برخلاف آنچه تاکنون تصور می کرده اید، آن صدایی که با گرفتن صدف در کنار گوش خود می شنوید، صدای دریا و امواج آن نیست. این کار فقط باعث می شود تا تمامی نویزهای صوتی که در فضای پیرامون تولید می شوند در یک جا جمع شده و صدایی شبیه امواج خروشان تولید کنند. این نویزها همیشه و در حالتی وجود دارند و فقط انسان به واسطه عادت کردن، آنها را نادیده گرفته و متوجهشان نیست.
برای تشدید نویز صوتی و شنیدن آنها به یک تشدیدگر نیاز است. ساده ترین و بی هزینه ترین تشدیدگر نیز دهان و انگشتان خودتان هستند؛ به این صورت را با دهان خود شکل O ساخته و سپس با انگشتان دست روی گونه هایتان ضربه بزنید. این حرکت موجب می شود تا نت های جدید را بشنوید. بزرگ یا کوچک بودن O موجب ایجاد نت های مختلفی از صدا می شوند.
با این حرکت در واقع شما از دهان خود یک تشدیدگر هملمهولتز ساخته اید. به این صورت که صدا از لرزش هوا در داخل دهان تولید شده و با باز کردن دهان، به گوش می رسد.
صدف هایی را هم که در کنار گوش خود قرار داده و تصور می کنید صدای دریا و موج ها را در آن می شنوید، در اصل تشدیدگرهایی هستند که به واسطه داشتن بدنه خمیده و منحنی، مکان مناسبی برای بازتاب صدا محسوب می شوند.
صداهای زمینه و ریزی که همیشه در هوا پراکنده هستند، در فضای خمیده ی صدف گردش نموده و صوتی مشابه موج تولید می کنند. صدای تولیدی از صدف های کوچک و بزرگ مشابه هم نیست. به این خاطر که دالان و فضای داخلی تشدیدگر آنها با هم فرق داشته و در نتیجه فرکانس های صوتی متفاوتی تولید می کنند.
در آخر هم بگوئیم که این صدا را با هر نوع وسیله منحنی و توخالی همانند لیوان های شیشه ای هم می توانید، بشنوید.
بدون نظر