عکس های پولاروید آندری تارکوفسکی حراج می شود

به گزارش گاردین،این عکس‌ها که «تارکوفسکی» آن‌ها را با دوربین پولاروید و در کشورهای روسیه و ایتالیا هنگام ساخت فیلم «نوستالژی» در سال ۱۹۸۳ گرفته است، در حراجی «بونهامس» انگلیس برای فروش گذاشته و پیش‌بینی می‌شود تا مبلغ ۵۰ هزار یورو فروخته شود.

این مجموعه عکس‌ که بیشتر آن‌ها از نظر تکنیکی، نقص دارند توسط «آندری» فرزند «تارکوفسکی» در ماه اکتبر به حراجی «بونهامس» فروخته شد و مطمئنا علاقه‌مندان فراوانی در انتظار خریدن آن هستند.

این عکس‌های تیره و تار و نورزده با رنگ‌هایی که شبیه نقاشی‌ آبرنگ شده، منعکس‌کننده همان اتمسفری است که «آندری تارکوفسکی» در فیلم‌هایش آن‌ها را به تصویر می‌کشید و بسیاری از این عکس‌ها به‌خوبی بازتاب‌دهنده آثار او هستند.

«داریا چرننکو» – رییس بخش آثار روسی در حراجی «بونهامس» –  در این‌باره گفت: این عکس‌ها جنبه بسیار شخصی برای «تارکوفسکی» داشتند و دوستان این کارگردان به یاد می‌آورند، از زمانی که او این دوربین عکاسی پولاروید را پیدا کرد، همیشه در دستش بود. تمام این عکس‌های باقی‌مانده انتخاب خود «تارکوفسکی» است و آن‌هایی است که او دوست داشت نگه دارد. او معمولا عکس‌هایی را که دوست نداشت، می‌سوزاند.

«آندری آرسینوچ تارکوفسکی» متولد ۴ آوریل ۱۹۳۲ بود. «اینگمار برگمن» – کارگردان سوئدی – زمانی در توصیف او گفت: تارکوفسکی برای من بزرگ‌ترین کارگردان سینماست که زبان جدیدی اختراع کرد و به ماهیت فیلم وفادار است.

تارکوفسکی به‌جز دو فیلم آخرش، تمام آثارش را در روسیه ساخت که بیشتر مضامین متافیزیک و در رابطه با مسیحیت دارند. او از پدری شاعر و مترجم متولد شد و پس از پایان دوران دبیرستان، دانشجوی رشته فیلم‌سازی شد.

او نخستین فیلم بلندش را در سال ۱۹۶۲ با عنوان «کودکی ایوان» ساخت. «تارکوفسکی» با این فیلم به شهرت جهانی رسید و ۱۵ جایزه از جمله شیر طلای «ونیز» را کسب کرد.

در سال ۱۹۶۵ او با ساختن فیلم «زندگی آندری روبلف» که درباره‌ی نقاش بزرگ قرن پانزدهم روسیه بود، موفقیت‌هایش را ادامه داد، هرچند مقامات شوروی سابق حساسیت‌هایی را نسبت به آن نشان دادند. با این وجود، «تارکوفسکی» توانست با این فیلم، جایزه فدراسیون بین‌المللی منتقدان فیلم را در سال ۱۹۶۹ از جشنواره کن کسب کند.

در سال ۱۹۷۲ تارکوفسکی ساخت فیلم جدیدش با نام «سولاریس» را به پایان رساند. این فیلم که اثری اقتباسی از یک رمان بود، در سال ۱۹۶۸ به جشنواره کن راه یافت و توانست جایزه بزرگ هیئت‌ داوران و جایزه فیپرشی را به خود اختصاص دهد.

او در سال ۱۹۸۵ با وجود ابتلا به سرطان، ساخت فیلم جدیدش با نام «ایثار» را در سوئد به پایان رساند و در حضوری دوباره در جشنواره‌ی کن، جایزه بهترین فیلم معنوی و جایزه فدراسیون بین‌المللی منتقدان فیلم را کسب کرد؛ اما به‌ علت بیماری قادر به حضور در مراسم اعطای جوایز نبود.

آندری تارکوفسکی روز ۲۹ دسامبر ۱۹۸۶ در سن ۵۴ سالگی در پاریس درگذشت و در آرامگاهی در همین شهر به خاک سپرده شد.

او اگرچه فقط هفت فیلم بلند ساخت، اما کارنامه سینمایی‌اش سرشار از جوایز و افتخارات سینمایی است که کسب ۹ جایزه از جشنواره کن، جایزه بفتا بهترین فیلم خارجی (ایثار- ۱۹۸۸) و شیر طلای ونیز بخشی از کارنامه او است.