رقابت های المپیک برای ما خیلی خوب و موفقیت آمیز نبود و نسبت به لندن ۲۰۱۲ افت محسوسی را در کسب مدال و درخشش ورزشکارانمان تجربه کردیم. اما یک اتفاق مهم و بزرگ برای فوتبال ایران افتاد. فوتبالی که ۴۰ سال است از حضورش در بازی های المپیک می گذرد و با این حمایت فوق العاده ای که از جانب مسئولین سراغ داریم باز هم به این مسابقات نخواهد رفت. ایران پس از سال ها یک نماینده در مسابقات فوتبال بزرگترین فستیوال ورزش جهان داشت.
علیرضا فغانی داور شایسته کشورمان پس از سوت زدن فینال جام ملت های آسیا، فینال المپیک را هم بین آلمان و برزیل سوت زد. داوری او در این بازی بی نقص بود و هیچ کارشناسی نتوانست از فغانی ایراد خاصی بگیرد. وی پس از پایان مسابقات به ایران بازگشت و با استقبال خوبی هم مواجه شد. همه آمدند؛ از تاج، رئیس فدراسیون تا بهروان و اسدی.
اما یک اتفاق شاید کمی دل فغانی را به درد آورد. او در هواپیما با سجادی، معاون ورزش قهرمانی وزارت ورزش هم سفر بود اما با وجود سلام و احوال پرسی داور خوب کشورمان، سجادی او را نشناخت.
فغانی در این باره می گوید: «من و همکارانم در پرواز برگشت به ایران با نصرالله سجادی معاون وزیر ورزش همسفر بودیم. در هنگام پیاده شدن از هواپیما با سجادی برخورد داشتیم و من عرض ادب کردم ولی برایم جالب است که ایشان اصلا مرا نشناخت و با یک سلام و علیک جزئی رد شد. ما می خواهیم نگاه به جامعه داوری عوض شود چرا که افتخار آفرینی داوران هم کمتر از مدالی که ورزشکاران کسب می کنند، نیست.»
واقعا هم باید این اتفاق بیافتد. نگاه ها باید نسبت به همه یکسان باشد. همه سِمَت ها در ورزش به یک اندازه زحمت می کشند و افتخارآفرینی می کنند و اصلا خوب نیست بعد از رخدادی به این مهمی، داور خوب کشورمان دلخور باشد.
بدون نظر