برخوردهای متعارف با لباس های نامتعارف

رواج مانتو هایی که هیچ سنخیتی با فرهنگ ایرانی ندارد

اقدام نیروی انتظامی به عنوان ضابط قضایی برای برخورد با تولید کننده گان و عرضه کننده گان لباس های نامتعارف، مدتیست که فضای رسانه ای کشور را تحت تاثیر قرار داده و گویا قرار است که لباس های نامتعارف که مغایر با موازین اسلامی و ایرانی تشخیص داده می شود،‌ از بازار جمع آوری شوند.

رییس پلیس نظارت بر اماکن عمومی ناجا هفته پیش اعلام کرد که در سه ماهه نخست امسال، بیش از ۲۰۰۸ فقره بازدیدهای مشترک از واحدهای صنفی تولید و عرضه پوشاک از سوی بازرسان اتحادیه و ناجا انجام که قریب به ۹۵۰۰ فقره تذکر به واحدهای متخلف داده شده است.

سردار هلالی خاطر نشان کرد: ثبت تذکر در پرونده مالک واحد صنفی متخلف که اقدام به اصلاح فرایند تخلف کرده ، مرحله اول کار و در صورت تکرار تخلف، نسبت به اعمال قانون و تعطیلی محل کسب برابر قانون اقدام می شود.

لباس های نامتعارف  لباسهایی هستند که علایم مشخصه گروه های ضداسلامی  تصاویر مبتذل که عفت عمومی را خدشه دار می کند، نوشته های لاتین که خیلی از افراد از معنای آن بی اطلاع هستند و نیز نشان و پرچم کشورهای بیگانه  برآنها حک شده است .

در بازار پوشاک کشور به خصوص در کلان شهر تهران، لباس هایی با طرح های عجیب و غریب دیده می شود که برای طیف های مختلف سنی آقایان و بانوان، طراحی و عرضه می شوند و در مراکز قانونی در سطح شهر به فروش می رسند. در ایران نیز که سابقه مد شدن یک جنبش یا یک لباس و نوشته، سابقه طولانی در فرهنگ عامه دارد،‌ مد گرایی این روز ها به مدد اینستاگرام و فیس بوک، به سرعت جای خود را پیدا می کند.

فرهنگ زشت پوشی و ما بقی قضایا

فقط کافیست که فلان سلبریتی غربی، از فلان سبک پوشش رونمایی کند. کم تر از ۷۲ ساعت بعد، در نقاط مختلف تهران و شهرستان ها، طرح های مربوطه پشت ویترین لباس فروشی ها عرضه می شود و با قیمت ارزانی به فروش می رسد. لباسی که معمولا با نوشته ها و طرح هایی همراه شده که بعضا با فرهنگ و عرف عام در تضاد مستقیم است.

دیدن لباس هایی  که پشت آن نوشته شده: KEEP CALM AND . . .  یا JUST DO IT  یا f.. k  یا BOOG NAZAN  و امثالهم که نوعی فرهنگ فارگلیسی نگاری و ابتذال نویسی برخی از کاربر نماهای فارسی گو در شبکه های اجتماعی را به ذهن متبادر می کند، تصویر عادی در شهر است. نوجوانان و جوانان زیادی را می توان دید که  شلوار جین پاره، خط خطی با تی شرت ها و حتی لباس هایی بر تن دارند که نوشته های عجیب، نامانوس و بی هویت بر روی آن نقش بسته است و حتی خود آن ها نیز معنی درست جملات و برند و واژه ها را نمی دانند.

وقتی ازشان می پرسی که چرا می پوشی، بعضا پاسخ می دهند که جندال کنر و کیم کارداشیان و تیلور سویفت و فلانی و بهمانی هم آن را می پوشند!

