بدون برنامه‌ریزی. سبک شاد و نمایشی او الهام‌بخش اشعار و داستان‌های افسانه‌ای شد. این ستاره برزیلی دو بار قهرمان جهان شد و احتمالاً در برزیل محبوب‌تر از فوتبالیست هم عصرش، پله، بود، محبوبیتی که از تعهد بی‌پایانش به سرگرم کردن تماشاگران نشات می‌گرفت.
مایه شرمساری است که آمار دقیقی وجود ندارد که گارینشا چند بار مدافعان را با موفقیت دریبل زده، اما شواهد فراوانی وجود دارد که نشان می‌دهد او بارها و بارها مدافعان را پشت سر گذاشته است. اصرار گارینشا بر دریبل زدن و تحقیر مدافعان به حدی بود که وقتی او تمام یک عصر را به دریبل زدن و جا گذاشتن یک مدافع نگون‌بخت گذراند، داور مسابقه او را تهدید به اخراج کرده و مربی خودی از او خواست که کمتر مدافعان تیم مقابل را تحقیر کند. بعد از آن بود که گارینشا کمتر به دریبل بازیکنان حریف دست زد. گارینشا یکی از بهترین بازیکنان برزیلی تاریخ فوتبال است.
![هوش مصنوعی جدید تنسنت، عکس را به دنیای سه‌بعدی قابل کاوش تبدیل می‌کند [تماشا کنید]](https://static.digiato.com/digiato/2025/09/tencent-ai1-388x462.jpg)
بدون نظر