سگی که می تواند سرطان را بهتر از آزمایشگاه ها تشخیص دهد

آیا روزی بویایی سگ ها جایگزین آزمایشات پزشکی مرسوم می شود؟

لوسی نام سگی است که نژادش بین سگ شکاری و سگ آبی ایرلندی می باشد. این سگ نتوانسته بود انتظارات صاحبانش را برآورده کند. اما آن ها تصمیم دیگری گرفتند و به این نتیجه رسیدند حالا که لوسی نمی تواند یک سگ شکاری باشد، می توانند او را برای یافتن چیزی دیگر آموزش دهند.

لوسی به مدت ۷ سال، برای تشخیص سرطان های مثانه، کلیه و پروستات آموزش دید و حتی برای مطالعات در این زمینه هم به کار گرفته شد. در طول این سال ها، سگ مورد نظر ما موفق گشت سرطان ها را با دقت بالای ۹۵ درصد تشخیص دهد و حتی از برخی آزمایشگاه ها هم بهتر ظاهر شد.

حالا لوسی به عضویت یکی از بزرگترین آزمایشگاه های تشخیص سرطان درآمده. سازمانی در بریتانیا با نام «سگ های یابنده موارد پزشکی» (Medical Detection Dogs)، از ۸ سگ برای بررسی ۳۰۰۰ نمونه ادرار که از بیماران مرکز سلامت ملی گرفته شده، استفاده نموده تا بتواند وجود یا عدم وجود سرطان را تشخیص دهد.

شخصی به نام کِلر (Claire)، از جمله کسانی است که سگش توانسته سرطان سینه اش را بیاید. او می گوید: “دِیسی (نام سگ) ابتدا به من خیره شد و سپس به سمتم حمله ور گشت و همین کار باعث شد تا بتوانم توده را کشف کنم.”

این تومور بسیار بزرگ بوده و طبق گفته پزشک معالج، سرطان این فرد می توانسته بسیار پیشرفت کند.

سگ ها دو بینی دارند

بینی سگ ها، به ۳۰۰ میلیون حسگر مجهز شده که در مقایسه با ۵ میلیون حسگر بینی انسان، بسیار قدرتمند تر جلوه می کند. به علاوه، سگ ها یک سیستم بویایی دیگر نیز دارند که در پشت بینی اصلی قرار گرفته و انسان ها از داشتن چنین نعمتی محروم هستند.

این سیستم آن ها را قادر می سازد تا بتوانند بوی سرطان که «ترکیبات بخارشدنی ارگانیک» (volatile organic compounds) نامیده می شوند را تشخیص دهند.

هزاران سال زمان برده تا بشر این موضوع را کشف کند. در سال ۱۹۸۹، پزشکان بیمارستان کالج لندن مطلبی در این رابطه نوشتند و در آن به سگی اشاره نمودند که بخش خاصی از پای صاحبش را بو می کشیده. بعدها همین مسئله به تشخیص یک تومور بدخیم منجر شد.

بعد از آن، پزشکان در سراسر دنیا دریافتند که سگ ها می توانند به خوبی بوی سرطان را تشخیص دهند.

محققان بریتانیایی، اکنون بر روی مسئله ای خاص کار می کنند. آن ها می خواهند مطمئن شوند که آیا سگ ها واقعا سرطان را تشخیص داده و یا گاهی اوقات اشتباها بیمای های قدیمی را شناسایی می کنند.

در این مطالعه، ۸ نمونه ادرار بیماران پیش روی سگ ها قرار داده می شود که تنها یکی از آنها مبتلا به سرطان بوده و ۷ تای دیگر این بیماری را ندارند. البته یکی از این ۷ نمونه مربوط به فردی است که قبلا سرطان داشته اما در حال حاضر بهبود یافته.

یکی از پژوهش گرانی که در این گروه تحقیقاتی کار می کند، می گوید که اگر نتایج این پژوهش بار دیگر قدرت سگ ها را در تشخیص سرطان به اثبات برساند، احتمالا روزی از این موجودات در کنار آزمایشات گوناگون برای تشخیص این بیماری استفاده خواهد شد. همچنین این امکان وجود دارد که دانشمندان، دستگاهی الکترونیکی با قابلیت بویایی مشابه با سگ را طراحی کنند.

بعد از گذشت ۲۵ سال، حس بویایی سگ ها هنوز موفقیت تجاری نداشته. دکتر «شریل گابرام» (Sheryl Gabram) علت این مسئله را می داند. ۴ سال پیش، جراح دانشگاه ایموری (Emory) مقاله ای منتشر کرد که دستگاهی با قابلیت مشابه حس بویایی سگ را نشان می داد و می توانست مانند آن ها سرطان سینه را به خوبی تشخیص دهد.

همکاران وی از این موفقیت بسیار خوشحال بودند و به همین دلیل تلاش زیادی برای تامین هزینه پژوهش انجام دادند، اما نتوانستند راه به جایی ببرند.

این جراح بیان نموده: “ما تقریبا به هر جایی سر زدیم، اما موفق نشدیم بودجه ای برای تحقیقات به دست آوریم.” وی گمان می کند که علی رغم جذاب بودن سگ های سرطان یاب برای روزنامه ها و مجلات، تجاری سازی اش آن قدرها هم که به نظر می رسد آسان نیست.

خانم گابرام در ادامه اضافه می کند: “این امر به سال ها مطالعه و توسعه نیاز داشته و هنوز موانع زیادی بر سر راه وجود دارد. این مسئله مرا ناراحت می کند، زیرا می توان موفقیت های زیادی در این رابطه به دست آورد.”