این در کنار فرهنگ لباس پوشیدن مانتوی جلو باز و کوتاه است که بیش از یک دهه به بخشی از فرهنگ مد و لباس دختران جوان در شهر ها تبدیل شده است. فرهنگ و ایده ای که تلاش می کند تا سبک مد و لباس دهه شصت را با فرم و ساختار دهه نودی پیوند زده و پوششی را عرضه کند که با سبک زندگی غرب گرا و دیجیتالی شده برخی از مشتریان لباس های زنانه در کشور، همراستا باشد.

پوششی که نه نمادهای ایرانی در ان دیده می شود و نه عرف و باور های عمومی جامعه و ملغمه ای از فرهنگ مد و لباس غربی و شرقی است. اکنون صنعت مد و لباس کشور نیز مانند برخی از حوزه ها، ملغمه ای از خوب و بد شده است و گویا تکلیف به درستی مشخص نیست. نه برای خریدار و نه برای تولید کننده و طراح و نه برای فروشنده.

فروشنده برای فروش، کالاهایی عرضه می کند که خوب بفروشد و هزینه های سرسام آور سربار را آخر ماه بتواند تسویه کند. طراح و تولید کننده نیز، همواره نیازهای مخاطبان و علایق ان ها را در نظر می گیرد تا با هزینه های سنگین تولید داخل، کالاهایی در اختیار مخاطب قرار دهد که فروش بهتری داشته باشد.

این وسط، بعضا خریدار است که گهگاهی چاره ای برای خرید ندارد و مجبور است معیارهایش را موقتی هم که شده یا فصلی، کنار بگذار و به پوششی رجوع کند که شاید خیلی با معیارها و باورهایش هم خوانی نداشته باشد.

برخورد متعارف با لباس های نامتعارف چاره ساز است

به نظر می رسد در برخورد با تولید کننده گان و عرضه گننده گان لباس های نامتعارف به واسطه این که با مقوله فرهنگی و مرتبط با مد و لباس در قشر جوان جامعه هستیم، باید دقت شود تا این کار از ظرافت های بهتری برخوردار باشد و به عنوان اقدامی در راستای امر به معروف در عرصه مد و لباس تلقی شود.

چرا اکه اکنون با وجود ده ها میلیون کاربر ایرانی در شبکه های اجتماعی به خصوص اینستاگرام و تلگرام که صبح تا شب در بمباران فروش لباس های مختلف (بعضا مبتذل) هستند و فروشنده گان و تولید کننده گان و عرضه کننده گان تا حد زیادی دیجیتالی شده اند، برخورد با فروش لباس های نامتعارف نباید اوضاع را به گونه ای کند که این لباس ها زیر زمینی شود.

نباید شرایط به گونه ای شود که خرید لباس های نامتعارف سر از اینستاگرام و کانال های ریز  و درشت تلگرام و فیس بوک و واتس آپ در بیاورد و اقتصاد زیر زمینی در این عرصه تقویت شود که راه کنترلی و نظارتی مطلوبی هم برای آن در دست نیست.

برای تغییر سبک پوشش عموم مردم به خصوص جوانان، باید کارگروه های تخصصی مد و لباس مانند مجموعه هایی که در وزارت ارشاد فعال هستند، طرح ها و برنامه های اجرایی تر و غیر تشریفاتی و تبلیغاتی را در دستور کار قرار دهند تا بتوانند ایده ها و طرح ها و مد هایی را در جامعه امروز ایران ترویج و ارائه دهند که با استقبال جوانان مواجه شود و بخشی از ان ها را که به سمت زشت پوشی و سخیف پوشی گرایش پیدا کرده اند، با فرهنگ فاخر لباس ایرانی آشتی دهند.

مد و لباس هم چون فضای دیجیتال، نیاز به اقدامات پلیسی ندارد و به دلیل آن که مقوله ای فرهنگی به شمار می رود، رفتار فرهنگی و آگاهی بخشی به جامعه و ارائه روش ها و طرح های جایگزین فاخر‌، ارزان و مشتری پسند، می تواند تاثیر بیشتری بر جامعه جوان کشور به همراه داشته باشد.