بعد از گردباد مخاطی که توسط عطسه به وجود می آید، قطرات کوچک همچنان در هوا معلق هستند. محققان دانشگاه MIT آمریکا با استفاده از تصویر برداری پر سرعت توانسته اند این فرایند را به تصویر بکشند. آن ها برای مطالعه بیشتر بر روی دینامیک سیالات عطسه دست به انجام چنین کاری زده اند و قصد دارند نقش عطسه در شیوع و گسترش بیماری های عفونی را با جزئیات بیشتر مورد بررسی قرار دهند.
بیش از یک دهه گروهی موسوم به «بوروبیا» (Borouiba) بر روی مسئله انتقال بیماری ها از این طریق کار نموده اند و تحقیقات آن ها به کشف عملکرد مکانیکی عطسه ها منجر شد. این گروه در سال ۲۰۱۴ میلادی به این نکته پی برد که عطسه ابرهای گازی حامل قطرات ریز را به وجود می آورد و مسافتی که قطرات می توانند طی کنند، ۲۰۰ برابر بیشتر از مقداری است که قبلا تصور می شده.
این گروه به رهبری پروفسور «لیندا بوروبیا» (Lydia Borouiba) تحقیقات خود را در زمینه ابرهای ناشی از عطسه و انتقال بیماری ادامه داد. آن ها در آزمایشات خود از دوربین های سریع و تکنیک های بصری گوناگون بهره بردند و در این راستا از افراد داوطلب نیز استفاده نمودند. برررسی این تصاویر به کشف ترکیب عطسه و پی بردن به حقایقی جالب در این رابطه منجر شد. این فرایند پیچیده تر از تصورات ذهنی دانشمندان به نظر می رسد.
محققان بر این باورند که علاوه بر چرخش و گرداب، حرکات بسیار زیاد و متفاوت دیگری نیز در فرایند عطسه وجود دارد. به علاوه میزان پرتاب قطرات عطسه بیشتر از تصورات قبلی به نظر می رسد. محیطی که شما در آن عطسه می کنید، می تواند تاثیر زیادی بر نوع و شکل آن داشته باشد. پارامترهایی مانند جا به جایی هوا، رطوبت و دما می توانند در مدت زمان، شکل و نوع عطسه تاثیر گذار باشند.
نکته جالبی که محققان را شگفت زده نموده، باقی ماندن قطرات ناشی از عطسه برای چند دقیقه در فضاست. آن ها اعتقاد دارند تنها یک عطسه می تواند تمام افراد حاضر در اتاق را تحت تاثیر قرار دهد.
به عنوان سخن پایانی می توان گفت که یادگیری و شناخت عملکرد عطسه می تواند به کاهش انتقال و شیوع بیماری ها در محیط هایی مانند بیمارستان کمک نماید. محققان فعال در این زمینه پیشنهاد می دهند که عطسه به جای دست ها، بر روی شانه انجام گیرد.
بدون نظر