در شرایطی ایران با کسب ۳ طلا، یک نقره و ۴ برنز در جایگاه بیست و پنجم المپیک ۲۰۱۶ قرار گرفت که میتوانست به رتبه بهتری هم برسد. اگر تکواندو و کشتی فرنگی بهتر کار میکردند و آن اتفاقات برای بهداد سلیمی و مجتبی عابدینی رخ نمیداد، تعداد مدالهای ایران بیشتر هم میشد. ایران در لندن با ۴ طلا، ۶ نقره و ۲ برنز هفدهم شد. هفدهم بهترین جایگاه ایران در ادوار المپیک نیست و کشورمان چهاردهمی را هم تجربه کرده اما ایران از حیث کسب طلا و مدال در المپیک لندن رکوردشکنی کرد و نتوانست در ریو آن نتیجه درخشان را تکرار کند.
اگر ایران در ریو هم مثل لندن ۴ طلا، ۶ نقره و ۲ برنز میآورد، بیستم میشد که این نشان میدهد کشورهای صاحب مدال در لندن بهتر از ریو مدال جمع کردهاند. ایران اگر یک نقره بیشتر میگرفت، الان بیست و سوم بود و اینجاست که نقره نگرفتن بهداد و فینالیست نشدن یزدانی و عابدینی بیشتر خودش را نشان میدهد.
ایران اگر یک طلا بیشتر میگرفت، بیست و دوم میشد، دو طلا بیشتر میگرفت، هجدهم میشد و سه طلا بیشتر میگرفت، هفدهم میشد. این نشان میدهد که کشورمان برای تکرار عنوان لندن باید به جای ۳ طلا، ۶ طلا میگرفت. برای حضور در بین ۱۰ کشور برتر باید حداقل ۸ طلا گرفت. جایگاهی که ایران میتواند در بلند مدت به آن فکر کند. اگر تکواندو و کشتی فرنگی در ریو بهتر کار میکردند رسیدن به ۵ طلا نتیجه دور از دسترس نبود اما برای گرفتن طلای بیشتر باید برنامه ریزی بلندمدت داشت.
شهر کوچک جویبار در ریو یک طلا و یک نقره گرفت. جویبار اگر کشور بود چهل وهشتم میشد. این در حالی است که هند با جمعیت میلیاردیاش یک طلا هم نگرفته. ایران از نظر مرغوبیت مدال بیست و پنجم شد اما از نظر تعداد مدال در رده سی و دوم قرار گرفت. در بین آسیاییها چین، ژاپن و کره جنوبی که طبیعی است بالاتر از ایران قرار بگیرند اما میشد کاری کرد که قزاقستان و ازبکستان بالاتر نیایند.
بدون نظر