اگر تصور می کنید که کسی در معرض حمله قلبی قرار دارد، انجام برخی از کارهای ابتدایی می تواند زندگی آن فرد را نجات دهد. در این نوشته به برخی از نشانه های حمله قلبی می پردازیم و برخی از کارهای ضروری که باید در حین این حمله و بعد از آن انجام شوند را مرور می کنیم.
بسیاری از حملات قلبی بر اثر انسداد شریان ها رخ می دهند که عمدتا بر اثر لخته شدن خون در برخی از رگ های خونی است. شدت چنین حملاتی به تاثیرپذیری عضلات وابستگی فراوانی دارد و بسیار اهمیت دارد که هر چه سریع تر برای آن فرد چاره ای اندیشیده شود. یادتان باشد، هر زمانی با فردی برخورد کردید که دچار حمله قلبی شده، پیش از آنکه منتظر آن بمانید که سایر نشانه ظاهر شوند، تقاضای کمک کنید.
اگر به فردی که دچار حمله قلبی شده است در طول یک ساعت اول کمک رسانی شود، احتمال زنده ماندن وی به سه برابر افزایش پیدا می کند.
در بسیاری از حملات قلبی نشانه های مشترکی دیده می شود اما لزوما به این معنا نیستند که هر بیماری باید همگی این نشانه ها را داشته باشد. اگر درد با استراحت کاسته شود می تواند آنژینا به شمار رود. یعنی نوعی گرفتکی در ناحیه سینه که بر اثر عدم رسیدن اکسیژن کافی در خون در فرد به وجود می آید.
نشانه های حمله ها قلبی عبارتند از:
احساس ضعف و گیجی ناگهانی
درد فراوان در ناحیه قفسه سینه (این درد در برخی از نقاط بدن از بالا به آرواره و فک و به سمت پایین در ناحیه بازوها پخش می شود و با استراحت هم کاهش پیدا نمی کند)
احساس درد و ناراحتی در بالای شکم چیزی مانند آنچه در سوء هاضمه احساس می شود
تنفس بسیار دشوار، طوری که فرد نیاز به اکسیژن اضافی دارد
ترس فراوان، همچون احساس نزدیک شدن به مرگ
رنگ پریدگی و عرق فراوان روی پوست بدن
افتادن روی زمین بدون آنکه پیش زمینه ای برای آن وجود داشته باشد
از دست دادن احتمالی هوشیاری
کارهایی که می توان برای افراد هوشیار انجام داد:
۱- تا آنجایی که امکان دارد لباس های بیمار خصوصا در مناطقی چون اطراف قلب، قفسه سینه، گردن و کمر را آزاد و یا خارج کنید. او را در حالت نیمه نشسته قرار دهید طوری که سر و شانه های اش در وضعیت خوبی قرار داشته باشد. برای اینکه خون به سمت قلب گردش بهتری پیدا کند، زانوهای او را خم کنید.
۲- با اورژانس تماس بگیرید و از جمع شدن اطرافیان در اطراف او پرهیز کنید.
۳- اگر بیمارتان برای ابتلا به آنژینا یا همان درد در ناحیه قفسه سینه، قرص مصرف می کند، به او کمک کنید که قرص هایش را بخورد. آرامَش کنید و او را به استراحت ترغیب کنید.
۴- اگر بیمارتان کاملا هوشیار است، یک آسپرین ۳۰۰ میلی گرمی به او بدهید. از او بخواهید که به آرامی آن را بجود. آسپرین با جویدن، سریع تر از طریق معده وارد جریان خون می شود. آسپرین سبب باز شدن گرفتگی های عروق می شود و آسیب عضلات در هنگام حمله را نیز کاهش می دهد.
۵- دایم مریض تان را چک کنید. تنفس و ضربان قلبش را
برای مریض هایی که هوشیار نیستند
برای چنین شرایطی در سریع ترین حالت ممکن باید بیمار را بیمارستان رسانید چرا که باید به کمک ماشین های مجهز به او کمک رسانی شود. بنابراین وقت را تلف نکنید و هر چه سریع تر او را به بیمارستان برسانید تا برای انجام مراحلی چون سی پی آر، اِی ای دی و یا سایر موارد آماده شود.
همواره این را به خاطر داشته باشید که هر چه سریع تر با اورژانس تماس بگیرید، شانس زنده ماندن بیمار خود را افزایش داده اید.
درمان های دارویی و آزمایش هایی که در بیمارستان یا مراکز درمانی روی بیمار شما صورت می پذیرد، مانند نمونه خون و ای سی جی، به دلیل آن است که بتوانند تا جایی که امکان دارد، درد بیمار را کاهش دهند و از آسیب های احتمالی عضلات وی ممانعت به عمل آورند. در مواردی هم ممکن است، منجر به عمل جراحی شود.
اگر درد مربوط به آنژینا یا همان درد قفسه سینه باشد
اگر تنها بعد از گذشت چند دقیقه درد بیمار پایان پیدا کند، به نظر می رسد که همان آنژینا باشد. چنین اختلالی در فرد مدت ها ممکن است وجود داشته و باقی نیز بماند. زمانی که عروق قلب باریک و مسیرشان تنگ تر می شود، نمی توانند خون کافی مورد نیاز را دریافت کنند و در ناحیه اطراف قفسه سینه درد فراوانی تجربه می شود. معمولا افرادی که سابقه چنین دردهایی را دارند، قرص های تجویز شده پزشک شان را با خود به همراه دارند. با چنین بیمارانی به روش های زیر برخورد کنید:
۱- بیمار را آرام کنید و او را بنشانید.
۲- به او کمک کنید داروهایش را بخورد. این داروها عمدتا به صورت قرص یا اسپری هستند. اگر احساس می کنید خودش نمی تواند آنها را پیدا کند، در میان داروهایش به دنبال آن بگردید و اگر داروهایش را به همراه ندارد، بدون هیچ تعللی با اورژانس تماس بگیرید.
۳- اگر درد آرام نشد مواردی را که در بیمارانی با حمله قلبی برشمردیم را در مورد بیمارتان انجام دهید چون احتمال دارد جریان چیزی فرای یک درد قفسه سینه باشد.
من خودم یه بار داشتم حموم می کردم که یک دفعه احساس خفگی و تشنگی شدید کردم چشمام سیاهی میرفت و سر گیجه داشتم وقتی امدم بیرون خوردم زمین و دیگه هیچی نفهمیدم ولی خوشبختانه مامانم فهمید که من سرگیجه دارم و منو رسوند بیمارستان و خداروشکر الان حالم خوبه.
من خودم یه بار داشتم حموم می کردم که یک دفعه احساس خفگی و تشنگی شدید کردم چشمام سیاهی میرفت و سر گیجه داشتم وقتی امدم بیرون خوردم زمین و دیگه هیچی نفهمیدم ولی خوشبختانه مامانم فهمید که من سرگیجه دارم و منو رسوند بیمارستان و خداروشکر الان حالم خوبه.