کتاب تازه‌ای با عنوانفقط خدا می‌تواند مرا قضاوت کند نوشته جف پرلمن، روزنامه‌نگار و نویسنده آمریکایی، حقیقتی تکان‌دهنده درباره توپاک شکور، یکی از جنجالی‌ترین چهره‌های موسیقی جهان، آشکار کرده است. بر اساس تحقیقات او، در حادثه معروف استودیو کواد در نیویورک، برخلاف آنچه توپاک سال‌ها ادعا می‌کرد، هیچ تیراندازی عمدی از سوی دیگران وجود نداشت؛ بلکه او هنگام تلاش برای بیرون کشیدن اسلحهاش، به‌طور ناخواسته به خودش شلیک کرده بود. این حادثه نقطه آغاز دشمنی خونین میان شرق و غرب در دنیای هیپ‌هاپ شد و در نهایت به مرگ توپاک شکور در سال ۱۹۹۶ انجامید.
زندگی پرفراز و نشیب توپاک شکور
توپاک شکور در برانکس نیویورک به دنیا آمد و دوران کودکی سختی را در بالتیمور و سپس در کالیفرنیا گذراند. او از خانواده‌ای با پیشینه سیاسی و اجتماعی افراطی بود؛ مادرش، آفنی شکور، عضو حزب «پلنگ سیاه» بود و سال‌ها با اعتیاد به مواد مخدر دست‌وپنجه نرم می‌کرد. پرلمن در کتاب خود نشان می‌دهد که این گذشته تلخ، نقش مهمی در شکل‌گیری روحیه مبارز و خشم درونی توپاک داشت.
با وجود این چالش‌ها، استعداد بی‌نظیر او در شعر و موسیقی موجب شد در دهه ۹۰ میلادی به ستاره‌ای بزرگ در هیپ‌هاپ بدل شود. او در آثارش درباره فقر، خشونت، نژادپرستی و بی‌عدالتی اجتماعی سخن می‌گفت. اما همان شور و صراحتی که او را محبوب مردم کرد، در نهایت دشمنان زیادی هم برایش ساخت. مسیر شهرت توپاک با تنش‌های فراوان، درگیری‌های خیابانی و دروغ‌هایی همراه شد که زندگی‌اش را به فاجعه رساند.
شبی که همه‌چیز تغییر کرد؛ حادثه استودیو «کواد»
در شب ۳۰ نوامبر ۱۹۹۴، توپاک به استودیو «کواد» (Quad) در نزدیکی میدان تایمز نیویورک رفت تا قطعه‌ای برای یک خواننده تازه‌کار ضبط کند. او قرار بود در ازای کاری کوتاه، ۷۰۰۰ دلار دریافت کند. اما همان لحظه که وارد ساختمان شد، حس عجیبی داشت. بیرون استودیو، مردانی با لباس نظامی ایستاده بودند. درون ساختمان نیز کریستوفر والاس مشهور به بیگی اسمالز و مدیرش، شان کومبز، معروف به دیدی حضور داشتند.
توپاک بعدها گفت که از همان ابتدا احساس خطر کرده بود. او محافظی همراه نداشت اما یک اسلحه گلاک را در کمربند شلوارش پنهان کرده بود. وقتی قصد داشت با آسانسور به طبقه هشتم برود، مردان مسلح با اسلحه‌های ۹ میلی‌متری وارد شدند و او و سه همراهش را تهدید کردند. دوستانش تسلیم شدند، اما توپاک سعی کرد اسلحهاش را بیرون بکشد. در همان لحظه گلوله‌ای شلیک شد و وارد ناحیه کشاله رانش شد.
بر اساس گفته ران جانسون، یکی از امدادگر صحنه:
توپاک خودش به خودش شلیک کرد. هیچ شکی در این نیست. طبق توضیحاتی که داد، اگر کسی از آن فاصله به او شلیک کرده بود، باید جای سوختگی پودر باروت همه‌جا دیده می‌شد. اما آثار باروت فقط در لباس زیر او بود، نه روی شلوار جینش.
پس از درگیری اولیه، مهاجمان به توپاک تیراندازی کردند و دو گلوله دیگر به دست و سر او اصابت کرد؛ یکی از آن‌ها از کنار جمجمه‌اش گذشت و دیگری موجب زخمی شدن دستش شد. مهاجمان در ادامه حدود ۴۰ هزار دلار از جواهراتش را ربودند و از محل گریختند.
توپاک بعداً در توضیح آن لحظات گفته بود که در حالی‌که روی زمین افتاده بود، افراد مسلح مشغول جدا کردن وسایل از بدنش بودند.
جف پرلمن در کتاب خود می‌نویسد که توپاک که بیضه‌اش هم در جریان این تیراندازی اشتباهی جراحت دیده بود، در بیمارستان از پزشک معالج خود می‌پرسد:
دکتر، یه بیضه برام کافیه؟ فقط می‌خوام بدونم هنوز می‌تونم مرد باشم؟
با این حال، او در مصاحبه‌های بعدی هرگز واقعیت ماجرا را فاش نکرد و در عوض مدعی شد پنج بار هدف گلوله قرار گرفته و قصد داشتند او را به قتل برسانند؛ روایتی که سال‌ها بعد به یکی از جنجالی‌ترین دروغ‌های زندگی حرفه‌ای توپاک بدل شد.
از دروغ توپاک تا دشمنی مرگبار شرق و غرب
حادثه استودیوی کواد و دروغی که توپاک درباره آن ساخت، آغازگر یکی از تلخ‌ترین فصل‌های تاریخ موسیقی هیپ‌هاپ شد. او در حالی‌که حقیقت تیراندازی را می‌دانست، هنگامی که به‌جرم سوءاستفاده جنسی در زندان بود، در مصاحبه‌ای ادعا کرد که بیگی اسمالز و دیدی پشت حمله آن شب بوده‌اند. این اتهام‌ها مانند آتشی در دنیای موسیقی پیچید و به سرعت جبهه‌بندی میان دو قطب بزرگ هیپ‌هاپ، یعنی ساحل شرقی و ساحل غربی، شکل گرفت.
از آن پس، رقابت موسیقایی میان دو طرف رنگ خشونت به خود گرفت. کمپانی «دث رو رکوردز» به رهبری شوگ نایت و هواداران توپاک در مقابل «بد بوی رکوردز» متعلق به دیدی و بیگی صف‌آرایی کردند. ترانه‌هایی که منتشر می‌شد، دیگر صرفاً جنبه‌ی هنری نداشت؛ بلکه پاسخی مستقیم به اتهامات و تهدیدها بود. بیگی در یکی از آهنگ‌هایش به‌طور کنایه‌آمیز به تیراندازی اشاره کرد و توپاک نیز با انتشار آهنگ «Hit Em Up» پاسخ تندی داد و در آن، رقبای خود را تحقیر کرد.
این درگیری‌ها به سرعت از دنیای موسیقی فراتر رفت و به خیابان‌ها کشیده شد. فضای خصومت میان هواداران دو ساحل به حدی رسید که دیگر راه بازگشتی وجود نداشت. تنها چند ماه پس از انتشار «Hit Em Up»، توپاک در سپتامبر ۱۹۹۶ در لاس‌وگاس به ضرب گلوله کشته شد. کمتر از یک سال بعد، بیگی نیز در لس‌آنجلس قربانی حمله‌ای مشابه شد.
بدون نظر