مصرف مواد مخدر در ایران امروز تنها یک مسئله فردی یا اخلاقی نیست، بلکه به شکلی عمیق با ساختارهای کار، فقر و فشار معیشتی گره خورده است. در بسیاری از مشاغل سخت و کمدرآمد مانند کارگران فصلی، رانندگان بینشهری، کارگران ساختمانی و کارگران مناطق صنعتی، استفاده از مواد نه برای تفریح بلکه برای تحمل ساعات طولانی کار و فرسایش جسمی رواج یافته است.
آمارها نشان میدهد که سهم طبقات فرودست از جمعیت مصرفکنندگان مواد به شکل قابل توجهی افزایش یافته و در برخی محیطهای کاری، مواد به بخشی از «فرهنگ کار» تبدیل شده است.
به گزارش شرق، برآوردها حاکی از آن است که در محیطهای صنعتی حدود ۲۲ درصد از کارگران و در مشاغل حملونقل و فصلی بیش از ۳۰ درصد درگیر نوعی مصرف مواد هستند و براساس پژوهشهای انجامشده (RSA: 1396,1386,1383,1376) انتظار میرود سهم طبقه فرودست در جمعیت مصرفکنندگان مواد هماکنون از ۴۰ درصد نیز گذشته باشد.

در نواحی صنعتی مانند عسلویه، گلگهر، معادن کرمان و بنادر جنوبی، مواد مخدر بخشی از «فرهنگ کار» شده است. در این محیطها، کارگران با دستمزد پایین، بیمه ناپایدار و ساعتهای طولانی کار، از مواد برای ادامه حیات کاری استفاده میکنند. تریاک و شیشه، ابزار بقا در شرایطی هستند که بدن انسان دیگر تاب نمیآورد.
در سطح جهانی نیز الگوی مشابهی دیده میشود. در معادن میانمار، کارگران برای بیداری شبانه از متآمفتامین موسوم به «یابا» استفاده میکنند. در نیجریه، ترامادول میان کارگران کارخانهها رواج دارد و در ایالات متحده بحران اوپیوئیدها میلیونها کارگر و کشاورز را به مسکنهای صنعتی وابسته کرده است.
در همه این نمونهها، مواد مخدر نه برای لذت بلکه برای بقا مصرف میشوند. به این ترتیب، اعتیاد را باید نوعی استراتژی ناگزیر بدن کارگر دانست؛ پاسخی به فشار کار، فقر و بیثباتی. بدن معتاد، بدنِ استثمارشدهای است که میکوشد خود را در مدار تولید نگه دارد.





تحلیلی واقعی که نه تنها عوام که سیاستمداران و جامعه شناسان روانشناسان هیچگونه درکی ازواقعیت های جامعه ندارند
من خودم هر روز بدون تعطیلی و مرخصی و جمعه و… روزی دوازده ساعت کار سخت و زیان آور می کنم چطور ممکنه بدن سالم بتونه همچین فشاری رو تحمل کنه؟ اوایل بخاطر پولش ادامه میدادم الان دیگه مجبورم چون یک شیفت کار نمیتونه خرج چهار نفر رو بده
کسی که شیشه گرمی ۶۰۰ تا ۸۰۰تومن میکشه نمیتونه جزو طبقه فرودست جامعه باشه ، بعضاً روزی سه تا پنج گرم مصرف میکنن
این تقصیر کارگران و مردم نیست ، دقیقاً مقصر اصلی مسعولین هستند، چرا در کشورهای های دیگه این حجم از مواد وارد کشور هاشون نمیشه ، نظارت بسیار ضعیف هستش ، جالبه بعد میرن به مصرف کننده گیر میدن و مقصر میدونن، شما اول برو ریشه یابی کن ببین این مواد از کجا اومده که صدرصد از ما بهتر میدونن