در روز ۶ آگوست که روز هیروشیما نام گرفته، رویدادی مهم در موزه آفریقای جنوبی با عنوان «حلقه گمشده: صلح و امنیت پیرامون اورانیوم» برگزار شد. این کار به منظور روشن نمودن ارتباط میان جمهوری کنگو و ژاپن انجام گرفت. اورانیوم استفاده شده در بمب اتمی هیروشیما، از معدن «شینکولوبوه» (Shinkolobwe) این کشور استخراج شده بود.
این اورانیوم، غنی ترین نوع در جهان به شمار می رفت. سنگ به دست آمده از این معدن، حاوی ۶۵ درصد اورانیوم اکسید بود، در حالی که سنگ معادن کشور های آمریکا و کانادا تنها ۱ درصد از این ماده را داشتند.
این معدن که اکنون تعطیل گشته، نقشی کلیدی در جنگ جهانی دوم ایفا نموده. در آن زمان، کنگو مستعمره بلژیک بود و مردم این کشور به خاطر مسائلی مانند تبعیض نژادی و نابرابری، سختی های زیادی را تحمل نمودند. بعد از جنگ هم این معدن کانون توجه ابرقدرت ها بود. امروزه معدنچیان آزاد، سلامتی خود را به خطر اندخته و برای گذران زندگی، همچنان سنگ ها را از این معدن استخراج می کنند.
آمریکا تلاش می کند از تمام اورانیوم ها محافظت کند
افراد عضو جامعه عمران کنگو در آفریقای جنوبی، سازمان «مرکز حل اختلاف» (DRC) شهر کِیپ تاون (Cape Town) را تشکیل دادند. بهمن ماه سال گذشته، این سازمان یادداشتی را در رابطه با حقوق بشر و دموکراسی به پارلمان آفریقای جنوبی تقدیم نمود. آن ها اعتقاد داشتند که یگانه بودن سنگ معدن شینکولوبوِه تاثیر مخربی بر روی تاریخ کشورشان داشته.
این تلاش ها به تشکیل اولین جلسه ملاقات در دانشگاه «کِیپ تاون» منجر شد. جلسه دوم بسیار جاه طلبانه تر و بلند پروازانه تر بود. خانواده ها و کودکان، تالار فرهنگ موزه شهر را پر نموده بودند و استقبال زیادی از این رویداد به عمل آمد. برخی مردم نیز خود را از منطقه ای نزدیک معدن به این جلسه رسانده بودند. پرچم ژاپن و «مرکز حل اختلاف» کنار هم دیده می شد.
در آن زمان، آمریکا با استفاده از «اداره سامانه های راهبردی» (Office of Strategic Services)، افرادی را برای محافظت از معدن کنگو و جلوگیری از دسترسی آلمان، به این کشور فرستاد. همانطور که احتمالا می دانید، «آلبرت انیشتین» فیزیکدان مشهور، درباره احتمال ساخت بمب اتمی توسط آلمان هشدار داده بود.
داستان این افراد شجاع و خطری که از جانب نازی ها، شرکت های چند ملیتی استخراج معدن و استعمار بلژیک تهدیدشان می کرد، همچنان به صورت یک راز باقی مانده.
تسخیر شده توسط شبح هیروشیما
مسئله دیگری که از سال ها پیش به صورت یک راز باقی مانده، ربط پروژه اتمی ایالات متحده به معدن کنگو است. در همان روز ها، «وینستون چرچیل» (Winston Churchill) نخست وزیر وقت بریتانیا طی موضع گیری رسمی بیان نموده بود که آمریکا مواد خام لازم برای پروژه اتمی خود را از کشور کانادا تامین نموده. او هیچ نامی از کنگو به زبان نیاورد.
شاید سازمان DRC در سطح بین المللی تاثیر چندانی نداشته باشد، اما در جامعه محلی کاملا دیده خواهد شد. «اُلیور شینیوکا» (Oliver Tshinyoka) یکی از خبرنگارانی است که خودش نزدیک معدن شینکولوبوِه بزرگ شده.
شینکولوبوِه هیچ گاه رنگ خوشبختی را ندیده. این شهر همانند شهر های مرده به نظر می رسد و انگار توسط شبح هیروشیما تسخیر شده.
صحبت های کمی هم درباره سلامتی و نکات ایمنی به میان آمد. سخنرانان این رویداد، مسائلی درباره نارسایی ها و بیماری های ناشی از کار در معدن را تشریح نمودند. مردم هنگام مشاهده کارگران چنین معادنی در تلویزیون و گوش دادن به دردی که از آن رنج می برند، سرشان را به نشانه تاسف تکان می دهند. معدنچیان نارسایی های ژنتیکی بسیاری را تجربه کرده اند.
شعرها و یادداشت های زیادی برای این مراسم ارائه شده. برخی از افرادی که در منطقه لیکاسی (Likasi) زندگی می کنند، حتی نمی دانند اورانیوم به چه منظوری استخراج می شود.
اهمیت مطالعه رویدادهای تاریخی
یک تحلیلگر سیاسی به شدت اعتقاد دارد که دولت کنگو باید در قبال مردم و کارهایی که انجام می دهد پاسخگو باشد. وی بیان نموده که عدم اطلاع کافی سازمان DRC درباره گذشته، برنامه ریزی برای حال و آینده را با مشکل مواجه می کند. اهمیت این مسئله توسط «آکیکو میکامو» (Akiko Mikamo) نویسنده کتاب «برخاستن از خاکسترها» (Rising from the Ashes) نیز مورد تاکید قرار گرفته.
وی برای نخستین بار طی سخنرانی در دانشکده «مطالعات سیاسی هسته ای پیشرفته»، ارتباط میان کنگو و هیروشیما را مطرح نمود.
هیچ یک از بازمانده های هیروشیما و ناگازاکی اطلاعاتی درباره این مسئله ندارند. همچنین ما درباره مردمی که صحبت زیادی درباره آن ها در کتاب های تاریخی به میان نیامده اما زندگی شان به شدت دستخوش تغییر شده آگاهی پیدا می کنیم. این مسائل تاثیر زیادی بر آینده جامعه جهانی ما خواهند گذاشت.
آمریکا و بلژیک باید به خاطر رنج و دردی که کارگران معدن شینکولوبوِه و خانواده هایشان متحمل شده اند، به آن ها خسارت پرداخت نمایند. البته باید ساز و کاری قوی وجود داشته باشد تا بتوان از دریافت خسارت توسط بازماندگان مطمئن شد.
این رویداد در واقع برای کاوش در اتفاقات گذشته و ارتباط آن ها با آینده تدارک دیده شده بود. «ایسایاه مومبیلو» (Isaiah Mombilo) سخنران جامعه عمران کِیپ تاون می گوید: “من از برگزاری چنین رویدادی در روز هیروشیما و دیدن نقش کلیدی سازمان DRC در تاریخ جهان احساس غرور می کردم.” او اعتقاد دارد که چنین رویدادی تازه آغاز راهی طولانی خواهد بود.
بدون نظر