در تاریخ المپیک و در رقابت های شنا یک نام جاودانه است؛ حتی جاودانه تر از مایکل فلپس ماهی طلایی آب های المپیک که بیش از هر ورزشکار دیگری در تاریخ المپیک طلا صید کرده. نام او بر تارک المپیک جاودانه شده. اریک موسامبانی همان شناگر المپیکی است که اول به او سیر خندیدند بعد ایستاده تشویقش کردند. پدیده ای که تاریخ المپیک را ورق زد.
رقابت شنای ۱۰۰ متر بازیهای المپیک سیدنی ۲۰۰۰ اتفاقی تلخ و شیرین داشت. در این ماده ورزشکاری به نام اریک موسامبانی از گینه استوایی شرکت کرد که این حضور باعث شد او تبدیل به «پدیده سیدنی» شود.
اریک نتوانسته بود سهمیه المپیک را بگیرد و با وایلدکارت به المپیک سیدنی رفت. اولین نکته این بود که در دور انتخابی در کنار دو شناگر دیگر از نیجریه و تاجیکستان ایستاد که آن دو در همان شروع رقابت خطا کردند و دیسکالیفه شدند. به این ترتیب بود که اریک به تنهایی در دور انتخابی مسابقه داد.
نکته دوم اینکه اریک صدمتر را یک دقیقه و ۵۲ ثانیه و ۷۲ صدم ثانیه در میان خنده بسیاری از تماشاگران و البته گزارشگران تلویزیونی طی کرد؛ یعنی تقریبا دوبرابر رکورد معمول. رکورد شنای صدمتر در آن زمان ۴۷ ثانیه و ۸۴ صدم ثانیه.
هرچه که اریک بیشتر در آب دست و پا میزد و تلاش میکرد به نقطه پایان برسد، خندهها قطع و تشویقها بیشتر شده بود. همه از اینکه این شناگر آماتور برای زنده نگه داشتن نام کشورش تلاش میکند به وجد آمدند و در نهایت ایستاده تشویقش کردند. از حضیض تا اوج. از مضحکه تا احترام.
با این حال کمترکسی از زندگی اریک قبل از حضور در المپیک خبر داشت: او ۸ ماه قبل تازه شنا یاد گرفته بود؛ هرگز ۱۰۰ متر پشت سرهم شنا نکرده بود. هرگز استخر ۵۰ متری ندیده بوده. تمرین او برای این مسابقه در استخر ۲۰ متری هتل بود. کلا در آن زمان فقط یک استخر عمومی در گینه وجود داشت که اریک تمرین کرده بود. لباس شنا و عینکش هم قبل از شروع مسابقه از دو شناگر دیگر قرض گرفته بود.
یک مقدمه حیرت انگیز برای مردی که در المپیک جاودانه شد. تصور اینکه کسی با این امکانات بتواند روزی در المپیک شنا کند بیشتر شبیه یک رویای غیرقابل باور و مضحک است اما موسامبانی این رویا را تعبیر کرد و خود را به تاریخ سنجاق نمود
بدون نظر