پسر بچه ای هندی که با مشکلی عجیب دست و پنجه نرم می کرد، سرانجام توانست با انجام عمل جراحی، به زندگی عادی باز گردد. وی بیماری نادری داشت و سرش به یک سمت افتاده بود. «ماهِندرا آهیروار» پسری ۱۳ ساله است که شرایطی نادر ماهیچه های گردش را بسیار ضعیف کرده و باعث شده سرش آویزان باشد.
این مشکل باعث می شد که وی نتواند بر روی پاهایش بایستد و یا راه برود، به همین دلیل ماهِندرا نمی توانسته تکان بخورد و همیشه برای کارهایی مانند غذا خوردن و رفتن به دستشویی، به کمک احتیاج داشته است.
زندگی پسر بچه توسط فردی غریبه ای که در بندر لیورپول زندگی می کند نجات یافت. این شخص ۶۴۳۷ کیلومتر دورتر از هند قرار داشته و با مطالعه داستان، تصمیم می گیرد ۱۲ هزار پوند برای جراحی گردن ماهِندرا کمک جمع آوری کند. حالا او می تواند همانند دیگر بچه ها به مدرسه برود و بازی کند.
پدر ۴۳ ساله وی در این رابطه می گوید: “این یک معجزه است. حال پسرم خوب است و گردنش نیز به حالت عادی بازگشته. زندگی او اکنون کاملا متفاوت با گذشته است. دیدن ماهِندرا در آن شرایط، بسیار سخت و آزاردهنده بود. ما در آستانه از دست دادن او بودیم. هنگامی که گردنش افتاده بود، از حرف زدن خجالت می کشید، اما اکنون پسرم همانند افراد عادی رفتار می کند و اعتماد به نفسش روز به روز افزایش می یابد. او بسیار خوشحال است و شرایط جدید را کاملا می پسندد.”
ماهِندرا هنگام تولد کاملا عادی بود، اما به تدریج و با رشد بیشتر، استخوان هایش ضعیف شدند و گردنش به آن شکل درآمد. بعد از تلاش های بسیار، پزشکان از درمان وی قطع امید کردند. والدینش حتی ترجیح می دادند پسرشان بمیرد و از این همه درد و رنج راحت شود.
مادر ۳۶ ساله پسر بچه در این رابطه (قبل از عمل) می گوید: “من دیگر نمی توانم درج و رنج ماهِندرا را ببینم. دیدن نوع زندگی وی بسیار آزاردهنده است. او هیچ کاری را به تنهایی نمی تواند انجام دهد. پسرم تمام روز در گوشه اتاق می نشیند و از زندگی محروم است. من آن را همه جا با خود می برم. وقتی بزرگتر شود دیگر امکان چنین کاری وجود ندارد. اگر پزشکان نتوانند آن را درمان کنند، ترجیح می دهم خدا ماهِندرا را نزد خود ببرد.”
قبل از جراحی، پسر بچه هندی با کمک مادرش غذا می خورد، حمام می رفت و لباس می پوشید. خواهران ۱۱ و ۱۴ ساله وی به مدرسه می رفتند و برادر ۱۷ ساله اش نیز به دنبال کار می گشت. او در آینده باید به تنهایی زندگی می کرد و حتی دوستانش نیز از ماهِندرا فاصله می گرفتند.
هنگامی که این داستان در سراسر دنیا پخش شد، پزشک جراحی به نام «راجاگوپالان کریشنان» در دهلی، پیشنهاد همکاری و کمک داد. در این جراحی که نخستین عمل در این زمینه محسوب می شود، دکتر کریشنان باید ستون فقرات بیمار را با شکافتن بخش جلوی گردن جراحی می کرد. در طول عمل، ستون فقرات گردنی به خاطر پوست نازک و غیر عادی ماهِندرا، کاملا نمایان بود. پزشک جراح دیسک های وی را برداشت و آن ها را با استخوان های پیوند خورده از لگن جایگزین کرد. سپس صفحه ای فلزی برای صاف نگه داشتن گردن قرار داده شد.
دکتر کریشنان در این رابطه می گوید: “هنگامی که برای نخستین بار پسر بچه را دیدم، از غفلتی که تا سن ۱۲ سالگی از آن شده تعجب کردم. هیچ تشخیص و درمانی در این باره وجود نداشت. من مطمئن بودم که می توانم کیفیت زندگی ماهِندرا را بهبود ببخشم و کاری کنم که وی بتواند به طور مستقیم دنیای اطراف خود را ببیند.”
خانم جولی که به عنوان هماهنگ کننده مشاغل مدارس فعالیت می نمود، بعد از شنیدن ماجرای پیش آمده تصمیم گرفت وب سایت جمع آوری کمک راه اندازی کند و از این طریق ماهِندرا را یاری نماید. او گفت: “دیدن تصاویر پسر بچه هندی بسیار دردناک بود. من پسر خودم را در آن وضعیت تصور کردم و توانستم موقعیت بیمار را درک کنم.”
ماهِندرا دو هفته بعد از جراحی در بیمارستان آپولو بستری بود و سپس مرخص شد؛ با این امید که گردن وی برای همیشه صاف بماند. حالا هفت ماه از جراحی گذشته و پسر بچه در سلامت کامل به سر می برد. افق های پیش روی وی نیز بسیار روشنتر از قبل هستند. پدر ماهِندرا در ادامه اضافه می کند: “اکنون می توانم بگویم که ما خانواده ای خوشبخت هستیم. من احساس بسیار خوبی دارم. من و مادرش حتی به مدرسه رفتن پسرمان نیز فکر نکرده بودیم، اما اکنون او می تواند به مدرسه برود و تحت آموزش قرار بگیرد.”
دکتر کریشنان وضعیت وی را به دقت تحت نظر دارد، اما تاکنون از روند درمان کاملا راضی است. او می گوید: “دیدن بیمار در وضعیت امروزش بسیار خوشایند است. او اکنون می تواند گردن خود را صاف نگه دارد و مراحل آماده سازی در حال سپری شدن است. دستگاه های اشعه ایکس تاکنون مورد ناخوشایندی نشان نداده اند.
من از روند درمانی بسیار رضایت دارم. ترکیب چند سطح در پسر بچه ای با این سن میتوانست فرایند بهبودی را مختل کند، بنابراین شرایط فعلی بسیار خوب و مناسب ارزیابی می شود. او اکنون فعالتر است و چندان به مراقبت خانواده اش احتیاج ندارد.
من تا سال آینده هر سه ماه یک بار ماهِندرا را ویزیت می کنم. اگر گردن به همین شکل صاف باقی بماند، می توان گفت که شرایط پایدار است. پیش بینی می کنم که بعدها جراحی دیگری نیز مورد نیاز باشد، اما در حال حاضر انتظار می رود که ماهِندرا بتواند به زندگی عادی خود ادامه دهد و بسیار راحت تر از قبل کارهایش را انجام دهد.”
بدون نظر