
این روزها میانبرنامهای با عنوان پیچش مو از شبکه نسیم پخش میشود که هدف سازندگان آن، آشنا کردن مخاطب با «ارزشهای پوشش» و هشدار نسبت به «پیامدهای بیحجابی» است. در این برنامه، تصاویر زنانی بدون روسری با کمک هوش مصنوعی بازسازی شدهاند و در بخشهایی نیز ویدئوهایی محو از شادی و رقص آنان در محافل عمومی به نمایش درمیآید.
به گزارش تیویبان، هرچند برخی از دادههای مطرحشده در این آیتم با استدلال همراه است، اما بسیاری از گزارهها درباره حجاب از کلیشههای تکراری استفاده میکنند.
مصاحبه آمنهسادات ذبیحپور با دختران بیحجاب لبنانی خبرساز شد + ویدیو

این رسانه همچنین اشاره میکند که در مواردی، ارتباطی ناپیوسته و بیمنطق میان مفاهیم برقرار میشود؛ برای نمونه، در بخشی از آن سکانسهایی از سریال قدیمی پدرسالار نمایش داده میشود و راوی میپرسد: «آن روزها زندگی جمعی ما گرمتر بود یا اکنون که نحوه حضور برخی در اجتماع موجب رنجش دیگران و کنارهگیری آنها از فضاهای عمومی شده است؟»
بلافاصله پس از آن، تصاویری از سریال گردنزنی پخش میشود و راوی این پرسش را مطرح میکند:
«آیا میتوان گفت در گذشته با وجود محدودیتها شادتر بودیم و با کاهش آن، عصبیتر شدهایم؟»
در ادامه راوی نتیجهگیری میکند: «اگر پاسخ مثبت است، باید پرسید چرا؟ پاسخ روشن است؛ زیرا طراحی چنین بوده. هدف، فعالسازی گسلهایی است که جامعه ایرانی را دچار تشنج و فروپاشی کند یا به تدریج استحاله نماید تا آماده پذیرش سلطه بیگانه شود.»

در همین بخش، تصاویری از زنان محجبه و بدون حجاب در کنار یکدیگر نشان داده میشود و به این ترتیب، کاهش شادی در جامعه ایران به مسئله بیحجابی نسبت داده میشود.
تیویبان در نقد این رویکرد مینویسد: «آیا واقعاً علت افسردگی و کاهش نشاط مردم، کمحجابی است یا باید آن را در تورم بیمهار، شرایط اقتصادی بحرانی، و غلبهی شبکههای اجتماعی جستوجو کرد؟»

در پایان، لحن برنامه به ظاهر دلسوزانه میشود و راوی میگوید: «برخی از هممیهنان، بیآنکه نیتی داشته باشند، در این طراحی نقش دارند و لازم است سرانجام این مسیر و طراحان و مجریان آن را بشناسند.»
تیویبان، پیچش مو را پس از برنامه خط قرمز با اجرای ژیلا صادقی، نمونه دیگری از نبود کارشناسان متخصص در تلویزیون میداند؛ وضعیتی که به باور این رسانه باعث شده تلاشهای صداوسیما برای اثرگذاری فرهنگی ناکام بماند.
نبود شادی تو ایران دلایل زیاد داره, از جمله نارضایتی از زندگی, خشم و کینه و حسادت, مقایسه با دیگران, و بدتر از همه ترویج گریه و غم و عزاداری و …پرستی که در ۱۵ سال اخیر ۱۰۰ برابر شده