امروز سالروز تولد ۷۷ سالگی یکی از تاثیرگذارترین و شناخته شده ترین قهرمان های ورزشی تاریخ، یعنی محمد علی کلی است که در ۱۴ خرداد ۲۰۱۶ در سن ۷۴ سالگی دار فانی را وداع گفت.
وی در ۱۷ ژانویه سال ۱۹۴۲ میلادی در یکی از ایالت های جنوبی آمریکا به نام کنتاکی متولد شده و بوکسور حرفه ای سنگین وزن آمریکائی بود که به عنوان برترین مشت زن تاریخ بوکس در این وزن شناخته می شود.
آغاز شهرت محمدعلی به بازی های المپیک تابستانی سال ۱۹۶۰ در رم بر می گردد که برای نخستین بار توانست مدال طلای بوکس در رده سبک سنگین وزن را کسب کند. ۴ سال پس از این پیروزی، به خاطر موفقیت های پی در پی در WBA و WBC در رده سنگین وزن توانست به یک قهرمان بی بدیل تبدیل گردد.
او در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی بود که عقاید مذهبی خود را بروز داده و نامش را به «محمد علی» تغییر داد.
موفقیت و شهرت محمدعلی به رینگ بوکس خلاصه نمی شد؛ وی یک فعال مدنی نیز بود و در راستای حمایت از سیاه پوستان آمریکایی فعالیت گسترده ای داشت. وی همچنین به دلیل گرایش مذهبی خود از حضور در جنگ ویتنام امتناع ورزید و این مساله باعث شد تا نامش بیش از پیش بر سر زبان ها بیفتد.
محمدعلی که در فعالیت های سیاسی هم نقش داشت، زمانی به مخالفت علنی با جنگ ویتنام پرداخت که سه سال پیش از آن به عنوان قهرمان جهان معرفی شده بود. با اینکه این مخالفت برای پلیس آمریکا چندان خوشایند نبوده و وی را به اتهام «فرار از خدمت» گناهکار اعلام کرد، اما در اوایل دهه ۷۰ میلادی محکومیت این قهرمان لغو شده و دوباره به رینگ بوکس بازگشت.
کِلِی در سال ۱۹۸۱ میلادی خود را بازنشسته اعلام کرده و از دنیای بوکس خداحافظی نمود.
در سال ۱۹۸۴ میلادی نیز مشخص شد که محمدعلی به بیماری پارکینسون مبتلا شده و او در ۳۲ سال پس از این تشخیص، بار دیگر استقامت و روحیه مبارز خود را به همگان نشان داد تا اینکه در ۱۴ خرداد امسال برای همیشه از جهان چشم فروبست.
به مناسب پاسداشت سالروز تولد این قهرمان تاریخ که می توان ادعا کرد در زمان حیات و در زمان اوج خود، یکی از مشهورترین آدم های دنیا بوده، در ادامه این مطلب تصاویری از زندگی حرفه ای و شخصی وی را انتخاب کرده ایم که می تواند الهام بخش مردم باشد.
پیش از دیدن عکس ها شاید بد نباشد بدانید که کاخ سفید در سال ۲۰۰۵ دو نشان عالی دولت آمریکا را که به شهروندان غیرنظامی اعطا می‌شود به پاس «خدمات مثال زدنی اش» به محمد علی اهد کرد. وی همچنین در نظرسنجی مردم نیز «شخصیت ورزشی قرن» لقب گرفته است.
تمرین برای مسابقه با سونی لیستون در لیوستون در سال ۱۹۶۵ میلادیمحمدعلی با جکسون هامحمد علی با دخترش مریم – فوریه ۱۹۷۰محمدعلی جوان به امضایی که روی تخته در اتاق تعویض لباس کشیده اشاره می کند. این عکس به پیش از مسابقه او با آرچی مور در لس آنجلس تعلق دارد.او وقت های مفید خود را با دخترش مریم سپری می کرد – ۱۹۷۴محمدعلی و بیتلزبرنده شدن محمدعلی در رقابت با سونی لیستون در ۲۵ می ۱۹۶۵۲ آوریل ۱۹۶۳محمدعلی با حوصله در مقابل یکی از طرفداران نوجوان خود ایستاده تا او دوربینش را برای گرفتن یک عکس دیگر آماده کند.محمدعلی در حال امضا کردن در واتیکان سیتی در حضور پاپ جان پاول دومقهرمان بوکس جهان به همراه دو دختر خود در فرودگاه هیثرو لندن – ۱۹۷۷۱۹۵۴زمانی که وی پس از شکست رقیب، به عنوان قهرمان جدید بوکس سنگین وزن جهان اعلام شدمحمدعلی و رابین ویلیامز ، ۱۸ مارس ۲۰۰۶محمدعلی و سیلوستر استالونه – ۱۹۷۵کلی در حال پیاده روی در یکی از خیابان های اصلی شهر فرانکفورت در آلمان در حالی که یک روزنامه نگار قصد مصاحبه کردن با او را دارد – ۱۹۶۶شکستن چوب – ۱۹۷۴محمدعلی و الویس پریسلی در اتاق هتل هیلتون در سال ۱۹۷۳محمدعلی و استیو واندرمحمدعلی و باب دیلندختر ۱۸ ساله کلی به نام مریم در حال کشیدن لپ پدر در هارد راک کافه نیویورک – ۱۹۸۸محمدعلی و مادرش اودیسه، ۱۹۶۳محمدعلی و همسرش سونجی در کنفرانس خبری پس از پیروزی وی در ۲۵ می ۱۹۶۵محمدعلی پس از شکست در مقابل فرایزرمحمدعلی به همراه خانواده راهی کاخ سفید هستند تا با رئیس جمهور وقت آمریکا یعنی جیمی کارتر ملاقات داشته باشند. ۱۹۷۷
اتفاقا صورت کلی اصلا داغون نیست و اتفاقا خیلی هم زیبا است.
این دلیل نیست که هرکی بوکسوره باید صورتش داغون باشه،و تازه خیلی بوکسورها هستند که صورت خیلی زیبایی دارند.
عالی بودن عالی…….مخصوصا اون عکسش با باب دیلن…..
روحش شاد
بوکس ورزش خطرناکیه…اصلا قیافه کلی ازبس مشت خورده عین دیوانها شده.
متاسفانه بعضیها از روی نادانی ورزش مسخره و پر اسیب بوکس رو میروند.
من بوکس میروم و افتخار میکنم که بوکسورم،کسی که بوکس میره باید ادمی خلاق باشه وگرنه بوکس که مسخره بازی نیست و فقط مشت بزنی
نه بابا بدبخت قیافش به این جذابی ،چرا بهش توهین میکنی!؟
تازه بوکس که اصلا خطرناک نیست
اتفاقا صورت کلی اصلا داغون نیست و اتفاقا خیلی هم زیبا است.
این دلیل نیست که هرکی بوکسوره باید صورتش داغون باشه،و تازه خیلی بوکسورها هستند که صورت خیلی زیبایی دارند.
همون بهتر که مرد
مرگ بر هرچی سیاه پوسته و هرورزشکاری که مثل کلی وحشی و بی رحمه
حالا منم از سیاه پوستان بدم میاد ولی کلی که خشن نبود بدبخت
اخه یک عده ای که اصلاازورزش سردرنمیارین چرامیایید توهین میکنیدبوکس بدردنمیخوره باباتویی که میگی بدردنمیخوره وجودشونداری